پیش درآمد و تصنیف درس سحر . آموزش سه‌تار جلال ذوالفنون جلد ۴ . نیما فریدونی سه‌تار
پیش درآمد و تصنیف درس سحر . آموزش سه تار جلال ذوالفنون جلد ۴ . نیما فریدونی سه تار
پیش درآمد و تصنیف درس سحر بیات ترک آموزش سه تار چهارم جلال ذوالفنون پالایش صوتی نیما فریدونی
پیش‌درآمد و تصنیف درس سحر بیات ترک آموزش سه‌تار چهارم جلال ذوالفنون پالایش صوتی نیما فریدونی
ترانه‌سرا: حافظ ما درس سحر در ره میخانه نهادیم محصول دعا در ره جانانه نهادیم در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم سلطان ازل گنج غم عشق بما داد تا روی درین منزل ویرانه نهادیم در دل ندهم ره پس ازین مهر بتان را مهر لب او بر در این خانه نهادیم در خرقه ازین بیش منافق نتوان بود بنیاد ازین شیوهٔ رندانه نهادیم چون میرود این کشتی سرگشته که آخر جان در سر آن گوهر یکدانه نهادیم المنّة لله که چو ما بی‌دل و دین بُود آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم قانع بخیالی ز تو بودیم چو حافظ یا رب چه گدا همّت و بیگانه نهادیم
بهار دلنشین یا بهار آرزو یکی از تصنیف‌های بهاری و کلاسیک ایرانی و از ترانه‌های مشهور و ماندگار فارسی با شعری از بیژن ترقی است که نخستین بار در اوایل دهه ۱۳۳۰ شمسی با آهنگسازی روح‌الله خالقی و صدای غلامحسین بنان اجرا شد و از معدود ترانه‌های خاطره‌انگیزی است که تا کنون جاذبهٔ خود را در میان مردم حفظ کرده‌است. این ترانه سال‌ها بعد توسط خوانندگانی چون سالار عقیلی و علی زند وکیلی و… نیز بازخوانی شده‌است. تصنیف بهار دلنشین در دستگاه همایون، با مایه آواز یا بیات اصفهان به سرپرستی خالقی و توسط ارکستر گل‌ها نواخته و اجرا شد و برای اولین بار از برنامه رادیویی گل‌های رنگارنگ شماره ۲۲۴ پخش شده‌است. متن ترانه شعر این ترانه بر اساس اجرای اصلی و نخستین یعنی اجرای غلامحسین بنان به شرح زیر است: تا بهار دلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبه ویران من تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان چون سپندم بر سرِ آتش نشان، بنشین دمی چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوزِ نهان تا بهار دلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبه ویران من باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم چون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه ام باز آ چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه ام تا بهار دلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبه ویران من
