نت رزم مشترک پرویز مشکاتیان اصفهان دو
خواننده: محمدرضا شجریان
همراه شو عزیز
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبریپرش به جستجو
سرود رزم مشترک معروف به همراه شو عزیز، شعری حماسی است که در تاریخ معاصر ایران جایگاه ویژه‌ای دارد. این شعر را شخصی با نام مستعار «برزین آذرمهر» (احتمالاً نام مستعار پرویز مشکاتیان) سروده‌است. این سرود نخستین بار در سال ۱۳۵۸ به خوانندگی محمدرضا شجریان[۱] و آهنگسازی پرویز مشکاتیان در آواز اصفهان اجرا شده و[۲] در آلبوم چاووش ۷ به دست کانون چاووش منتشر شد. این آهنگ غنای ملودیک عالی داشته و مقدمه‌ای کوبنده و تأثیرگذار دارد.[۳]
جنبش‌های اجتماعی و سیاسی ایرانی این سرود را به عنوان نمادی برگزیده‌اند.[۱][۳]
برزین آذرمهر
شاعر این سرود، برزین آذرمهر یک نام مستعار است که خبرگزاری‌هایی مانند فرارو (به نقل از نوروز) و همشهری آنلاین او را به گفتهٔ خودش پرویز مشکاتیان معرفی کرده‌اند.[۱][۲] ولی جعفر مرزوقی آن را نام مستعار خود معرفی می‌کند و می‌نویسد «شعر رزم مشترک از جمله شعرهای مجموعهٔ «بپا خیز ایران من» سروده «برزین آذرمهر» است، که نخستین بار در سال ۱۳۵۵ به همت انتشارات ارانی وابسته به حزب توده ایران منتشر شد.» و در سال ۱۳۵۸ بی آن که من در جریان آن قرار گیرم به ابتکار پرویز مشکاتیان با جایگزینی واژه رفیق با عزیز و با هنرمندی استاد شجریان به صورت سرود رزمی درآمد و مدتها نام مستعار برزین آذرمهر به سیاوش کسرایی نیز نسبت داده می‌شد.[۴]
شعر رزم مشترک
همراه شو عزیز، همراه شو عزیز
تنها نمان به درد، کاین درد مشترک
هرگز جدا جدا، درمان نمی‌شود
دشوار زندگی، هرگز برای ما
دشوار زندگی، هرگز برای ما
بی رزم مشترک، آسان نمی‌شود
تنها نمان به درد، همراه شو عزیز
همرا شو، همراه شو
همراه شو عزیز
همراه شو عزیز
تنها نمان به درد، کاین درد مشترک
هرگز جدا جدا، درمان نمی‌شود
دشوار زندگی، هرگز برای ما
دشوار زندگی، هرگز برای ما
بی رزم مشترک، آسان نمی‌شود
منابع
«پرویز مشکاتیان شاعر «همراه شو عزیز!»». فرارو. ۲۴ دی ۱۳۸۶. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
«اجرای اثر مشترک مشکاتیان و شجریان بعد از سه دهه در آلمان». همشهری آنلاین. ۱۴ شهریور ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
امیر رستاق (۲۰ بهمن ۱۳۹۲). «آواهای انقلابی؛ از مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تا کانون چاووش». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
«جدال بی جا بر سر یک شعر – “رزم مشترک” – آواز را بخاطر بسپاریم – پرنده رفتنی است!». راه توده. ۱۷ آوریل ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
کتاب انسان‌شناسی موسیقی آلن مریام انتشارات ماهور
انسان‌شناسی موسیقی
سال انتشار : 1396
نوشته‌ی آلن مریام
برگردان فارسی: مریم قرسو
درباره‌ی این اثر، به قلم مریم قرسو می‌خوانیم:«کتاب انسان‌شناسی موسیقی از سه بخش و پانزده فصل تشکیل شده است. عنوان‌های سه بخش اصلی کتاب عبارت‌اند از موسیقی‌شناسی قومی، مفاهیم و رفتار، و مسائل و راه‌حل‌ها. چنان‌که از نام این سه بخش برمی‌آید، مریام در بخش نخست بر آن است که علاوه بر معرفی تاریخی و اجمالی از شکل‌گیری مفهومی رشته‌ای با عنوان «موسیقی‌شناسی قومی» به دو مسئله‌ی مهم و بنیادین دیگر یعنی ارائه‌ی نظریه‌ای در تعریف این رشته و روش پژوهش میدانی و مطالعاتی بپردازد. در بخش دوم به مفاهیمی پرداخته می‌شود که در عین ارتباط با مقوله‌ی صوت و صدا، به حواس و ادراکات تولیدکننده‌ی این صدا، یعنی انسان، مربوط می‌شود: اینکه چگونه حواس مختلف انسانی در دریافت موسیقی با یکدیگر ترکیب می‌شوند، روند یادگیری موسیقی در انسان و در بطن بومی اقوام مختلف چگونه پیموده می‌شود و موسیقی چگونه خلق می‌شود. در عین‌حال دو وجه کاملاً متمایز انسان در مواجهه با موسیقی نیز مورد بحث قرار می‌گیرد: جایگاه اجتماعی موسیقیدان در جوامع مختلف و ارتباط انسانی‌ترین توانایی انسان در ارتباط با موسیقی یعنی زبان. بخش سوم با عنوان مسائل و راه‌حل‌ها به حضور این موارد در متن مطالعه‌ی موسیقایی اشاره می‌کند و موسیقی را در ارتباط با حواس تولیدکننده‌ی آن یعنی انسان در کنار هم قرار می‌دهد و وارد مباحث بسیار پیچیده‌ای مانند زیبایی‌شناسی و نمادین بودن موسیقی می‌شود.»
فهرست :
موسیقی شناسی قومی
فصل اول مطالعه موسیقی شناسی قومی
به سوی نظریه برای موسیقی شناسی قومی
فصل سوم روش و فن
مفاهیم و رفتار فصل چهارم مفاهیم
فصل پنجم
حس آمیزی و حالتهای میان حسی
فصل ششم رفتار جسمی و کلامی
فصل هفتم اجتماعی موسیقی
فصل هشتم یادگیری
فصل نهم روند آهنگسازی
مسائل و نتایج فصل دهم مطالعه متن های آغازی فصل یازدهم کاربرد ها و کارکرد ها فصل دوازدهم موسیقی به مثابه رفتاری نمادین
فصل سیزدهم زیبایی‌شناسی و ارتباط متقابل هنرها
فصل چهاردهم موسیقی و تاریخ و فرهنگ
فصل پانزدهم موسیقی و پویایی های فرهنگی
کتابشناسی
در مسیر علمی و پژوهشی طی شده در شناخت موسیقی اقوام مختلف جهان، انتشار کتاب انسان شناسی موسیقی تالیف آلن مریام، یکی از نقاط عطف در پیوند این دو رشته به شمار می‌آید. رویکردهای مطرح شده در این کتاب واکنش‌های بسیاری را در پی داشت و برخی از پژوهشگران نقدهایی درباره‌ی روش مطالعاتی، نظریات و رویکردهای آن مطرح نموده‌اند. در زمان انتشار کتاب انسان شناسی موسیقی، بسیاری از پژوهشگران آن را یکی از مهمترین نوشته‌های موجود در ادبیات موسیقی‌شناسی نامیدند. برای مثال گیلیس معتقد بود که توانایی مریام در ایده‌پردازی، ادراک او در طبقه‌بندی و توجه به جزئیات در اثری مانند انسان شناسی موسیقی بازتاب پیدا کرده است. همچنین به زعم برخی دیگر از پژوهشگران، تاثیر‌گذارترین کتاب‌ها در تاریخ موسیقی‌شناسی قومی بوده است.
برونو نتل در سخنرانی خود در یادبود مریام پس از مرگ او به کتاب انسان شناسی موسیقی اشاره کرده و نیز در تایید رویکردهای بدیع مریام در این کتاب می‌نویسد: مطمئنا در چند دقیقه نمی‌توانم چنان که باید از نوشته‌های آلن بگویم. اما به نظر من انسان‌شناسی موسیقی مهمترین دستاورد اوست؛ کتابی که در واقع خلاصه‌ای است از آن چیزی که مریام تا آن زمان انجام داده بود و نظریات و رویکردهایی را معرفی می‌کند که پشتوانه‌ی آن بصیرت و تجربیات شخصی او هستند.
اما در برابر این تمجیدات، انتقاداتی نیز بر دیدگاه‌های مختلف مریام شد. برای مثال دیوید مک آلستر با اشاره به تشبیه موسیقی به مثابهی فرهنگ، مریام را مورد نقد قرار می‌دهد. او بیان می‌کند که اگر بنا باشد بگوییم موسیقی به مثابه فرهنگ است، بنابراین سایر پدیده‌ها را نیز می‌توان در فهرستی آورد و تمامی آن‌ها را به مثابه فرهنگ تلقی و تعبیر کنیم و با عباراتی طنزآمیز این پرسش را طرح می‌کند که آیا «خوردن غذا یا استفاده از کراوات نیز به مثابه فرهنگ» تشبیه درستی خواهد بود؟ نورما مک لاد نیز در نوشته دیگری در سال ۱۹۷۴، کتاب انسان شناسی موسیقی را از منظر ساختار نگارشی مورد تحلیل و انتقاد قرار می‌دهد. بحث اصلی او بر سر این است که این کتاب در اصل مجموعه‌ای از فصل‌های مجزا است و می‌تواند چینش مرتبط دانسته شده‌ای از چند مقاله‌ی مجزا به شمار بیاید. خانم مک لاد در مقاله‌ی دیگری با عنوان «پژوهش‌های موسیقی شناسی قومی و انسان شناسی» به بررسی مطالعات نگاشته شده در زمینه انسان‌شناسی و موسیقی می‌پردازد که در این مقاله نیز به کتاب انسان شناسی موسیقی اشاره می‌کند.
امروز و پس از گذشت بیش از پنجاه سال از نخستین چاپ کتاب انسان شناسی موسیقی و با وجود انتقادات و همچنین تمجیداتی که از دید انسان شناسان و موسیقی شناسان قومی درباره‌ی این کتاب نگاشته شده، نام آن در میان دانش‌پژوهان این رشته و در تمامی مراکز آموزشی موسیقی‌شناسی قومی مورد توجه بوده و شاید همین ویژگی و همین ماندگاری نشان دهنده‌ی ارزش‌های موجود و انکارناپذیر این کتاب باشد. در کتاب انسان شناسی موسیقی به خوبی نشان داده می‌شود که مطالعه‌ی انسان و انسان موسیقیدان از چه زوایایی می‌تواند مورد کاووش قرار بگیرد.
کتاب انسان شناسی موسیقی از سه بخش و پانزده فصل تشکیل شده است. عنوان‌های سه بخش اصلی کتاب عبارت‌اند از موسیقی‌شناسی قومی، مفاهیم و رفتار، و مسائل و راه حل‌ها.
بخش نخست: بر آن است که علاوه بر معرفی تاریخی و اجمالی از شکل‌گیری مفهومی رشته‌ای با عنوان موسیقی‌شناسی قومی به دو مسئله‌ی مهم و بنیادین دیگر یعنی ارائه‌ی نظریه‌ای در تعریف این رشته و روش پژوهش میدانی و مطالعاتی بپردازد.
بخش دوم: به مفاهیمی می‌پردازد که در عین ارتباط با مقوله‌ی صوت و صدا، به حواس و اراکات تولید کننده‌ی این صدا، یعنی انسان، مربوط می‌شود: اینکه چگونه حواس مختلف انسانی در دریافت موسیقی با یکدیگر ترکیب می‌شوند، روند یادگیری موسیقی در انسان و در بطن بومی اقوام مختلف چگونه پیموده می‌شود و موسیقی چگونه خلق می‌شود. درعین حال دو وجه کاملا متمایز انسان در مواجهه با موسیقی نیز مورد بحث قرار می‌گیرد: جایگاه اجتماعی موسیقیدان در جوامع مختلف و ارتباط انسانی‌ترین توانایی انسان در ارتباط با موسیقی یعنی زبان.
بخش سوم: با عنوان مسائل و راه حل‌ها به حضور این موارد در متن مطالعه‌ی موسیقایی اشاره می‌کند و موسیقی را در ارتباط با حواس تولید کننده‌ی آن یعنی انسان در کنار هم قرار می‌دهد و وارد مباحث بسیار پیچیده‌ای مانند زیبایی‌شناسی و نمادین بودن موسیقی می‌شود.
برگردان فارسی کتاب انسان شناسی موسیقی از چند جهت می‌تواند پاسخگوی پاره‌ای از نیازهای رشته‌ی انسان‌شناسی موسیقی و موسیقی‌شناسی قومی در ایران باشد. نخستین مورد این است که این کتاب، از جمله کتاب‌های مرجعی به شمار می‌آید که گذشت زمان نتوانسته است باعث کهنگی مفاد علمی مطرح شده در آن شود و امروزه اگر تنها درباره‌ی عنوان آن صحبت کنیم، می‌توانیم به جرات بگوییم که این عنوان، نمونه‌ای بدیع و فرهنگ ساز بوده و هست، چرا که باعث ایجاد نگاهی تازه به موسیقی و تثبیت و تببین رشته‌ای نوین در شناخت موسیقی شده است. علاوه بر این‌ها مریام در کتاب انسان شناسی موسیقی به خوبی نشان می‌دهد که موسیقی پیش تر از آنکه صدایی برای تحلیل و مطالعه‌ی خردمندانه‌ی انسان‌ها باشد، رفتاری انسانی و غریزی به شمار می‌آید و بنابراین شناخت به اصطلاح علمی آن، بدون تردید به شناخت تولید کننده‌ی آن یعنی انسان نیازمند است.
نبود و نیاز برگردان فارسی کتاب انسان شناسی موسیقی به عنوان کتابی روش‌مند و حاوی داده‌هایی قابل توجه و مستند برای دانش پژوهشان این رشته در ایران همیشه احساس می‌شد و امید است با انتشار این اثر و با بهره‌گیری از نظریات و روش‌های به کار برده شده در آن گامی در شناخت و شناساندن عمیق‌تر موسیقی ایران برداشته شده باشد.
کتاب انسان شناسی موسیقی اثر آلن مریام ترجمه مریم قرسو در ۴۸۰ صفحه توسط نشر ماهور منتشر شده است.
عنوان کتاب انسان شناسی موسیقی
نویسنده آلن مریام
مترجم مریم قرسو
ناشر ماهور
شابک 9789648772548
تعداد صفحات 480
قطع وزیری
موضوع انسان شناسی موسیقی
نت من بیدل مرتضی محجوبی مرضیه آوانگاری احمد جباریان
این نت توسط احمد جباریان نوازنده تار ساکن آلمان آوانگاری شده‌است.
من بيدل (سه گاه)
تصنيف آهنگ: مرتضي محجوبي (١٢٧٧،١٣٤٤ ه.ش)
خواننده: بديع زاده و مرضیه
١٣١٥
من بیدل ساقی به نگاهی مستم
تو به جامی دیگر چه بری از دستم
دو چشم فتنه انگیزت تا دیدم ای گل
قسم به نرگس مستت که از این می مستم
اثری با گردش چشمت نبود در ساغر می
دگران مست از می گلگون دل من از گردش وی
می و گل گر دل انگیزد تو در آن لب گل و می داری
به لطافت چو بهشتی به طراوت چو بهاری به تار گیسو بنفشه زاری
ای گلستان سر کویت گل بستان چون رویت کی باشد کی
تویی آن گل در گیتی که نداری آفت دی
گل من بیا به ساحت باغ و چمن که گل به سبزه پنهان گردد
ز شرم تو پریشان گردد
چو روی نازنینت بیند ز ناز خود پشیمان گردد
شبی ای مه دمی ای گل گذری کن بر سر ما
که جدا زان لب میگون شده پر ساغر ما
چو دل از حسرت خون شد نکند می چاره وی
کتاب رامشگران شمال خراسان آمنه یوسف‌زاده انتشارات ماهور
رامشگران شمال خراسان
سال انتشار : 1388
بخشی و رپرتوار او
آمنه یوسف زاده
همراه یک سی‌دی
خراسان، مهد شعر و عرفان فارسی، سرزمینی است چند فرهنگی و چند قومی در جهان ایرانی. شاخص‌ترین پرسوناژ زندگانی موسیقایی شمال خراسان رامشگر است که به او «بخشی» می‌گویند. «بخشی» وارث سنت کهن کوچ نشینی و شمنی، میراث بر خنیاگران ایران پیش از اسلام و خواننده‌ی حماسه‌ی ترکی است. حافظه ای شگرف دارد و می‌تواند شنوندگانش را به زبان خودشان ــ از ترک و فارس و کرد و ترکمن ــ شیفته کند. آوازش را همراه با دوتار، ساز محبوب خراسانیان، می‌خواند. ساعت‌های دراز دلاوری‌های قهرمانان تاریخی و افسانه ای و نیز عشق‌های نافرجام عاشقان را بازگو می‌کند و می‌خواند. رپرتوار آنان سنجشی از میراث فرهنگی ایرانیان است که باید حفظ شود.
فهرست:
نگاهی به پژوهش های انجام یافته
نحوه پیشبرد کار پژوهش میدانی
خراسان سرزمین بخشی ها
قوم نگاری و وضع جغرافیایی منطقه
پراکندگی قومی در روستاهای شمال خراسان
فارس ها
کردها
ترکمنها
زبان‌های رایج در خراسان
زندگانی موسیقایی در شمال خراسان
عاشق ها
مراسم مذهبی
بخشی کیست؟
ریشه شناسی واژه بخشی
انواع رامشگر در جهان فارسی زبان و ترک زبان
بخشی در خراسان ایران
سنت رامشگری در ایران
بخش های خراسان
شیوه آموزش بخشی
بخشی و شنوندگانش
رامشگران دیروز و امروز
جایگاه اجتماعی رامشگر
دوتار ساز بخشی
خاستگاه
انواع دوتار
نحوه ساخت دوتار
نحوه به دست گرفتن ساز و شیوه اجرا
قیمت ساز و تزیین آن
گونه های اصلی
گونه روایت گرانه
گونه غنایی
رابطه میان قالب های ادبیات فارسی ورپراتور بخشی ها
تاثیر مایه های دینی و عرفانی
از حماسه مذهبی و عرفانی در ادبیات فارسی تا رپراتوار رامشگران بابا روشن ابراهیم ادهم
سرچشمه های حماسه های مذهبی و عرفانی
داستان با روشن
عرفان
خراسان مهد عرفان و تصوف
یکی از عرفای محبوب رامشگران
از حماسه های پهلوانی ایرانی تا رپراتوار رامشگران بنیاد های مردمی شعر حماسی ایرانی نمونه‌ای از حماسه
حماسه در میان کردان خراسان
حماسی غنایی سرچشمه رمانس های عامیانه یا داستان عاشقانه
حماسه غنایی در فارسی سی در سنت زبان ترکی
برگرفته از ادبیات عامیانه
ساختار داستان ها
پیشینه تولد و رشد قهرمانان مغز و قهرمان زن
دیدار دو قهرمان
آزمونها
وصال
نشانه های نشر و پخش رامشگران
نسخه های چاپی و خطی و کتاب‌های عامیانه چند شاعر محبوب رامشگران جعفرقلی قرن نوزدهم میلادی حسینا
گونه های شاعرانه و رامشگران روز شعر فارسی اوزان شعر فارسی رباعی
چهاربیتی ها و در شعر عامیانه کردی و زن شعر ترکی داستان گونه روایتی نثر و شعر شعر
نوآوری
نوع کوتاه نوع بلند نوع کشیده
ویژگی های کلی انواع و باند آواز درآمد
نصب فرمون ها
