سوابق علمی و آموزشی تحصیلات: فوق دیپلم موسیقی (ساز جهانی)
دوره‌های آموزشی طی شده: از سال 1371 – یادگیری ساز ویولن نزد استاد خسروی از سال 1380 – یادگیری ساز ویولن نزد استاد امیر پدرام طاهریان از سال 1387 – یادگیری ساز ویولن نزد استاد لیكا از سال 1390 – یادگیری ساز ویولن نزد استاد ارسلان كامكار از سال 1392 – یادگیری ساز ویولن نزد استاد حامد كرمانی سال 1392 – مستر كلاس رهبری اركستر استاد شهرداد روحانی
سوابق كاری و فعالیت‌های هنری سال 1385 – همکاری با اركستر زهی رسانه هنر به عنوان كنسرت مایستر در اجراهای متعدد سال 1385 – اجرای كنسرت در فرهنگسرای ارسباران / آلبوم كودكان چایكفسكی سال 1386 – اجرای كنسرت قطعه سل ماژور موتزارت. كنســرتو برای گیتــار و اركستـــر زهی ر ماژور ویوالدی در تالار اندیشه 23، 24 و 25 مهر سال 1386 – اجرای كنسرت دانشگاه صنعتی شریف / پالادیو كارل جنكینز- تله مان سل ماژور برای آلتو و اركستر زهی 1387 – اجرای كنسرت در فرهنگسرای ارسباران از سال 1390 – همكاری با آموزشگاه موسیقی پارس از سال 1392 – مدرس آموزشگاه موسیقی پارس سال‌های 1392 و 1393 و 1394 – همكاری با اركستر زهی پارس برای اجرای قطعات روزجهانی كودك در تالار وحدت به رهبری جناب آقای ناصر نظر از سال 1393 – مدرس آموزشگاه موسیقی سرود مهر اردیبهشت 1394 – همكــاری با اركستــر جوانــان پـــارس و اجــرای كنسرت در تالار رودكی به رهبری جناب آقای حامد كرمانی از سال 1394 – مدرس موسیقی كودك (ارف) در آموزشگاه موسیقی هنر آفرین از سال 1394 – مدرس موسیقی كودك (ارف) در مهدكودك‌های سارا، مرجان و معراج
لیلاکسایی؛ دختر زنده یاد #حسن_کسایی استاد فقید #نی و ردیفدان و #موسیقیدان بزرگ ایرانی
به یاد حسن کسایی استاد فقید نی و ردیفدان و موسیقیدان بزرگ ایرانی لیلا کسایی دختر استاد
حسن کسائی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تولد ۳ مهر ۱۳۰۷ محلهٔ بیدآباد، اصفهان ملیت ایرانی مرگ ۲۵ خرداد ۱۳۹۱ (۸۳ سال) اصفهان[۲] ساز(ها) نِی وسه‌تار وب‌گاه http://www.kassaimusic.ir/ حسن کسائی (۳ مهر ۱۳۰۷، اصفهان – ۲۵ خرداد ۱۳۹۱، اصفهان) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی و سه‌تار بود.
او به گفته خود در تاریخ ۳ مهر ۱۳۰۷ در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «حاج سید جواد کسائی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با اساتید و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبر خان نوروزی، خاندان شهناز (شعبان‌خان، حسین آقا، علی آقا و جلیل شهناز)، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت‌وآمد می‌نمود. به طوری که منزل آقا سید جواد، محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز اساتید به نام موسیقی اصفهان. این آمد و شدها موجب شد حسن کسائی از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کرد (بعد از دیدن یک نوازنده دوره‌گرد[نیازمند منبع]) و بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد.
استادها وی مدتی آواز و گوشه‌های موسیقی ایران را نزد استاد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری آموخته و نِی را از مهدی نوایی فرا گرفت. وی هر زمان که به تهران می‌رفت از محضر استاد ابوالحسن صبا استفاده می‌نمود.
پس از فوت مهدی نوایی، کسایی همچنان از همنشینی با نوازندگان اصفهانی در جهت تسلط بر نوازندگی نِی استفاده کرد. مخصوصاً از همنوازی با جلیل شهناز که به نوعی حق استادی بر گردن او دارد، بهره برد. همنوازی با سازهای پرده‌داری مثل تار و سه‌تار او را بیش از پیش با گامهای مختلف موسیقی ایرانی آشنا کرد، به صورتی که برای اولین بار دستگاه‌های چهار‌گاه، اصفهان، نوا و راست پنج‌گاه را با کوک دقیق و به صورت کامل اجرا کرد. کسایی همچنین از محضر ابوالحسن صبا بهره‌های فراوان برد که می‌توان گفت هنر نوازندگی سه‌تار کسائی، یادگار انس با این هنرمند یگانه‌است. سه‌تار نوازی کسائی تلفیقی زیبا از ترکیب نوازندگی تار جلیل شهناز و سه‌تار ابوالحسن صبا است.
وی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته‌است.
کسائی به طور مستقیم نتوانست از محضر نایب‌اسدالله استفاده کند، ولی در دوره‌ای بسیار کوتاه نزد یکی از شاگردان وی مهدی نوایی، تمام اندوخته‌های او را فراگرفت. این موضوع از جهتی دلیل بر استعداد فراوان کسائی و از جهتی دیگر، نشان از محدودیت و سادگی تکنیک نوازندگی نی در آن زمان می‌باشد.
زندگی هنری وی که از کودکی علاقهٔ زیادی به موسیقی داشت، از سن دوازده سالگی شروع به نواختن نِی کرد و در سن سیزده سالگی به مکتب استاد نوایی رفت (نوایی از شاگردان نایب اسدالله است و دیگر شاگرد نوایی، یاوری می‌باشد که او هم اصفهانی است). کسایی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته‌است. وی کنسرت‌هایی نیز با ادیب خوانساری و اجراهایی با تاج اصفهانی داشته‌است.
نخستین اجرا
کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهار‌گاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.[۱] این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.
کسائی، در سال ۱۳۲۹ برای اولین‌بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال‌های بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد میرنقیبی، همایون خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد. در سال ۱۳۳۵ به دعوت داوود پیرنیا به برنامه گل‌ها راه یافت و تا سال ۱۳۵۷ که در گلچین هفته شرکت نمود، با این سلسله برنامه، همکاری داشت.
شروع فعالیت‌های بین‌المللی از سال ۱۳۴۶، فضای کاری کسائی ابعادی جهانی هم پیدا می‌کند و یک صفحهٔ دورو در مایه‌های شور و ماهور از نوازندگی نی او به همراه تنبک جهانگیر بهشتی توسط کمپانی C.B.S فرانسه ضبط شده و در سال ۱۳۵۴ در نقاط مختلف جهان پخش شد. همچنین، کسائی تا سال ۱۳۵۶، برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد و با نوازندگان بزرگ جهان از جمله راوی شانکار، شاران رانی و بسم الله خان، دیدار کرد.
بعد از انقلاب ۱۳۵۷ بعد از انقلاب، به دلیل فضای نه چندان مناسبی که برای موسیقی ایجاد شد، وی آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز، محمدرضا شجریان و جهانگیر ملک اجرا کرد. در این سال و تا قبل از سال ۱۳۶۱، آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین رفت و کسائی هم از صدا و سیما برکنار و حقوقش قطع شد.
سفر به کشورهای خارجی کسائی در دههٔ ۱۳۶۰، به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامه رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال ۱۳۶۹، تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.
پس از آنکه کسائی در سال ۱۳۷۰، در جشنواره نی‌نوازان در تالار اندیشه شرکت کرد، فعالیت او دوباره رونق گرفت و در سال ۱۳۷۴، صدا و سیما مستمری وی را برقرار کرد.
در سال ۱۳۷۵ به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل شعر و موسیقی شرکت کرد. در سال ۱۳۷۶ هم با تلاش محمدرضا لطفی، انجمن دوستداران موسیقی ایرانی واشینگتن، مجلس گرامی‌داشتی برای کسائی بر پا داشت.
در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگار موسیقی انتخاب و تقدیر شد.
در سال ۱۳۸۱ محمد جوادکسایی (فرزند حسن کسائی) کتاب «از موسیقی تا سکوت» را که حاصل نیم قرن تلاش موسیقایی حسن کسائی است، با مقدمه بیژن ترقی به بازار کتاب عرضه کرد.
تأثیرات تأثیرات بر نی‌نوازی حسن کسایی مانند تهرانی در تنبک، احمد عبادی در سه‌تار، علی‌اصغر بهاری در کمانچه و فرامرز پایور در سنتور به نوعی از ابتدا شروع به ابداع تکنیک و پیاده کردن تمام دستگاه‌ها در ساز نِی نمود.
در گذشته صدای نِی، همراه با ناخالصی زیاد بود؛ یعنی نواختن آن به صورتی بود که تفاوت محسوسی بین صداهای اوج، بم و بم نرم نبود، ولی استاد کسایی توانست با تغییر حالت در زبان، در محل استقرار زبان، حالت لب و فرم سر نی، صدایی بسیار شفاف و بدون ناخالصی از نی تولید کند. همین پیشرفت باعث شد تا نوازندگی نی او، به رادیو راه پیدا کند. تکنوازی‌ها و همکاری با نوازندگان و خوانندگان مشهور آن زمان چون جلیل شهناز، علی تجویدی، احمد عبادی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری و… باعث شد تا نی هم‌ردیف سازهای دیگر قرار بگیرد.
بعد از این دوره اغلب ارکسترهای ایرانی شروع به استفاده از این ساز کردند و این احساس نیاز باعث رشد روزافزون نوازندگان نی شد که حتی امروزه به عنوان یک رشته تخصصی در دانشگاه تدریس می‌گردد.
به گفتهٔ محمدرضا لطفی، نوازندهٔ تار و منتقد موسیقی، حسن کسایی با مجموعهٔ «ردیف نی» – که در هشتاد سالگی ضبط کرده بود- نخستین اثر آموزشی برای علاقه‌مندان به نی نوازی را مدون کرده بود.[۲]
روش نی‌نوازی نِی از جمله سازهایی است که در تاریخ موسیقی ایران جایگاه پرفراز و فرودی از دربار پادشاهان ساسانی تا همدم بودن با شبانان داشته؛ ولی هیچگاه نتوانست قابلیت اصلی خود را نشان دهد که بتواند مانند سازهایی از قبیل عود، تار، سنتور و انواع مختلف سازهای آرشه‌ای و مضرابی جایگاه نسبتاً ثابتی در بین موسیقیدانان و مردم پیدا کند.
احتمالاً سادگی ساخت (که خود موجب پیدایش الگوهای غیراستاندارد و در نهایت باعث محدود شدن سطح تکنیکی نی شده بود) را بتوان عامل اصلی عدم ثبات در جایگاه اصلی نی دانست. توضیح آنکه، برای توسعه و رشد امکانات فنی و تکنیکی یک ساز، لازم است ابتدا ساختار آن، طبق الگویی دقیق و کارشناسی شده، طراحی و ساخته شود تا نواختن آن با حداکثر قابلیت اجرایی، میسر گردد. بر اساس اطلاعاتی که از ضبط اولین صفحه‌های موسیقی ایرانی در دست است، تکنیک نوازندگی سازهایی همچون تار، ویولن و کمانچه به نسبت نی در سطح بالاتری قرار دارد. تنها ضبطی که در گذشته از نی انجام شده تکنوازی و جواب آواز نایب اسدالله اصفهانی است که بنا به روایتی اولین کسی است که نی را به سبک «دندانی» می‌نواخته (هر چند خلاف این موضوع انکار ناپذیر نیست). در هر صورت می‌توان با بررسی این چند صفحه ضبط شده، سطح نوازندگی نی را در آن زمان شناخت.
تأثیرات بر موسیقی حسن کسائی در اصفهان سال‌ها مکتب‌دار موسیقی اصفهان در رشته‌های نی، سه‌تار و آواز بوده‌است. اگرچه بیشتر آثار حسن کسایی بداهه‌نوازی است تا موسیقی پیش ساخته، ولی امروز بخش زیادی از ضربی‌ها و حتی آوازی‌های نوازندگان نی، بهره گرفته از نوازندگی‌های اوست. کسائی در نواختن نِی ایرانی همانند نداشت و در اوقات فراغت به تکمیل سه‌تار می‌پرداخت. وی در زندگی هیچ دلبستگی‌ای به جز موسیقی نداشت. وی در شهر زادگاه خود، اصفهان در کوی عباس‌آباد زندگی می‌کرد. دیده شده بود که او حتی با لوله کردن کاغذی ساده و سوراخ کردن آن اقدام به نواختن نی می‌کرد که این در یکی از نوارهای صوتی آموزشی وی نیز بیان گردیده‌است.
حسن کسائی که از پیشکسوتان موسیقی سنتی به شمار می‌آمد، بر خلاف بسیاری از آنان ذهن و اندیشه‌ای نوگرایانه دارد. ردیف موسیقی سنتی را «وحی منزل» تلقی نمی‌کرد.
تفکرات کسائی از زمره موسیقیدانانی بود که کمتر حرف می‌زدند و بیشتر عمل می‌کردند. خود او می‌گفت آنها که نمی‌توانند حرف‌شان را با ساز بیان کنند و ” چیزی برای ارائه موسیقی ندارند، با صحبت‌های عجیب و غریب می‌خواهند خودشان را مطرح کنند.” این سخن منسوب به “واگنر” است که “
آن جا که سخن بازمی‌ماند، موسیقی آغاز می‌شود.
کسائی می‌گفت عکس این هم صادق است
آن جا که موسیقی بازمی‌ماند چه سخن‌ها که آغاز نمی‌شود!
کسائی رواج و رونق لقب «استاد» را «ترافیک استاد» می‌نامید. چیزی که موسیقی را به راه خطا می‌کشاند.[۵]
به باور کسائی، “تقلید، هرگز کسی را به بلندای هنر نمی‌رساند. تقلید و تکرار مثل ” زیراکس” است! شما خط ” میرعماد” را که مثلاً ” پنج میلیون تومان” می‌ارزد، اگر ” زیراکس” کنید، سیصد تومان هم ارزش پیدا نمی‌کند!” جوانانی که به فراگیری موسیقی می‌پردازند نیز نباید بعد از گذراندن دوره آموزشی (باز هم) صد در صد از استاد خود تقلید کنند. بلکه باید بکوشند با نو آوری، شخصیت و ذوق خود را نشان دهند.” به باور او موسیقی پیوندی است میان خلاقیت و تکنیک، ولی تکنیک باید ابزاری باشد در خدمت خلاقیت. “در روزگار ما قضیه بر عکس شده‌است و در نتیجه، جای موسیقی حال را موسیقی قال گرفته‌است.”[۵]
آثار یکی از مهم‌ترین آثار کسائی، قطعه معروف سلام در دستگاه چهار‌گاه است که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.[۲] برخی از آلبوم‌های او:
نای نی
نای جان
یاران زنده‌رود (باصدای تاج اصفهانی)
به اصفهان رو (باصدای تاج اصفهانی)
شاخه گل ۶ (باصدای غلامحسین بنان)
شاخه گل ۹ (باصدای غلامحسین بنان)
شاخه گل ۱۶ (باصدای غلامحسین بنان)
گفتگوی نی و عود
گفتگوی نی و تار
دختر گُل‌فروش (باصدای علی جهاندار)
شاگردان[ویرایش]
شاگردان زیادی از محضر او درس گرفته‌اند که امروز از چهره‌های برجسته موسیقی ایران به شمار می‌آیند، از جمله:[نیازمند منبع]
حسین عمومی حسن ناهید منوچهر غیوری جمشید عندلیبی بهزاد فروهری دیدگاه دیگران حسن کسایی از اندک موسیقیدانان ایرانی است که معارض و مخالفی در برابر خود ندارد. منش و روش انسانی از یک سو و احساس و توانمندی هنری از سوی دیگر، او را هنرمندی مورد ستایش و احترام همگان قرار داده‌است.[۵]
محمدرضا لطفی، «نه به خود و نه به هیچ‌کس دیگر این اجازه را نمی‌دهم که از استاد حسن کسایی انتقاد کند، چرا که بررسی آثار او در حد ما نیست. این را به خاطر عشقم به حسن کسایی نمی‌گویم بلکه این به خاطر عظمت، بینش، معرفت، حال و عشق او به ایران زمین است»[۶]
ساسان سپنتا، موسیقی شناس، «احراز تُن شفاف و مطلوب در محدوده‌های بَم و زیر نِی» را از ویژگی‌های بارز نوازندگی کسائی می‌داند: «تن صدای نی استاد کسائی در محدوده بم، گرم و دارای هارمونیک‌های مطلوب و غنی است.»
حسین عمومی، موسیقیدان و نی نواز، کسائی را «پایه‌گذار مکتب نی» به شمار می‌آورد. مکتبی که «نوازندگان بعد از او چه مستقیم و چه غیر مستقیم» از آن متأثر شده‌اند.
حسین دهلوی، موسیقیدان و آهنگساز، می‌گوید: آنچه مولوی دربارهٔ «نی» سروده، در نی کسائی به واقعیت پیوسته‌است.
پرویز یاحقی، آهنگساز و ویولن نواز، ستایش را به آن حد می‌رساند که کسائی را «استاد فرزانه تاریخ موسیقی جهان» می‌نامد.
هوشنگ ابتهاج سروده‌است: شکایت شب هجران که می‌تواند گفت حکایت دل ما با نی کسائی کن
فریدون توللی گفته‌است: در نغمه اگر جلوه کند راز خدائی هم ساز عبادی خوش و هم نای کسائی[۵]
درگذشت[ویرایش]
استاد حسن کسایی در ۲۵ خرداد ۱۳۹۱، پس از سپری‌کردن ۲ ماه در حالت کما، درگذشت.[۲] مراسم خاکسپاری وی در سکوت خبری و به صورت شبانگاهی با حضور جمعی از اعضای خانواده و شاگردان استاد برگزار شد و طبق وصیت زنده‌یاد کسایی مبنی بر خاکسپاری در کنار مقبره استاد تاج اصفهانی، پیکر ایشان در تخت فولاد اصفهان و در فاصله کمی از مقبره این استاد موسیقی به خاک سپرده شد.[۷]
محمد خلیل کسایی، فرزند حسن کسایی، روز ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۵ بر اثر حمله قلبی درگذشت.
از ۱۲ اکتبر ۲۰۱۴ تا کنون ضبط فیلم‌های آموزشی آموزشگاه موسیقی فریدونی ادامه یافته‌است. ما این پروژه را بنا به دلایلی که در یک ویدیو به نام “پیام خوش‌آمد به یوتیوب آموزشگاه موسیقی فریدونی و راه‌های حمایت از تولید ویدیوهای آموزشی رایگان”
پیام خوش‌آمد به یوتیوب آموزشگاه موسیقی فریدونی و راه‌های حمایت از تولید ویدئوهای آموزشی رایگان
پیام خوش‌آمد به یوتیوب آموزشگاه موسیقی فریدونی و راه‌های حمایت از تولید ویدئوهای آموزشی رایگان
شرح داده‌ایم، یک پروژه‌ی ملی می‌دانیم.
این کار بدون حمایت دولتی انجام می‌شود. در آغاز بودجه‌ی محدود آموزشگاه موسیقی فریدونی هزینه‌های سنگین تولید و انتشار این آثار را بر عهده داشته‌است. در ادامه دوستانی از ایران و خارج از ایران به کمک ما شتافته‌اند که با حمایت‌های مادی و معنوی خود چراغ این راه را روشن نگاه داشته‌اند.
یارانی که گاه با اندوخته‌ی کم مالی و مشکلات زندگی، مبلغی ناچیز، در نگاه خود به این پروژه کمک داده اند، باید بدانند که برای ما دریایی بی‌کران از مهر به ارمغان آورده‌اند.
ما کمک‌های انجام شده را تنها در این راه به‌کار می‌بریم.
ایشان با اعتقاد به این مهم که باید برای فرهنگ ایران‌زمین بسیار باید کوشید، بی‌آنکه چشم‌داشتی داشته‌باشند از ما حمایت نموده‌اند.
برخی از آنها نخواسته‌اند نامشان به میان آید. نام برخی ممکن است به دلیل اشتباه ما در این لیست نباشد ( که لطفا برای به‌روزرسانی آن به ما پیام دهید.).
بر آن شدیم تا در این برگه به‌مرور نام یارانی که همراه بوده‌اند را بنگاریم. بی‌شک این کار برای سپاس‌گزاری از کار بزرگ آنهاست که از ارزش بالایی برخوردار است.
شب و روز در کاریم و تا بتوانیم خواهیم کوشید. اگر چه در مسیر موانع بسیاری است. به همه‌گونه پشتیبانی بی‌دریغ شما بسیار نیازمندیم.
نیما فریدونی – ۹ مرداد ۱۳۹۶ – تهران
سال ۱۴۰۲
حوریه کوهی نوازنده سه‌تار ساکن تهران . محسن صدر نوازنده سه‌تار ساکن سیرجان . مرتضی کریمی نوازنده سه‌تار ساکن مرودشت
سال ۱۴۰۱
حوریه کوهی نوازنده سه‌تار ساکن تهران . احسان کلانترپور نوازنده تار ساکن سوئد . مایک عزیزی نوازنده سه‌تار ساکن ایالات متحده آمریکا . ک. ل. نوازنده سه‌تار ساکن اردبیل . حسین فرومندی نوازنده سه‌تار ساکن آذربایجان غربی . ش. م. نوازنده سه‌تار ساکن ایالات متحده آمریکا . محمدجواد درویشی نوازنده سه‌تار و تار ساکن بندر دیر بوشهر . هدی (محمد) نعمتی نوازنده تار ساکن اصفهان . پوریا اولیازاده نوازنده تار ساکن مشهد . مرتضی کریمی نوازنده سه‌تار ساکن مرودشت . حمید ایزدی بروجنی نوازنده سه‌تار ساکن اصفهان
سال ۱۴۰۰
هیوا نیک‌منش نوازنده تار ساکن سنندج . نیکا آل مهدی نوازنده سه‌تار ساکن لوند سوئد . مجید ملکی نوازنده تار ساکن تهران . محمدجواد درویشی نوازنده سه‌تار ساکن بندر دیر بوشهر . حسین احمدی نوازنده سه‌تار ساکن تهران . سیامک صدری نوازنده تار ساکن بریتانیا . حسین احمدی نوازنده سه‌تار ساکن تهران . نسترن کردستانی نوازنده سه‌تار ساکن اهواز . احمد محمدامین خلف نوازنده تار ساکن کردستان عراق . احسان کلانترپور نوازنده تار ساکن سوئد . هادی اباذری نوازنده تار ساکن تبریز . امیر محمدی نوازنده تار ساکن اصفهان
سال ۱۳۹۹
سیامک صدری نوازنده سه‌تار ساکن فرانسه . مازیار یساره افرا نوازنده تار ساکن تهران . فریدون شهسواری نوازنده تار ساکن ایالات متحده آمریکا . مریم دادخواه نوازنده سه‌تار ساکن اصفهان . مهدی توکلی نوازنده تار ساکن بهشهر مازندران . علی ترابی نوازنده تار و سه‌تار ساکن لهستان . شایان کزازی نوازنده تار ساکن تویسرکان . حسین فرومندی نوازنده سه‌تار ساکن آذربایجان غربی . جواد غمخوار نوازنده تار ساکن رشت . کاظم نوروزعلی نوازنده تار ساکن ملایر . مهران مدنی نوازنده تار ساکن ایالات متحده آمریکا . مرتضی کریمی نوازنده سه‌تار ساکن مرودشت شیراز . پری ریحانی نوازنده‌ی سه‌تار ساکن امارات متحده‌ی عربی، کیوان (رسول) اسفندیاری نوازنده سه‌تار ساکن ایالات متحده آمریکا، دکتر احمد حسنی نوازنده سه‌تار ساکن قزوین . امیر محمدی نوازنده تار ساکن اصفهان . احسان کلانترپور نوازنده تار ساکن سوئد. نوش‌آفرین حسین‌پور نوازنده سه‌تار ساکن کرج . شایان کزازی نوازنده تار ساکن تویسرکان . عادل شاطری نوازنده تار ساکن تهران . کیوان برنجیان نوازنده تار ساکن کرمانشاه . امیر صداقت‌دوست نوازنده تار ساکن ایالات متحده آمریکا . علی‌اکبر افتخاری نوازنده سه‌تار ساکن آلمان . محمدجواد درویشی نوازنده سه‌تار ساکن بندر دیر بوشهر . طاهره نراقی نوازنده تار ساکن تهران . بهمن عمرانی نوازنده تار و سه‌تار ساکن آلمان
سال ۱۳۹۸
رضا نیکویی نوازنده تار ساکن اقلید فارس . محمود رفیعی نوازنده سه‌تار ساکن داراب استان فارس . حسین حقانی نوازنده سه‌تار ساکن اسفراین خراسان شمالی . فرشاد نژادباقری نوازنده سه‌تار ساکن فولادشهر اصفهان . عرفان بیابانی نوازنده سه‌تار ساکن تهران . امیر محمدی هنرجوی تار استاد سعید مزدک ساکن اصفهان . فاطمه ولی‌نژاد نوازنده‌ی تار ساکن تهران . بهمن عمرانی نوازنده‌ی سه‌تار ساکن ایران و آلمان . فریبا شجاعی منفرد نوازنده‌ی سه‌تار ساکن تهران . داوود نورمندی نوازنده‌ی سه‌تار ساکن تورنتوی کانادا . محمد میر‌آفتاب نوازنده‌ی سه‌تار ساکن تورنتوی کانادا . حمید مهدیانی نوازنده‌ی تار و سه‌تار ساکن آلمان، حسین حقانی نوازنده‌ی سه‌تار ساکن اسفراین، پری ریحانی نوازنده‌ی سه‌تار ساکن امارات متحده‌ی عربی، سعید قاسمی ابراهیم‌آبادی نوازنده‌ی تار و سه‌تار ساکن کرمان، افشین سرخابی نوازنده‌ی تار و سه‌تار ساکن تهران، الهه میمنه نوازنده‌ی تار ساکن مشهد
علی دهقانی . مجید نعیمی . امید گنجی . دکتر مهدی ضیایی نوازنده تار ساکن کرمان . داود اولیایی فیض آبادی . مهدی فتاحی . حسین حقانی نوازنده سه‌تار از اسفراین . علی پرتوی از آمریکا . احسان کلانتر پور از سوئد . نادر معدن نطق از ارمنستان . آرمان زارعیان نژاد از تهران . حسین امیری زاده از کانادا . نوید وام دار از شیراز . دکتر خلیل قاسم زاده بیراهنی از تهران
دراین برگه آثار صوتی احمد عبادی به مرور قرار خواهد گرفت.
از سید امیر احمدی موسوی برای ارسال تکنوازی سه‌تار همایون احمد عبادی سپاسگزاریم.
احمد عبادی (۱۲۸۵ خورشیدی – ۱۷ اسفند ۱۳۷۱ تهران) از استادان موسیقی ایرانی و نوازنده سه‌تار و فرزند میرزا عبدالله فراهانی بود.
محتویات [نهفتن] ۱ زندگی‌نامه ۱.۱ سبک جدید نوازندگی ۱.۲ تدریس موسیقی و شاگردان ۱.۳ خصوصیات اخلاقی و منش ۲ مرگ ۳ پانویس ۴ منابع ۵ پیوند به بیرون زندگی‌نامه[ویرایش] احمد عبادی به سال ۱۲۸۵ در تهران به دنیا آمد. وی از ۷ سالگی مشق سه‌تار را نزد پدرش شروع کرد و ۱۳ سال بیشتر نداشت که پدرش میرزا عبدالله فوت کرد و او مشق سه‌تار را پیش خواهرانش ملوک و مولود و برادرش جواد ادامه داد به گونه‌ای که در ۱۸ سالگی سازش شنیدنی بود.[۱] با اینکه وی پسر میرزا عبدالله بود نوازندگیش هیچ شباهتی به نوازنده‌های هم دوره خود که اکثراً از شاگردان میرزا عبدالله بودند نداشت و با نوازندگی هنرمندان قدیمی‌تر از خودش متفاوت بود. وی در دوره‌ای که سه‌تار به خاطر حجم کم به خلوت افراد رفته و در غبار فراموشی فرو رفته بود این ساز را در رادیو معرفی کرد.
سبک جدید نوازندگی[ویرایش] از شاخص‌های نواخته‌های قدما مضراب‌های پر و با واخوان و بعضاً پرقدرت بود. عبادی یک بار وقتی که از دوستانش دربارهٔ نواخته‌های خود پرسید (در آن زمان امکان ضبط از رادیو نبود و اجراها کاملاً زنده انجام می‌شد) آنها جواب دادند گاهی اوقات نت‌ها دقیق شنیده نمی‌شوند و تداخل دارند و حالت نا خوشایندی ایجاد می‌کنند. عبادی به فکر حل این مشکل افتاد و در نهایت نوازندگی تک سیم را ابداع کرد که سبب شد سه‌تار نوازی متحول شود. عبادی در نواختن سه‌تار دارای سبک و شیوه‌ای مخصوص به خود بود که کمتر کسی توانسته از عهده تقلید آن بر آید. عده‌ای سبک خاص ساز زدن او را مربوط به امکانات و وسایل صدا برداری زمان وی می‌دانند. مضراب‌های تک سیم و دومضراب‌ها از مشخصه‌های بارز سبک وی هستند. از دیگر شاخصه‌های ساز عبادی بداهه نوازی‌های زیبا و ویبره‌های طولانی و گلیساندوهای به موقع و زیبا که به ساز وی زیبایی‌های خاصی بخشیده است.
از کارهایی که او در نوازندگی سه‌تار ایجاد کرد، ابداع کوک‌های مختلف در سه‌تار است که در آلبوم کوک سه‌تار آنها راعرضه کرده‌است. قبلاً نوازنده‌ها معمولاً از کوک‌های تار برای سه‌تار استفاده می‌کردند ولی عبادی این رویه را تغییر داد و ثابت کرد بعضی از این کوک‌ها مناسب سه‌تار نیستند و دو نوار به عنوان آموزش کوک سه‌تار منتشر کرد که در آن برای گامهای مختلف و حتی گوشه‌های مختلف کوک معرفی کرد. نکته جالب توجه در نوازندگی عبادی این‌است که او همیشه و کاملاً تک سیم نمی‌زد و به موقع واخوان می‌داد و پر قدرت می‌زد و به موقع تک سیم می‌زد که کاملاً در قطعات ضربی وی مانند ضربی سه‌گاه و چهار‌گاه و… مشهود است. احمد عبادی مدت‌ها در وزارت پیشه و هنر به تدریس و تحقیق در موسیقی ایرانی و سه‌تار پرداخت و در جهت معرفی موسیقی ملی ایران کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج از کشور از جمله فرانسه، ایتالیا، آلمان و اتریش داشت که مورد استقبال هنردوستان واقع شده‌است.
تدریس موسیقی و شاگردان[ویرایش] عبادی شاگردان بسیاری تربیت کرد که از میان آنها مهربانو توفیق، بهرام وادانی و بهداد بابایی را می‌توان نام برد. او در رادیو نیز فعالیت می‌کرد و صفحه‌ها و کاست‌های زیادی ضبط کرده است از جمله صفحه آواز شور همراه با رضاقلی‌میرزا ظلی و همچنین تکنوازی‌ها و بداهه نوازی‌ها و همراهی با نوازندگان و خوانندگان مختلف. همنوازی‌های او با غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان آثاری ماندگار در قالب برنامهٔ گل‌ها به جا گذاشته‌است. آنطور که اهل موسیقی از عبادی به خاطر دارند، او فردی معتقد و متدین بود، قبل از ساز زدن وضو می‌گرفت و در روزهای عزاداری و درگذشت امامان شیعه دست به ساز نمی‌زد.[نیازمند منبع]
خصوصیات اخلاقی و منش[ویرایش] همه شاگردانش از قلب رئوف عبادی حکایت می‌کنند. این‌گونه بود که استاد سه‌تار را از خلوت بیرون آورد و معرفی کرد. داریوش پیر نیاکان می‌گوید به همین دلیل است که می‌بینیم اکثر نوازنده‌های هم دوره من که در زمان استاد عبادی شاگرد بودند و سازشان سه‌تار نبود سه‌تار را به عنوان ساز دوم خود انتخاب کردند و به ان گرایش پیدا کردند که می‌توان به آقایان علیزاده و مشکاتیان و پیرنیاکان و … اشاره کرد.
استاد با بزرگانی همچون رضاقلی‌میرزا ظلی، غلامحسین بنان، حسین قوامی، محمدرضا شجریان، فرامرز پایور، حسن کسایی و علی تجویدی همکاری داشتند.
مرگ[ویرایش] وی در سال ۱۳۷۱ درگذشت و در امامزاده طاهر (کرج) دفن شدند.
پانویس[ویرایش] پرش به بالا ↑ روح‌الله خالقی. سرگذشت موسیقی ایران. منابع[ویرایش] مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ahmad Ebadi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۴. ʿEBĀDĪ, AḤMAD – Encyclopaedia Iranica IRANIAN CLASSIC_1, موزیک کلاسیک ایران ABADI, احمد … – YouTube روح‌الله خالقی. «احمد عبادی». در سرگذشت موسیقی ایران. استاد احمد عبادی – موسیقی ایران پیوند به بیرون[ویرایش] مراسم ختم استاد احمد عبادی [نهفتن] ن ب و خانواده‌ی آقا علی‌اکبر فراهانی فرزندان میرزا حسن میرزا عبدالله فراهانی آقا حسینقلی نوادگان احمد عبادی مولود عبادی علی اکبر شهنازی عبدالحسین شهنازی دیگر بستگان آقا غلامحسین (برادر زاده) هوشنگ سیحون و جمشید شیبانی (نوادگان دختری) نشان خرد این یک مقالهٔ خرد پیرامون موسیقی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. رده‌ها: آهنگ‌سازان اهل ایراناهالی تهراندرگذشتگان ۱۳۷۱درگذشتگان ۱۹۹۲ (میلادی)درگذشتگان ۱۹۹۳ (میلادی)زادگان ۱۲۸۵زادگان ۱۹۰۶ (میلادی)خاک‌سپاری‌ها در امامزاده طاهر کرجموسیقی‌دانان اهل ایرانموسیقی‌دانان اهل تهرانموسیقی‌دانان کلاسیک فارسینوازندگان سه‌تار اهل ایران
در این برگه به مرور آثار تکنوازی و گروه نوازی استاد ارسلان درگاهی نوازنده ی تار و سه‌تار قرار خواهد گرفت.
از جناب سید امیر احمدی موسوی برای ارسال این آثار سپاس گذاریم.
ارسلان درگاهی از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد ارسلان درگاهی در سال ۱۲۸۱ در تهران متولد شد. به دلیل علاقه به هنر، به مدرسه کمال الملک رفت. در سن پانزده سالگی یادگیری تار و سه‌تار را با درویش خان آغاز نمود و موفق به دریافت نشان تبرزین از وی شد. بعدها صفحاتی را با آواز قمرالملوک وزیری و تاج اصفهانی ضبط کرد و شهرت بسیار یافت. وی به دلیل اینکه نمی‌خواست ذوق هنری اش لطمه‌ای به شغل اداری اش بزند، از نام مستعار ” امیر ارسلان ” استفاده کرد. وی هیچگاه بصورت حرفه‌ای به موسیقی نپرداخت و بعدها به دلیل علاقه‌ای که به سه‌تار داشت، تار را رها کرد.
روح‌الله خالقی وی را مردی با ذوق، مؤدب، لطیفه گو، خوش محضر و دوست داشتنی معرفی می‌کند: ارسلان درگاهی موسیقی را نه برای جلب توجه، بلکه برای علاقهٔ ذاتی اش دنبال می‌کند و در عصری که بسیاری از هنرمندان به نام هنر، موسیقی را به ابتذال کشاندند، وی خود را از آنها جدا می‌گیرد و فقط در محافل آشنا و دوستان می‌نوازد.
ارسلان درگاهی سه‌تار آواز دشتی
۳۵ قمرالملوک وزیری – ارسلان درگاهی – مرا به یاری‌ات ای دل امیدواری بود – آواز دشتی
