کنسرت ۴۳ آموزشگاه موسیقی فریدونی

کنسرت ۴۳ آموزشگاه موسیقی فریدونی

سوم اسفند ماه ۱۳۹۷

ساعت ۱۰ صبح

فرهنگسرای نیاوران

با سپاس از همکاری اساتید: فرزین نیازخانی ایمان ملکی دکتر وحید وفایی احسان جاودانی مریم باغبان پیرایش مرجان کاشف میترا ابراهیمی احسان نیک هامان بریمانی

و با سپاس از اجرای بهرام عبدالملکی

و با سپاس از خانم شیاسی برای تصویربرداری

گروه همنواز به سرپرستی ایمان ملکی

هامان بریمانی،  شاهین پور عابدینی،  راد نکویی، آتریا نقوی، آرش کاظمی،  شایان دانشپور، ریحانه موسوی سلوا مقدم مینا غفاری  امید غفاری احسان عبادی بهار من ابجی هلیا عبدالملکی آریا اخیانی هانیتا شکوری آنیتا کاظمی طاری نگین سعدی شیرین صابر مبینا هدایتی نکیسا شاهبازی عرفان دریای هستی دریایی آبتین ادیبی افشین بصیری مریم معین پگاه خرم

آهنگهای گلنار بازگشته خوشه چین جاودانه ها به تنظیم ایمان ملکی

تک نوازی هنرجویان احسان نیک پیانو

ویونا فنایی گلشید دادفر آنیسا ماه پیشانیان

گروه نوازی گیتار به سرپرستی فرزین نیازخانی

محمدامین رضایی، نازنین زهرا شیاسی سید علی یاسینی آنیتا بخشی طاری مهسا خردمندان فرشید نعلچگر پروشات پناهی نکیسا شاهبازی محمدرضا انارکی عرشیا جلالی  راد نکویی محمد حسن رحیمی

تکنوازی و همنوازی هنرجویان مریم باغبان و ایمان ملکی

شایان ایزدی یلدا عباسی محمد سجاد زنگنه آبتین ادیبی فرزانه شریعت مهیار جعفری

گروه نوازی گیتار هنرجویان فرزین نیازخانی

محمدامین رضایی، یاسمین مستانه پارمیس پورعابدین نوید خضر شتا الیا صداقتی محمد فتحعلیان ارشیا بابائیان ساغر مهدی زاده

همنوازی هنرجویان ایمان ملکی مریم باغبان وحید وفایی و مرجان کاشف

هستی شجاعیان آنیتا شکوری هستی هوشیار احمدی فیروزه هوشیار احمدی مهیار جعفری مهرسا پرویزی صدرا  اقبالی سپینود تاجیک سارا تاجیک مبینا هدایتی بهراد اسعدی

همنوازی هنرجویان مرجان کاشف ایمان ملکی میترا ابراهیمی مریم باغبان

زهرا رحیمی فاطمه رحیمی آویسا  تقی مهر بهراد قدیمی سارا تاجیک ثمین عزتی النا  صبر کش مارینا قادری تینا نصیرپور نازنین الفتی هلیا پورمحمد هلنا پورمحمد فیروزه هوشیار احمدی هستی هوشیار احمدی

ساغر آبلو سارا یزدانیان مبینا هدایتی مهیار جعفری  آوا منصوری هانیتا شکوری بهراد اسعدی رادین تیموری راد  ملورین تیموری راد صدرا اقبالی عسل شهابی نادیا کوهی ملیکا کوهی

همنوازی هنرجویان  وحید وفایی ایمان ملکی به سرپرستی شاهین پور عابدینی

بهار منقچی مینا غفاری شاهین پورعابدینی راد نکویی شایان دانشپور

با سپاس از جعفر جوانی برای ارسال این مقاله

استاد “لطف الله مجد”

هنرِ شادروان استاد”لطف الله مجد” را بیشتر باید از صدای لطیف و شفاف تک مضراب هایش شناخت. زنده یاد استاد “لطف الله مجد”، همچون مرحوم “رضا ورزنده” و شادروان “مجتبی میرزاده” استعدادی درخشان بود که بر سرزمینی بی بار و بر رویید، خودرو و خودساخته رشد کرد و گل داد. از این نوازندگان استاد ندیده، اما استاد، در هر نسلی بوده است. فقرِ فرهنگ عمومی، قحط عنایت به موسیقی در جامعه ای هنرمندکش، اینان را به مرگی زودهنگام از بین برده است، اما نتوانسته مانعِ شکوفایی و بارآوری شان شود. اینان با رنجِ تمام و خودآموزی مدام، آهسته آهسته در کنار هنرمندان و استادانی نشستند، که از جایگاهی فرهیخته تر و زندگانی ای مرفه تر و مطمئن تر برآمده بودند و آموزشهای کاملی را دیده بودند. تاریخِ موسیقی ما و تحلیل های آینده، خود، ارزیابی منصفانه و اندیشیده ای را به این گلهای اصیل و خودرو اختصاص خواهد داد و باز هم نمایان خواهد کرد که حسن عاقبت و ماندگاری، به عنایتی است که از سوی خداوند هنرآفرین به برخی جانهای حساس و برگزیده، اعطا می شود. استاد “مجد”، از جمله هنرمندانی بود که همکاری اش با رادیو، به روزهای آغازِ فعالیت رادیو در ایران برمی گردد. آنان که در این همه سال، شنوندة برنامه های رادیو ایران بوده اند، خاصه آنهایی که به موسیقی ایرانی شیفتگی دارند و برنامه های رادیو را پیوسته شنونده بوده اند، بی گمان به یاد دارند که در طول این همه سال، چه بسیار صدای سازِ”لطف االله مجد” را شنیده اند و چه بسیار که دل به طنینِ زخمه هایی سپرده اند که از سراپرده ی تار”مجد” برمی خاسته است. وی پیوسته دلخوش از این بود که با سازِ خود توانسته است، عالَمی داشته باشد و دلخوش تر، از این بود که وقتی سازش را در پناه جانش می گیرد، فرصتی دارد تا فریادهایی از شور و عشق و راز و نیاز را با خود و با او زمزمه کند و چنین بود که اغلب می گفتند، سازِ “مجد” تنها صدای خوش نیست، بلکه مجموعه ای از گفت و شنودهایی است که دریافتش و دریافتنِ راستینش، می تواند موجبِ ناب ترین لذتها بشود. بعد از نسلِ قدیمِ نوازندگانِ تار در رادیو، مانند”علی اکبرخان شهنازی” و”مرتضی خان نی داوود”، او و زنده یاد “جلیل شهناز” نسل جدید تار نوازان رادیو بودند که در آن روزگار، محبوبیت بسیاری یافتند.

“لطف االله مجد” یکی از آن نوازندگانی بود که همه جا ساز نمی زد و صدای سازش را در هر مکانی نمی شد شنید. او یکی از نوازندگانِ خوب و باارزش برنامه ی گلهای جاویدان بود که با دعوت زنده یاد “داوود پیر نیا” از او، یکی از همکاران دائمی آن برنامه شد. استاد “مجد” از بین نوازندگانِ آن دوران به” ابوالحسن صبا”، “حسین تهرانی” و “مرتضی محجوبی” علاقه ی زیادی داشت. از بین خوانندگان نیز، “ادیب خوانساری” و “بنان” دوستانِ مورد توجهش بودند. با “بنان” و “اسماعیل نواب صفا” و “ابوالحسن ورزی”، بسیار دوستی و معاشرت می کرد. سالها در اداره های دولتی با کمال صداقت و پاکی به کار مشغول بود و در کنجِ قناعت، با ساز خویش عالمی داشت. او در نوازندگی تار، چیره دست بود. تکنیکی داشت که خاصِ خودش بود. نواختنِ تار را اول بار از طریق پسرعمویش شناخته و آموخته بود. او علاوه بر اینکه خودش اهلِ ذوق بود، و علاوه بر اینکه تکنیک خاصی در نوازندگی داشت، با این همه تا حدودی هم متأثر از تکنیک نوازندگی مرحوم استاد “عبدالحسین خان شهنازی” بود و تا حدودی هم از روی پنجۀ استاد “احمد عبادی”، کار می کرد. ناگفته نماند که او در نوازندگی خودساخته بود، بی آنکه پیش کسی مشق کند و تعلیم ببیند، از سرِ ذوق و علاقه ای که داشت، توانست به راز نواختن تار دست پیدا کند و بعدها هم به درجۀ استادی

برسد. تکنیک او چنان بود که هر کس صدای سازش را می شنید، بلافاصله می فهمید که آنچه می شنود، صدای ساز “لطف االله مجد” است. به طور کلی می توان گفت، که بسیار شیرین کار می کرد و زیبایی و ظرافت کارش در پنجه و مضرابش بود.

در دفترچه اثر به قلم “محمدرضا شرایلی” آمده است:

“لطف‌الله مجد” )1296-1357( یکی از این جوانانی بود که چندماه پس از روی کار آمدن “وزیری” در سن حدود 25 سالگی برای نوازندگی تار در آزمون ورودی رادیو شرکت کرد و پس از نواختن چند قطعه در چهارگاه و قبولی در آزمونِ عملی به اجرای تکنوازی در رادیو پرداخت. وی خودآموخته بود و تار را نزد استادی مشق نکرده بود و تنها ذوق سرشار و استعداد خداداد راهنمای آموختن تارنوازیاش بود. او با شنیدن صفحات گرامافونِ قدیمی و تمرین شنیدههایش نوازندهی قابلی شده بود. او در این سالها غیر از شرکت در برنامههای تکنوازی با برخی ارکسترهای رادیو از جمله ارکستر “حسین یاحقی” نیز همکاری میکرد. آنچنان‌که از نواخته های “مجد” مشهود است به نظر میرسد علیرغم آنکه او مستقیماً استادی در تارنوازی نداشته اما برداشتهای آزاد از تکنیکهای مضراب و پنجه و بهویژه شیوهی صدادهی تار “عبدالحسین شهنازی” در تکامل لحن خاص نوازندگی “مجد” بسیار مؤثر بوده است. همچنین همنشینی و معاشرت با نوازندگان هنرمندی چون “رضا محجوبی” و “حسین یاحقی” در تأثیرپذیری او از لحن سازهای کششی نقش مهمی داشته است. مضرابِ “مجد” پرقدرت و شفاف است و زنگ صدای تارِ او شاید درکمتر نوازندهای شنیده میشود. اگرچه نوازندگی “مجد” بیش از آنکه پرریز باشد دارای تکمضرابهای قوی است اما نوعی ریزِ ملایم و سریع نیز دارد که گاه در توقف میان جملاتش شنیده میشود. استفاده از ویبره های تری مانند) با اشاره های سریع انگشت دوم بر پردهی بالاتر نت اصلی( و ویبره های عرضی )لرزش عرضی انگشت پشت پردهی ساز( در ساز “مجد” به وفور وجود دارد. »کوك ساز« در تارنوازی “مجد” دارای تنوع است و برای بسیاری از مایه‌ها از كوك خاص متناسب با همان مایه استفاده میکند. پاساژهای سریع که در میان اُفتوخیز جملات تنیده شده و ناگهان شنونده را به وجد میآورد از مشخصات بارز نوازندگی “مجد” به شمار میرود. از دیگر شاخصهای شناخت تارِ “مجد” درابهای سریع و تکمضرابهای چپِ گرفتهی اوست. این مضرابها که به دلیل سکوتهای پیامدشان، مانند ضربهای در گوش شنونده صدا میکند، در بسیاری از قطعات ضربی و چهارمضرابهای “مجد”، شنیده میشود. همچنین باید به پایهچهارمضرابهای او اشاره کرد که از تنوع ذوقیِ قابلملاحظهای برخوردارند. از دیگر تکنیکهای شخصیِ تارنوازی او، که در برخی تراكهای آثارش نیز شنیده میشود اجرای نوعی ریز با مالش ملایم مضراب روی سیم به جای ضربات پیاپی مضراب است که تولید صدایی ملایم، ممتد و پیوسته میکند«.زنده یاد استاد “نواب صفا” نیز در وصف تار استاد “مجد” میگوید: »تک مضراب هایش را به قطرات باران و چهارمضراب هایش را به رگبار بهاران تشبیه کرده ام و همین شیوه نوازندگی به ساز او جنبه استثنایی داده بود. ساز “مجد” حدیث دلش بود و غمهایش. این حالت را، تنها، در پیانوی “مرتضی خان” شنیده بودم. روزی خود “مجد” به من گفت: »صفا من با سازم حرف می زنم. مخاطب دارم، مخاطبی که مرا نمی شناسد«. گاه از مضرابش غم می ریخت و زمانی با چهارمضراب های تند و پرشورش، شادی می آفرید. سازِ او نمودی از زندگی اش بود، همان گونه که “مصطفی فاتح” از قول”ابوالحسن احتشامی” نقل کرده است: »به کمترین مهربانی نرم می شد و به کوچک ترین ناملایمی متألم و متأثر می گردید.« چون بسیار به او نزدیک بودم، از علت غمهایش آگاهی داشتم. در دنیای متمدن، یک نوازنده ممتاز، همواره در ناز و نعمت به سر می برد و متأسفانه در مملکت ما، یک هنرمند منحصر به فرد، باید دائم در تلاش معاش باشد و در نگرانی و دلهره به سر ببرد. در مورد رفتار زشتی که در سال 1342 با او کردند و خود شاهد آن بودم در جای خود و به موقع سخن خواهم گفت. نکته دیگری که به نوازندگی اش رونق بیشتری می داد، استفاده از انگشت کوچکش بود که به من اظهار می داشت، چون انگشتانم بلند نیست از انگشت کوچک نیز استفاده می کنم و از آنجا که انگشت کوچک، دارای قدرت سایر انگشتان نیست، در اثرِ ممارست و تمرینِ زیاد، برخلاف همه نوازندگانِ تار، از این انگشت هم، مانند سایر انگشتان، هنگام نوازندگی سود می برد و به همین جهت، به قول “فاتح” انگشتانش سلیس و روان بود. خصوصیت دیگر “مجد” در نواختنِ تار، این بود که از مضراب در بین دو کاسه و نقاره ی ساز، بهره می گرفت که صدای مطبوع تری دارد.« برای تشریح قدرت” لطف االله مجد “و به طور کلی نوآوری و نبوغش در نوازندگی، همین بس که وقتی پس از یک دوره بیماری مجدداً به رادیو ایران بازگشت، شورای موسیقی خواست که در میزان دستمزد او تجدید نظر بشود. در آن زمان خود به خود این صحبت پیش آمد که” لطف االله مجد “را با چه کسی باید سنجید؟ “استاد علی تجویدی”، هنرمند سرشناس کشورمان که سالها عضویت شورای موسیقی را داشتند و در آن جلسه نیز بودند، گفتند که: »باید دیگران را با مجد سنجید.« در چنین شرایطی بود که ارزش و دستمزد “مجد” به خوبی روشن گردید. نوازندگی اش، آنقدر جالب و دلنشین و پرمحتوا بود که مرحوم “روح االله خالقی” در کنسرتهای انجمن موسیقی ملی، بارها و بارها او را به عنوان تکنواز انتخاب کرد و به طور کلی نشان داد که به سازش، علاقه ای خاص دارد. از او برنامه های زیادی به همراه زنده یاد”حسین تهرانی”، “رضا ورزنده”، “علی تجویدی” و “پرویز یاحقی” باقی مانده است. وی دو آهنگ لطیف و جذاب نیز ساخته است که به همت “لطف اله مفخم پایان” به چاپ رسیده است. “لطف االله مجد” به سال 1296 خورشیدی در خانواده ای هنر دوست در مازندران به دنیا آمد و در 8 دیماه 1357 خورشیدی از دنیا رفت. روحش شاد و یادش گرامی

بداهه‌نوازی دستگاه سه‌گاه تار لطف‌الله مجد و تمبک امیرناصر افتتاح.mp4

با سپاس از جعفر جوانی برای ارسال این مقاله

---

نصرالله زرین‌پنجه

آثار روان و دلنشین استاد “نصرالله زرّین‌پنجه” حکایت از ذوق سرشار و هنرِ او، در ملودی‌پردازی دارد. “زرّين‌پنجه” با نوشتن هارمونی‌های ساده، با حداقل تركيب سازها، ارکستر های خوش ‌صدایی را هدايت كرده است.

زیبایی نغمه‌پردازیِ او در مقدمه‌ها و جوابِ فواصلِ ابيات، موجب ماندنی شدنِ آثارش در ذهن و ضمير شنوندگان، گردیده و آهنگ‌هايش، در عين تازگی، حكايت از پيوند عميق وجودش با سنت‌های موسیقایی نسل‌های گذشته دارد.

“استاد زرین پنجه”، در برنامه گلها، با خوانندگان نام داری چون، بانو “مرضیه”، “الهه”، “قوامی”، “شهیدی” و… همکاری داشت و همچنین “استاد غلامحسین بنان نیز”، با صدای مخملين خود جلوه‌ای ديگر به آثار فاخر “زرّين‌پنجه” بخشیده است.

با تاسیس رادیو، اساتیدی چون “علی اکبرخان شهنازی” و “عبدالحسین خان شهنازی”، به ظهور رسیدند و نسل بعد از آنها، اساتید تار نوازی چون “لطف الله مجد”، “جلیل شهناز” و “فرهنگ شریف” بودند و در بین آهنگسازان، اساتیدی چون، “کلنل علینقی خان وزیری”، “روح الله خالقی”، “پرویز یاحقی”، “نصرالله زرین پنجه”، “حبیب الله بدیعی”، “همایون خرم” و…، تاریخی را رقم زدند که امروز اگر آثار این اساتید به درستی شکافته شود، شاید سالها نیاز به تفسیر و بررسی داشته باشد.

استاد “زرین پنجه”، روحیه ای بسیار لطیف داشتند و در آهنگسازی و نوازندگی ساز تار، بسیار استاد بودند. مضراب رسا، پنجه های لطیف، پرقدرت، پرمطلب، پروسعت، و دارای تکنیک و فن تارنوازی بالا، از ویژگیهای نوازندگی ایشان بود. نوع مضراب زدن ها، دراب‌ها، و حالتها و جملات ایشان منحصر بفرد بود.

وی از كودكی با صدای خوشش مناجات می‌خواند و با نی‌لبك آهنگ‌هایی را می‌نواخت. عشق به موسیقی او را به مدرسه‌ی نظام كشاند. ابتدا نوازندگیِ “بوگْل” (يك ساز بادی برنجی)، بعد “ترومپت” و پس از چندي “آلتو برنجی” را فرا گرفت و سپس در اركستر، نوعی “بالالايكا” می‌نواخت. “زرّين‌پنجه” در مدرسه‌ی نظام به‌خوبی با نت آشنا شد و قطعات زیادی از موسیقی فرنگی را نواخت. به سبب علاقه اش به “تار” به كلاس ميرزا ربيع (برادر درويش‌خان) رفت.

او بعدها مدتی نزد “مرتضی نی‌داوود”، “يحيي زرین پنجه” و “علی‌اكبر شهنازی” مشقِ تار كرد. “زرّين‌پنجه” از سال ۱۳۲۲ همکاری خود را با راديو آغاز، و علاوه بر نوازندگی تار در اركستر شماره‌ی يك، رهبر ارکستر سازهای ايرانی راديو شد. او با تكنيك نوازندگی سه‌تار، عود و رُباب هم آشنایی كامل داشت و اولين كسی است كه ساز رُباب را وارد ارکسترهای ايرانی كرد. استاد “زرین پنجه” در ۱۲۸۵، خورشیدی در تهران به دنیا آمد و در ۲۵ آذر ۱۳۶۰ در تهران از دنیا رفت. یادش گرامی

تلفن ثبت نام:‌۲۲۹۵۲۸۲۰

درباره‌ی پردیس پیراهش

سابقه‌ی فعالیت حرفه‌ای ۶ ساله در فضای موسیقی و آواز، شامل اجراهای زیر: 

• ایوان شمس با اقای ابراهیمی
• برج میلاد با ارکستر میراترا به رهبری میرامیر میری
• عضو گروه استاد نادر مشایخی اینتر ارکستر و دو اجرا در تالار وحدت و سالن رودکی
• اجرای تالار وحدت با میرامیر میری و استاد داوود آزاد
• موسیقی تیاتر در کار ننه دلاور و فرزندانش از امیر دژاکام با آهنگسازی میرامیر میری اجرا در سالن چهارسو تیاتر شهر
• تیاتر ایولف کوچولو سالن انتظامی آواز سولو
• موسیقی تیاتر شاخه نبات در تالار وحدت
• نمایش شاه لیر در سالن اصلی تیاتر شهر به کارگردانی دکتر دلخواه و آهنگسازی استاد مشایخی
• مدرس سولفژ و آواز کانون موسیقی دانشگاه الزهرا

به‌سوی تو داریوش رفیعی عبدالهادی توخی سه‌تار و سیف‌الملک ماهر آواز

عقرب زلف کجت عبدالهادی توخی هنرجو ی غیرحضوری سه تار نیما فریدونی هرات افغانستان

سلطان قلب ها عبدالهادی توخی هنرجو ی غیرحضوری سه تار نیما فریدونی هرات افغانستان

آهنگ بخوان به هرات محلی عبدالهادی توخی هنرجو ی غیر حضوری سه تار نیما فریدونی هرات افغانستان

نوایی عبدالهادی توخی هنرجو ی غیر حضوری سه تار نیما فریدونی هرات افغانستان

مرغ سحر عبدالهادی توخی هنرجو ی غیر حضوری سه تار نیما فریدونی هرات افغانستان

جامه نارنجی آهنگ محلی عبدالهادی توخی هنرجو‌ی غیر حضوری سه‌تار نیما فریدونی هرات افغانستان.mp4

گل سنگم انوشیروان روحانی عبدالهادی توخی هنرجو‌ی غیر حضوری سه‌تار نیما فریدونی هرات افغانستان

ملا ممد جان عبدالهادی توخی هنرجوی غیر حضوری نیما فریدونی از هرات افغانستان

یا مولا دلم تنگ اومده . عبدالهادی توخی . هنرجوی غیر حضوری سه تار نیما فریدونی از هرات.mp4

جان مریم محمد نوری عبدالهادی توخی هنرجوی غیر حضوری سه تار نیما فریدونی از هرات

بگو کجایی کورس سرهنگ‌زاده مجید وفادار عبدالهادی توخی هنرجوی غیر حضوری سه تار نیما فریدونی از هرات

تا بهار دلنشین . عبدالهادی توخی . هنرجوی غیر حضوری نیما فریدونی . افغانستان.mp4

ای ساربان آهنگ افغانی سه تار عبدالهادی توخی هنرجوی غیر حضوری نیما فریدونی

عبدالهادی توخی . الهه ناز . هنرجوی سه تار غیرحضوری نیما فریدونی از هرات افغانستان.mov

از برت دامن کشان رفتم که رفتم . عبدالهادی توخی هنرجوی غیر حضوری نیما فریدونی از هرات افغانستان.mp4

سرزمین من استاد داود سرخوش سه تار عبدالهادی توخی هنرجوی غیرحضوری نیما فریدونی از هرات افغانستان