کتاب ۲۲ چهارمضراب برای سنتور مهرنوش ذوالفقاری انتشارات ماهور
پیشگفتار
درباره اجرا و ضعف قطعات
کوک سنتور
آقا حسینقلی
چهار مضراب شور چهار مضراب اصفهان
چهارمضراب چهارگاه
چهارمضراب حصار چهارگاه
درویش ها
چهار مضراب بیات ترک
چهارمضراب حجاز ۱
چهارمضراب حجاز ۲
چهار مضراب اصفهان
مرتضی نی داوود
چهار مضراب دشتی
چهار مضراب ابوعطا
چهار مضراب افشاری
چهار مضراب اصفهان
غلامحسین بیگجه خانی
چهار مضراب همایون
چهارمضراب بیات راجه
چهار مضراب اصفهان
لطف الله مجد
چهار مضراب ابوعطا
جلیل شهناز
چهارمضراب دشتی ۱
چهارمضراب دشتی ۲
چهار مضراب ابوعطا
چهارمضراب حجاز ۱
یک چهار مضراب حجاز دو
چهار مضراب سه گاه
۲۲ چهارمضراب برای سنتور
سال انتشار : 1400
شابک : 9790802628786
از استادان آقاحسینقلی، درویش‌خان
مرتضی نی‌داوود، غلامحسین بیگجه‌خانی
لطف‌الله مجد و جلیل شهناز
تنظیم برای سنتور و اجرا: مهرنوش ذوالفقاری
تمبک: بهنام معصومی
به همراه یک سی‌دی
درباره‌ی این اثر، به قلم مهرنوش ذوالفقاری می‌خوانیم: « یکی از ارزشمندترین کارهای استاد فرامرز پایور تنظیم قطعاتی از گنجینه‌ی موسیقی دستگاهی برای ساز سنتور است که نوازندگان سازهای دیگر (غیر سنتور) تصنیف کرده‌اند. با‌این‌کار، نوازندگان سنتور هم با گونه‌های موزون (متریک) موسیقی ایرانی بیشتر آشنا می‌شوند و هم ادبیات ساختاری و اصول نغمه‌سازیِ برآمده از فنون نوازندگی سایر سازهای کششی و مضرابی را می‌آموزند.
کتاب حاضر گزیده‌ای از چهارمضراب‌های شاخص ساز تار در دوره‌ای تقریباً هفتادساله (از اواخر قاجار تا پهلوی دوم) است که برای سنتور، اصطلاحاً، ترجمه یا برگردان شده است.»
کتاب و ده سی‌دی کوک سه‌تار حسین مهرانی انتشارات ماهور
عنوان: کوک سه‌تار-به همراه 10 حلقه CD
نویسنده: حسین مهرانی
انتشارات: انتشارات ماهور
قطع: رقعی
تعداد صفحه: 272
تاریخ چاپ: 1395
توضیحات: این مجموعه شامل 525 نمونه ی صوتی در ده سی دی است که در دستگاه ها و کوک های مختلف اجرشده است . برخی کوک ها از استادان قدیمی همچون احمد عبادی ، یوسف فروتن ، لطف الله مجد ، فریدون حافظی ، علی اکبر شهنازی ، جلیل شهناز ، فرهنگ شریف و هوشنگ ظریف هستند و برخی دیگر از ردیف های مختلف ، از جمله میرزا عبدالله و شهنازی و برخی نیز تجربه های شخصی مؤلف هستند. یقیناً کوک های دیگر و نمونه های دیگری نیز می توانند باشند که به دلیل پرهیز از حجیم تر شدن این اثر ، به همین مقدار بسنده کردیم . مجموعه ی حاضر که خصلتی آموزشی دارد می کوشد امکانات ساز سه‌تار را در کوک های مختلف در دستگاه ها و آواز های موسیقی ایرانی نشان دهد و تا حدّ امکان به معرفی سبک ها و شیوه های نوازندگی مختلف استادان گذشته تا امروز بپردازد.
کتاب ۶۰ چهارمضراب برای تار علی کاظمی انتشارات ماهور
۶۰ چهارمضراب برای تار
سال انتشار : 1395
از استادان: آقاحسینقلی، درویش‌خان، مرتضی نی‌داوود، غلامحسین بیگجه‌خانی، لطف‌الله مجد، جلیل شهناز و فرهنگ شریف
انتشارات ماهور
آوانگاری: علی کاظمی
به همراه دو سی‌دی
درباره‌ی این کتاب، به قلم علی کاظمی می‌خوانیم:«نخستين هدف آوانگاری و اجرای اين ۶۰ چهارمضراب فراهم آوردن مقدمات پژوهش نسبتاً مفصّلی درباره ی سيرِ تحول اين گونه ی مهم ضربی در موسيقی دستگاهی ايران از دوره ی قاجار تا امروز بوده که نگارنده از سال ۱۳۹۰ نگارش آن را آغاز کرده است. اکنون که اين آوانگاری ها به اتمام رسيده اند و آن پژوهش در ميانه ی کار است و نيز از آنجا که شمار زيادی از قطعات اين کتاب پيش از اين آوانگاری نشده اند، بر آن شدم پيش از اتمام پژوهش، اين آوانگاری ها را که با دقت و وسواس زيادی نيز به انجام رسيده اند و طبيعتاً می‌توانند به عنوان يک اثر آموزشی ـ کاربردی به همراه ۲ سی‌دی مورد استفاده واقع شوند منتشر کنم. در واقع، اين اثر پاسخی ا ست به دو احساس نيازِ متفاوت که دو روی يک سکه اند: ۱. در دسترس بودن نُت چهارمضراب‌های نوازندگان شهیر تار، از آقا حسینقلی تا فرهنگ شریف، برای اجرا ۲. برای پژوهش»
عنوان: 60 چهار مضراب برای تار (با CD)
موضوع: آموزش تار
نویسنده : علی کاظمی
ناشر: ماهور
قطع: رحلي
سال انتشار: ۱۳۹۵
تعداد چاپ: ۰
عرض: ۲۱
ارتفاع: ۲۹
نوع جلد: نرم
بررسی نشانه ها و علائم به کار رفته در کتاب ۶۰ چهارمضراب برای تار علی کاظمی نیما فریدونی
بررسی نشانه ها و علائم به کار رفته در کتاب ۶۰ چهارمضراب برای تار علی کاظمی نیما فریدونی
نشانه‌ها در کتاب ۶۰ چهارمضراب برای تار علی کاظمی و دفترچه‌ی سی‌دی
فهرست
پیشگفتار
چهارمضراب فرضیه نمو
نکاتی درباره آوانگاری ها
نکاتی درباره اجرا و ضبط قطعات
منابع صوتی آوانگاری ها
علائم و نشانه
دفتر اول آقا حسینقلی
شور مغلوب سه گاه نوا
قرایی باوی
بیات اصفهان یک بیات اصفهان دو
چهارگاه حصار چهارگاه عراق ماهور
دفتر دوم درویش خان
بیات ترک اجازه یک حجاز ۲
سه گاه
بیداد
باوی
بیات اصفهان
ماهور
دلکش یک دلکش ۲
دفتر سوم مرتضی نی داوود
شور حسینی درشتی
اوج دشتی بیات ترک یک بیات ترک دو ابوعطا حجازی افشاری بیات اصفهان
اوج بیات اصفهان ماهور دلکش
دفتر چهارم غلامحسین بیگجه خانی
زابل سه گاه همایون بیات راجع بیات اصفهان یک بیات اصفهان دو
گفت‌وگو با خودم
خاطرات ارشد تهماسبی
بارکد : 9786229286296
سال انتشار : 1403
تعداد صفحه: 736
قطع: وزیری
هنرمندان :
نویسنده: ارشد تهماسبی
درباره اثر :
در این کتاب سرگذشت زندگی‌ام را که بخش‌هایی از آن کنار هنرمندانِ مشهوری سپری شده، نوشته‌ام. در نقل روابطم با آنها، از هر دو روی سکه گفته‌ام و خوب و بد را با هم آورده‌ام؛ برخوردی که شاید به نظر بعضی، هنجارشکنانه و کمی دور از عرف باشد.
بیشترِ زندگی من به تدریس و تحقیق گذشته‌است و خودم را قبل از هر چیز، یک «معلم» می‌دانم؛ از همین رو یاد گرفته‌ام و سعی کرده‌ام در بیان رویدادها و نقل گفته‌ها صادق و امانت‌دار باشم؛ دراینباره به خودم اطمینان دارم؛ اما در مورد درستی قضاوت‌هایم دربارۀ اشخاص و عملکردهاشان، و تحلیل رویدادها، چنین یقینی نیست و قضاوت دربارۀ این قسمتش به عهدۀ شما. طبیعتاً در اینجا هنگامی که بحث تحلیل و داوری در بین بوده، از دیدگاه خودم برخورد کرده‌ام؛ حالا این شما هستید که بگویید کجاها درست اندیشیده‌ام و کجاها به خطا رفته‌ام.
فهرست:
مقدمه
کودکی
مطرب کرمانشاهی
زندگی در برازجان
معلم بد
زندگی در سنندج
نصرت الله حدادی کلاس کامکارها
برادرم ارفع
کلاس هوشنگ کامکار آشنایی با محمدرضا لطفی
خاطره ای از محمدرضا لطفی
زندگی درهمدان کلاس سیاوش دیهیمی
اولین کنسرت داریوش زرگری
هدیه گران بها
ساواک زندان ارتش
زندگی درتهران کلاس محمدرضا لطفی کلاس هوشنگ ظریف
سربازی در پیرانشهر
باشگاه افسران رضاییه
ترور سرلشگر خسروداد
روز انقلاب
دانشکده هنرهای زیبا محسن نفر
مصاحبه با علی اکبر شهنازی داریوش پیرنیاکان ابراهیم باستانی پاریزی
پیوستن به گروه عارف انقلاب فرهنگی
کار در خیابان ها بدعت گزاری
اولین همکاری با حسین علیزاده
نت نویسی آثار پرویز مشکاتیان ناصر فرهنگ فر یلدا ابتهاج
موقعیت کانون چاووش هوشنگ ابتهاج کنسرت دانشگاه ملی و حزب توده
اولین ضبط تدریس در کانون فارابی حمید متبسم
آلبوم نی نوا مسیو تمیزه مسیو کثیفه
دستگیری سران حزب توده
موسیقی تئاتر عروسکی
عمران صلاحی ناصر رحمانی نژاد
تار یحیی بحران در کانون چاووش
عروسی پرکنسرتویز مشکاتیان تدریس در چاووش کانون چنگ
کنسرت های داخلی چاووش آلبوم به یاد طاهرزاده حسن کامکار و اتاق تکثیر
آلبوم یادی از درویش خان
مهاجرت حسین علیزاده قطعه خزان
نگارش آثار وزیری با محمدرضا لطفی مهمانی ها
مهاجرت محمدرضا لطفی آزمون باربد سبد میوه
کنسرت همنوایان بهروز غریب پور پس از مهاجرت لطفی گله از مجید درخشانی
تعطیلی چاووش ازدواج با کیانوش امیری
رد دعوت محمدرضا شجریان بزرگداشت غلام حسین بیگجه خانی داریوش طلایی
بازگشت حسین علیزاده به ایران
جنگ و موشک باران نگارش آثار درویش خان
محمدرضا شجریان و تمرین های کنسرت شورانگیز
شهرام ناظری و جمال سماواتی خاطراتی از تمرین ها
کنسرت شورانگیز
پرتره احمد وکیلی
اولین تولیدات موسسه ماهور
دست خوش ضبط آثار درویش خان تار جزایری فیلم دل شدگان
کلاس یوسف آباد ایرج بسطامی
آشنایی با مهدی اخوان ثالث
انتشار مجموعه آثار درویش خان فروپاشی گروه کنسرت شورانگیز فرهاد فخرالدینی
اولین کنسرت اروپا
دیوار برلین دیدار با بزرگ علوی
مجاهدین و کنسرت سوئد خرید سوغاتی
ایرج امامی کنسرت لندن در رویال فستیوال هال
کنسرت وین خسرو جعفرزاده
کنسرت همیاری با زلزله زدگان کنسرت سیسیل آلبوم نوبانگ کهن
کار روی دیوان شمس کنسرت فلورانس
اولین کنسرت آمریکا اولین تجربه خوانندگی هانیبال الخاص
کنسرت سن خوزه محمود ذوالفنون تولد پسرم
منزل محمدرضا لطفی در واشنگتن محمود دولت آبادی
خصوصیات محمدرضا لطفی سروش ایزدی اوین دیدار با پسرم آرام
آثار رکن الدین مختاری علی تجویدی علی اصغر بهاری محمدعلی گلشن ابراهیمی
استودیو پاپ ناصر فرهودی بیماری لاعلاج
تکنیک نوازندگی کتاب ژان دورینگ
سیاسی بودن
کنسرت آمریکا دو هدیه تولد روزنگارهای اتریش
کرامات
کنسرت های سان فرانسیسکو و دالاس دوستان خوب
شوخی با رنگ منوچهر آتشی
حال و هوای ساز لطفی میر مدبر
ارزیابی ساز سازگران درآمدهای حاصل از تالیف
نگارش کتاب گوشه محمدزهرایی هوشنگ ابتهاج
یک اشتباه بهروز صفرزاده گروه شصت نفره
نگارش جواب آواز و تصنیفرهای عارف فرامرز پایور
تدریس در هنرستان موسیقی فقدان تئوری موسیقی ایرانی
خاطره‌ای از پیام جهان مانی
وران افسردگی ادا اصول‌های هنرمندانه
نگارش صد رنگ رنگ قدیم نامه‌ها و شاگردان
تاسیس جایگاه تار علیرضا میرعلی نقی فرهاد ارژنگی
سمینار تار و سه تار حمید متبسم
کنسرت گروه طلوع شبکه جام جم
تفسیر دستگاه‌ها در رادیو رضا مهدوی
سرقت هنری نامه محمود ذوالفنون نگارش برنامه دشتی
آهنگساز چه کسی است آهنگ سهل و ممتنع
نگارش سه چهار مضراب مصاحبه با ابراهیم قنبری قطع ارتباط با حسین علیزاده
تجلیل و تمجید کیوان ساکت بیژن کامکار
خرید آپارتمان فروش سازها آلبوم پنجه دشتی فرامرز پایور
سمینار تار و سه تار دا اصول‌های خوانندگان نگارش وزن خوانی واژگانی
آهنگ‌هایی که به من هدیه شده کیهان کلهر
نسرت‌های کانادا و آمریکا پژمان حدادی حسین بهروزی‌نیا محسن حجاریان
مرکز حفظ و پرورش موسیقی ایرانی مجیدکیانی
سخنرانی در دانشگاه صنعتی اصفهان حسین دهلوی بابک خزایی
دیدار با حسین علیزاده بعد از ۲ سال
کنسرت گروه نوروز محمدرضا ابراهیمی حمید خبازی سپیده رئیس سادات
آلبوم عشق ماند سالار عقیلی آلبوم دلدار
تصنیف شاه شمشاد قدان نسرت‌های ۲۰ شبه محسن کرامتی ابراهیم نبوی
درگذشت داریوش زرگری اجرای ردیف میرزا عبدالله مستند از درآمد تا فرود
سفرهای گروهی با شاگردان پسرم و موسیقی
نقد وزن خوانی واژگانی لبوم سایه‌های سبز
کارگاه موسیقی وقف کالبدم به گروه آناتومی
لبوم سعدی‌نامه گروه دستان وصیت‌نامه کنسرت همدان سیاوش دیهمی
جشنواره فجر بازگشت محمدرضا لطفی مکتبخانه میرزا عبدالله
کنسرت شاهرود سیاوش ایمانی
تفسیر دستگاه‌ها در رادیو فرهنگ
کلاس مکتبخانه میرزا عبدالله رنجش از محمدرضا لطفی
شعری طنز درباره محمدرضا لطفی
کارگاه اصفهان عروسی پژمان حدادی آرزوهای من
ال و هوای نشر کارنامه انتشار کتاب عشق ماند تیراژ آلبوم‌ها
مقاله نویسی برای دایره المعارف کنسرت حسین علیزاده محمدرضا ابراهیمی پیام جهانمانی
دانشجویی پسرم آلبوم عاشقی نوید افقه
کشف و شهودهای غیررفانی دعوت ارگان‌ها و جشنواره‌ها
نگارش و ضبط مجموعه ۱۰۱ پیش درآمد
معاشرت مجدد با حسین علیزاده دهلچی سازهای ابداع محمدرضا شجریان
اطره‌ای مربوط به شهرام ناظری دعوت محمدرضا لطفی برای همکاری مجدد
ارگاه‌های شهرستان کنسرت تار و ترانه افکار درهم و برهم
تدوین تفسیر دستگاه‌ها مجموعه گوشه به گوشه
آشتی با محمدرضا لطفی مقاله لطفی پیری همچنان دلیر است
قاله‌هایی درباره هوشنگ ظریف و جلیل شهناز
آخرین کنسرت در تالار وحدت خطاهای سالار عقیلی
کارهای زمین مانده کارگاه‌های شهرستان‌ها تل‌ها و مهمانسراها
بیماری و درگذشت محمدرضا لطفی آشنایی با داریوش طلایی
دو برنامه تلویزیونی درباره محمدرضا لطفی و کانون چاوش
آوای شیدا تلقی نادرست محمدرضا درویشی بزرگداشت محمدرضا لطفی
کتاب آثار محمدرضا لطفی
قاله‌ای درباره محمدرضا لطفی روابطم با داریوش طلایی
انتشار پهلوان تار سفر گرگان کارگاه‌های خرم آباد و شیراز
مقاله‌ای درباره محمدرضا لطفی صبا علیزاده سفر به ترکیه
سخنرانی درباره محمدرضا لطفی و اجرای آهنگی به یاد او عبدالرضا جلالی گاف
کارگاه قزوین بازخوردها موسیقی دان بیکار روزمرگی‌ها
ماجرای مستند از درآمد تا فرود وزمرگی‌ها نگارش سیل در سیاره‌ها
عارضه چشم رباره کتاب گوشه و کارگاه‌های تحلیل ردیف
کارگاه زنجان روزمرگی‌ها همکاری با میثم مروستی
کلاس تصنیف خوانی روزمرگی‌ها مالباختگی
برگزاری کارگاهی در زادگاهم نگارش چگونگی موسیقی ایران
تفریظ هایی برای آثار حسن منصوری و منصور اعظمی کیا کارگاه‌های خارجی
نگارش پرده گردانی درگذشت برادرم سازهای محمدرضا لطفی
سکته و سیگار نگارش روایتی خوانا ز تصنیف‌های عاشقانه امیر جاهد
کارگاه‌های شهرستان‌ها انتشار خنیاگر غمگین نشست بخارا با علی دهباشی
هدیه ۵۰ هزار دلاری کتابنامه نمایه
استاد علی اکبر شهنازی، فرزند “آقا حسینقلی” در سال 1276 در تهران زاده شد و از همان کودکی به شاگردی پدر نشست. پس از مرگ پدر، نزد عموی خود “میرزا عبداالله” فراگیری موسیقی را ادامه داد و پس از مرگ عمو، دیگر به آن درجه از توانایی رسیده بود که بتواند چراغِ خاندان هنر را روشن نگاه دارد. وی از نوازندگانی بود که در تار نوازی ایران، سبک و امضای خاص خود را داشت. در آثارِ به جامانده از وی، قدرت اجرا در تکنیک و سونوریته، در تمام دوران نوازندگی اش، یکسان بوده، هرجا از”استاد شهنازی” سخن به میان آمده، تکنیک های فردی، مانند ریز های طولانی چپ و راست های متوالی و …مشهود است. در ردیف سازی، به ردیف دوره های عالی شهرت داشت، و با ترتیبی خاص، قطعات سازی را می ساخت. استاد “شهنازی” شگرد خاصی در تار نوازی داشت. پرش های پیاپی از پایین دسته به بالای دسته ی تار و خط سیرِ نغمه ها با فاصله های بزرگ، شیوه ی خاص او بود. در ریزه کاری ها و پیچ و خم های تکنیکی، از همه امکانات فنی تار، بهره می برد. تا آنجا که از نخستین زخمه ها، تارِ او قابل تشخیص می شد. شیوه ی تار نوازی “شهنازی” شباهتی کامل، به شیوه ی پدرش داشت و با قدرت و صلابت می نواخت. البته عادت به این صلابت، گاه نواخته های او را از ظرافت خالی می کرد. او برخلاف پسرعموی خود استاد “احمد عبادی”، با نوآوری میانه ی چندانی نداشته و تار را تمام عمر، به سبک و سیاق گذشتگان می نواخت و می آموخت. حال آن که در عالم نظر، بیشتر جانبدارِ تحول بود. به عنوانِ نمونه در گفتگویی اختصاصی با »ماهنامه رودکی« در سال 1352 گفته بود که: »موسیقیِ ما آنقدر وسیع و پرقدرت است که هرکاری با آن می توانید بکنید… این که می گویند این، موسیقی محفلی و خصوصی است و برای اجرا با ارکستر بزرگ مناسب نیست، حرفی است که از خود درآورده اند. برعکس، وسعت موسیقی ایران و ظرفیتش برای اجرا با ارکستر های بزرگ خیلی زیاد است. قدیم خود ما ارکسترهایی داشتیم که خیلی هم موفق بود. “علینقی خان وزیری” و “روح الله خالقی” هردو موسیقی ایرانی را با ارکسترهای بزرگ رهبری کرده اند.«نواخت مضراب های پـرقدرت، پـرکار، شفاف و بلورین و در عـین حال پـیـچـیده در کنارِ حس زیـباشناسی قوی موسیقی دستگاهی ایران، ابداع تکـنیک هایی جدید در تار نوازی مـبتـنی بر اصول صحـیح موسـیـقی ایرانی، استـفاده زیاد از امکانات ساز تار، پرش های ممتـد از بالا دسته ساز به پایـین دسته ساز و برعکس، و ایجاد صداهای متـنوع در ساز از ویژگی های نوازندگی “شهـنازی” به شمار می آید که موجب می شود در سازش، نشاطی عـمیق، حرکت مدام، امید گـسترده و روحیه ی خروش موج بزنـند. هـمه اینها، بی گـمان نشان از مهـارت و تسلط او به دقایق موسیقی ایرانی داشت که مورد استـفاده و تـقـلید بـسیاری از نوازندگـان هـمدوره وی و نیز آینده قرار گرفت. استاد “شهنازی” در چهارده سالگی نوازنده ای چیره دست بوده و از صدای سازِ ایشان، به همراه آواز جناب “دماوندی” در دوره ی اولِ ضبط، صفحاتی موجود است. شاید شیوه ی نوازندگی وی را بتوان به دو دوره تقسیم کرد: در دوره ی اول بیشتر تحت تاثیر فضای سازِ پدر و عمویش بود. از این دوره صفحه ای به نام »با یاد پدر« “میرزا حسینقلی” ) شور( موجود است.در دوره ی دوم در ساز وی، به دلیل تاثیراز محیط اجتماعی، تفکر غالب زمانه و گسترش تجربیات شخصی در تکنوازی، تغییراتی بوجود آمد و باعث پیدایش شیوه ای شخصی، با شکوه و منحصر به فرد شد. مختصات عمده ی ساز وی در دوره ی دوم بدین شرح است: استفاده از مضرابِ بلندتر نسبت به گذشتگان بکار گیری انواع ریز از نظر نرمش، درشتی، شدت، عمق و تعداد در واحدزمان ایجاد نوانس های متنوع با تغییر فشار دست راست روی خرك، استفاده از چپ های مکرر، دامنه ی چرخش و نوانس های متفاوت استفاده از ضربه زدن با چوبه ی کاسه با مضراب در قطعه های ضربی برای دست یابی به رنگ آمیزی جدید، ابتکارِ بدیع در انگشت گذاری ضمن تسلّط و اتکاء به شیوه ی قدما از جمله کندن سیم بــم با شصت. استفاده ی بیشتر از همزمان گرفتن سیم های اول و دوم و سیم بــــــــم، استفاده از نت های هم صدا و هم نام در سیم های مختلف اجرای دوبل نت به کار گیری بیشتر و متنوع تر خفه کردن) گاهی گرفتن یکباره و همزمان همه سیمها(، اجرای دو سیمه اجرای پاساژهای سریع در سکوت های بین جمله ای.
یکی دیگر از وجوه بارز این هنرمند، توجه و صرف سالیانِ طولانی عمر به آموزش و انتقالِ فرهنگ فاخر موسیقی ملی و نوازندگی تار، اجرای ردیف “میرزا حسین قلی” و تدوینِ ردیف عالی تـــار با ضربی های متنوع و گسترش تکنیک های نوازندگی تــــار است. استاد “شهنازی”، بیشتر روی اشعار شعرایی نظیرِ، “ملک الشعرا بهار”، “حسین مسرور”، “وحید دستگردی” و “امیر جاهد”، آهنگ گذاشته و با خوانندگانی نظیرِ،”اقبال السلطان”، “حسینعلی خان نکیسا”، “رضا قلی ظلی”، “طاهر زاده” و “ادیب خوانساری”، همکاری داشته و در اوایل در رادیو با اعضای ارکستری که عبارت بودند از : “ابراهیم منصوری”، “یگانه”، “یوسف زاده”، کار می کرد.
از شاگردانِ وی می توان، به “میرزا حسن خان مشار”، “میرزا عیسی خان حاتم”، “باصرالدوله”، “منتظم الحکما” )دکتر مهدی صلحی(، “حاج آقا محمد ایرانی مجرد”، “جلیل االله صالحی”، “محمدرضا لطفی”، “نصراالله زرین پنجه”، “هوشنگ ظریف”، “فرهنگ شریف”، “ژان دورینگ”، “رضا وهدانی”، “اسداالله حجازی”، “داریوش طلایی”، “حسین علیزاده”، “عطاءاالله جنگوك”، “داریوش پیرنیاکان” نام برد. از تصانیفی که ساخته می توان به تصنیف »ای نوع بشر«، »به اصفهان رو«، »سرود جوانان وطن«، »تصنیف چهارگاه«، اشاره کرد. استاد “شهنازی” یکی از دوستان نزدیک “عارف قزوینی” بود و همراه با صدای او، آهنگهای بسیاری نواخت و درباره او می گفت: »”عارف” دارای دو دانگ صدا بود ولی خیلی با حالت و گرم می خواند به طوری که شنونده را به سوی خود جذب می کرد.« خاطره ای از “استاد شهنازی” با زنده یاد “عارف” مانده، که شنیدنش خالی از لطف نیست. استاد “شهنازی”، باغی در جعفرآباد شمیران تهران داشت که از پدر مرحومش، به وی به ارث رسیده بود. مادرش در تابستانها به آنجا سفر می کرد و استاد نیز آخر هفته ها، پس از یک هفته تلاش و تدریس به شاگردان، عزم به دیدار مادر می کرد. “عارف” و “اسماعیل قهرمانی” از تردد هفتگی “استاد شهنازیآواز بیات اصفهان مایه دو علی‌اکبر شهنازی تار” در آن مسیر خبر داشتند و در یکی از همان روزها به اتفاق چند دوست دیگر، روبروی سفارت انگلیس، انتظار کشیده تا استاد را می بینند و به اصرار، وی را به منزل برادر دکتر “رضازاده شفق” برده و پس از صرف نهار و کمی استراحت، تاری می آورند و استاد هم می نوازند که عارف با شنیدن نوای دلنشین تار استاد سر کیف آمده و چند بیتی را با استاد “شهنازی”، همراهی می کنند.
استاد “شهنازی” نقل می کنند که: “عارف” هنگام استراحت، شمدی را روی سرش کشید و مشغول به استراحت شد، از آنجایی که هوا گرم بود و ادامه مسیر برای بنده نیز دشوار بود، من هم خوابیدم و تصمیم گرفتم که عصر بروم. یک کسی آن جا بود و مشغول به ساز شدن شد. “عارف” یک مرتبه شمدرا از سرش برداشت وچپچپ به وی نگاه کرد و گفت:لااله الاالله!مجددا دراز کشید و یکبار دیگر نیز این کارتکرارشد که پس بار سوم،عارف بلندش دو ساز را دست او گرفت و گفت: من گوش استماع ندارم. بعد از شنیدن ساز”شهنازی”، من دیگر گوش شنیدن صدای ساز دیگریراندارم.من درحالت وجه به آهنگی که به گوشم نرفته،هستم،وازآن لذتمی برم وتو با این کار، آن آهنگها را از گوشم خارج می کنی. و او را از خانه خارج کرد. سپس من به “عارف” گفتم: عارف جان چرا دماغش را سوزاندی؟ عارف گفت: آخر ایشان می بایست، این قدر فهم داشته باشدکه یکچنین آهنگی راکه ما زدیم وازآن لذت بردیم و هم اکنون نیزدرحال وهوای آن هستیم را از گوشمان خارج می سازد. زنده یاد “علی اکبرخان شهنازی” در سال 1363 در تهران درگذشت.
