برچسب: مجتبی میرزاده

بداهه‌نوازی ماهور مجتبی میرزاده ‌ویولن.mp4

بداهه‌نوازی ماهور مجتبی میرزاده ‌ویولن.mp4

محمدرضا دارابی، از خوانندگان پیشکسوت موسیقی سنتی و کردی کرمانشاهی، سال ۱۳۳۰ در شهر کرمانشاه متولد شد. وی فعالیت‌ هنری خود را به طور رسمی از سال ۱۳۵۲ با رادیو و تلویزیون آغاز کرد. سپس با ارکستر فرهنگ و هنر استان به سرپرستی استاد کیخسرو پورناظری در کنار هنرمندانی چون استادان شهرام ناظری، هادی منتظری، زنده یاد خلیل چاله چاله، سیاوش نورپور، حشمت اله فرید، مسعود زنگنه، مسعود خزعلی، ابراهیم احمدی، زنده‌یاد مجتبی میرزاده، عباس توتونی، مرتضی صنعتی و… آثار ارزشمند و ماندگاری را خلق نمود. وی ردیف های موسیقی را نزد اساتیدی چون محمود بلوری و حاتم عسگری فرا گرفت و از راهنمایی هنرمندانی چون محمدرضا شجریان و زنده‌یاد مجتبی میرزاده بهره‌مند شد. وی در جشنواره سراسری سال ۶۷  با اجرای قطعاتی از ساخته‌های استاد خزعلی و تنظیم زنده یاد خلیل چاله چاله، موفق به دریافت دیپلم افتخارگردید. ترانه های دلنشین محلی این هنرمند که در سال های جنگ تحمیلی از صدا و سیما پخش می شد هنوز در خاطره مردم این سرزمین باقیست و هیچگاه فراموش نخواهند شد.
محمدرضا دارابی، علاوه بر این‌که کنسرت های متعددی در داخل و خارج کشور به همراه گروه های مختلف هنری اجرا کرده است، خلق چندین آلبوم کردی کرمانشاهی(کلهری) مانند گلاره، شور شیرین، سرمه خیال، مهجوری، رقص پروانه و ژینا را در کارنامه هنری خود دارد. وی علاوه بر کارهای هنری، درامور اقتصادی هم  دستی دارد. فعالیت در یک شرکت موفق تهیه و توزیع سنگ های ساختمانی یکی از این کارهاست که به گفته خودش، زندگی‌اش از این راه تأمین می‌گردد.
دی ماه امسال، این هنرمند خوش اخلاق و خوش منش که معتقد است دوستانش سرمایه های زندگی اش هستند، با همراهی گروه مهرورزان، پس از ۳۰ سال دوباره در زادگاهش به اجرای برنامه پرداخت و با خواندن تصنیف و ترانه های خاطره انگیز و اصیل این دیار، مورد استقبال پر شور همشهریان هنردوست قرار گرفت. اجرای قطعات زیبای کردی به همراه رقص بداهه کودکی سرطانی در شب پایانی کنسرت، فضایی چنان شورانگیز ساخت که اشک شوق از چشمان حضاری که به احترام هنر این سرزمین به پا خواسته بودند جاری نمود.
گ

با سپاس از جعفر جوانی برای ارسال این مقاله

استاد “لطف الله مجد”

هنرِ شادروان استاد”لطف الله مجد” را بیشتر باید از صدای لطیف و شفاف تک مضراب هایش شناخت. زنده یاد استاد “لطف الله مجد”، همچون مرحوم “رضا ورزنده” و شادروان “مجتبی میرزاده” استعدادی درخشان بود که بر سرزمینی بی بار و بر رویید، خودرو و خودساخته رشد کرد و گل داد. از این نوازندگان استاد ندیده، اما استاد، در هر نسلی بوده است. فقرِ فرهنگ عمومی، قحط عنایت به موسیقی در جامعه ای هنرمندکش، اینان را به مرگی زودهنگام از بین برده است، اما نتوانسته مانعِ شکوفایی و بارآوری شان شود. اینان با رنجِ تمام و خودآموزی مدام، آهسته آهسته در کنار هنرمندان و استادانی نشستند، که از جایگاهی فرهیخته تر و زندگانی ای مرفه تر و مطمئن تر برآمده بودند و آموزشهای کاملی را دیده بودند. تاریخِ موسیقی ما و تحلیل های آینده، خود، ارزیابی منصفانه و اندیشیده ای را به این گلهای اصیل و خودرو اختصاص خواهد داد و باز هم نمایان خواهد کرد که حسن عاقبت و ماندگاری، به عنایتی است که از سوی خداوند هنرآفرین به برخی جانهای حساس و برگزیده، اعطا می شود. استاد “مجد”، از جمله هنرمندانی بود که همکاری اش با رادیو، به روزهای آغازِ فعالیت رادیو در ایران برمی گردد. آنان که در این همه سال، شنوندة برنامه های رادیو ایران بوده اند، خاصه آنهایی که به موسیقی ایرانی شیفتگی دارند و برنامه های رادیو را پیوسته شنونده بوده اند، بی گمان به یاد دارند که در طول این همه سال، چه بسیار صدای سازِ”لطف االله مجد” را شنیده اند و چه بسیار که دل به طنینِ زخمه هایی سپرده اند که از سراپرده ی تار”مجد” برمی خاسته است. وی پیوسته دلخوش از این بود که با سازِ خود توانسته است، عالَمی داشته باشد و دلخوش تر، از این بود که وقتی سازش را در پناه جانش می گیرد، فرصتی دارد تا فریادهایی از شور و عشق و راز و نیاز را با خود و با او زمزمه کند و چنین بود که اغلب می گفتند، سازِ “مجد” تنها صدای خوش نیست، بلکه مجموعه ای از گفت و شنودهایی است که دریافتش و دریافتنِ راستینش، می تواند موجبِ ناب ترین لذتها بشود. بعد از نسلِ قدیمِ نوازندگانِ تار در رادیو، مانند”علی اکبرخان شهنازی” و”مرتضی خان نی داوود”، او و زنده یاد “جلیل شهناز” نسل جدید تار نوازان رادیو بودند که در آن روزگار، محبوبیت بسیاری یافتند.

“لطف االله مجد” یکی از آن نوازندگانی بود که همه جا ساز نمی زد و صدای سازش را در هر مکانی نمی شد شنید. او یکی از نوازندگانِ خوب و باارزش برنامه ی گلهای جاویدان بود که با دعوت زنده یاد “داوود پیر نیا” از او، یکی از همکاران دائمی آن برنامه شد. استاد “مجد” از بین نوازندگانِ آن دوران به” ابوالحسن صبا”، “حسین تهرانی” و “مرتضی محجوبی” علاقه ی زیادی داشت. از بین خوانندگان نیز، “ادیب خوانساری” و “بنان” دوستانِ مورد توجهش بودند. با “بنان” و “اسماعیل نواب صفا” و “ابوالحسن ورزی”، بسیار دوستی و معاشرت می کرد. سالها در اداره های دولتی با کمال صداقت و پاکی به کار مشغول بود و در کنجِ قناعت، با ساز خویش عالمی داشت. او در نوازندگی تار، چیره دست بود. تکنیکی داشت که خاصِ خودش بود. نواختنِ تار را اول بار از طریق پسرعمویش شناخته و آموخته بود. او علاوه بر اینکه خودش اهلِ ذوق بود، و علاوه بر اینکه تکنیک خاصی در نوازندگی داشت، با این همه تا حدودی هم متأثر از تکنیک نوازندگی مرحوم استاد “عبدالحسین خان شهنازی” بود و تا حدودی هم از روی پنجۀ استاد “احمد عبادی”، کار می کرد. ناگفته نماند که او در نوازندگی خودساخته بود، بی آنکه پیش کسی مشق کند و تعلیم ببیند، از سرِ ذوق و علاقه ای که داشت، توانست به راز نواختن تار دست پیدا کند و بعدها هم به درجۀ استادی

برسد. تکنیک او چنان بود که هر کس صدای سازش را می شنید، بلافاصله می فهمید که آنچه می شنود، صدای ساز “لطف االله مجد” است. به طور کلی می توان گفت، که بسیار شیرین کار می کرد و زیبایی و ظرافت کارش در پنجه و مضرابش بود.

در دفترچه اثر به قلم “محمدرضا شرایلی” آمده است:

“لطف‌الله مجد” )1296-1357( یکی از این جوانانی بود که چندماه پس از روی کار آمدن “وزیری” در سن حدود 25 سالگی برای نوازندگی تار در آزمون ورودی رادیو شرکت کرد و پس از نواختن چند قطعه در چهارگاه و قبولی در آزمونِ عملی به اجرای تکنوازی در رادیو پرداخت. وی خودآموخته بود و تار را نزد استادی مشق نکرده بود و تنها ذوق سرشار و استعداد خداداد راهنمای آموختن تارنوازیاش بود. او با شنیدن صفحات گرامافونِ قدیمی و تمرین شنیدههایش نوازندهی قابلی شده بود. او در این سالها غیر از شرکت در برنامههای تکنوازی با برخی ارکسترهای رادیو از جمله ارکستر “حسین یاحقی” نیز همکاری میکرد. آنچنان‌که از نواخته های “مجد” مشهود است به نظر میرسد علیرغم آنکه او مستقیماً استادی در تارنوازی نداشته اما برداشتهای آزاد از تکنیکهای مضراب و پنجه و بهویژه شیوهی صدادهی تار “عبدالحسین شهنازی” در تکامل لحن خاص نوازندگی “مجد” بسیار مؤثر بوده است. همچنین همنشینی و معاشرت با نوازندگان هنرمندی چون “رضا محجوبی” و “حسین یاحقی” در تأثیرپذیری او از لحن سازهای کششی نقش مهمی داشته است. مضرابِ “مجد” پرقدرت و شفاف است و زنگ صدای تارِ او شاید درکمتر نوازندهای شنیده میشود. اگرچه نوازندگی “مجد” بیش از آنکه پرریز باشد دارای تکمضرابهای قوی است اما نوعی ریزِ ملایم و سریع نیز دارد که گاه در توقف میان جملاتش شنیده میشود. استفاده از ویبره های تری مانند) با اشاره های سریع انگشت دوم بر پردهی بالاتر نت اصلی( و ویبره های عرضی )لرزش عرضی انگشت پشت پردهی ساز( در ساز “مجد” به وفور وجود دارد. »کوك ساز« در تارنوازی “مجد” دارای تنوع است و برای بسیاری از مایه‌ها از كوك خاص متناسب با همان مایه استفاده میکند. پاساژهای سریع که در میان اُفتوخیز جملات تنیده شده و ناگهان شنونده را به وجد میآورد از مشخصات بارز نوازندگی “مجد” به شمار میرود. از دیگر شاخصهای شناخت تارِ “مجد” درابهای سریع و تکمضرابهای چپِ گرفتهی اوست. این مضرابها که به دلیل سکوتهای پیامدشان، مانند ضربهای در گوش شنونده صدا میکند، در بسیاری از قطعات ضربی و چهارمضرابهای “مجد”، شنیده میشود. همچنین باید به پایهچهارمضرابهای او اشاره کرد که از تنوع ذوقیِ قابلملاحظهای برخوردارند. از دیگر تکنیکهای شخصیِ تارنوازی او، که در برخی تراكهای آثارش نیز شنیده میشود اجرای نوعی ریز با مالش ملایم مضراب روی سیم به جای ضربات پیاپی مضراب است که تولید صدایی ملایم، ممتد و پیوسته میکند«.زنده یاد استاد “نواب صفا” نیز در وصف تار استاد “مجد” میگوید: »تک مضراب هایش را به قطرات باران و چهارمضراب هایش را به رگبار بهاران تشبیه کرده ام و همین شیوه نوازندگی به ساز او جنبه استثنایی داده بود. ساز “مجد” حدیث دلش بود و غمهایش. این حالت را، تنها، در پیانوی “مرتضی خان” شنیده بودم. روزی خود “مجد” به من گفت: »صفا من با سازم حرف می زنم. مخاطب دارم، مخاطبی که مرا نمی شناسد«. گاه از مضرابش غم می ریخت و زمانی با چهارمضراب های تند و پرشورش، شادی می آفرید. سازِ او نمودی از زندگی اش بود، همان گونه که “مصطفی فاتح” از قول”ابوالحسن احتشامی” نقل کرده است: »به کمترین مهربانی نرم می شد و به کوچک ترین ناملایمی متألم و متأثر می گردید.« چون بسیار به او نزدیک بودم، از علت غمهایش آگاهی داشتم. در دنیای متمدن، یک نوازنده ممتاز، همواره در ناز و نعمت به سر می برد و متأسفانه در مملکت ما، یک هنرمند منحصر به فرد، باید دائم در تلاش معاش باشد و در نگرانی و دلهره به سر ببرد. در مورد رفتار زشتی که در سال 1342 با او کردند و خود شاهد آن بودم در جای خود و به موقع سخن خواهم گفت. نکته دیگری که به نوازندگی اش رونق بیشتری می داد، استفاده از انگشت کوچکش بود که به من اظهار می داشت، چون انگشتانم بلند نیست از انگشت کوچک نیز استفاده می کنم و از آنجا که انگشت کوچک، دارای قدرت سایر انگشتان نیست، در اثرِ ممارست و تمرینِ زیاد، برخلاف همه نوازندگانِ تار، از این انگشت هم، مانند سایر انگشتان، هنگام نوازندگی سود می برد و به همین جهت، به قول “فاتح” انگشتانش سلیس و روان بود. خصوصیت دیگر “مجد” در نواختنِ تار، این بود که از مضراب در بین دو کاسه و نقاره ی ساز، بهره می گرفت که صدای مطبوع تری دارد.« برای تشریح قدرت” لطف االله مجد “و به طور کلی نوآوری و نبوغش در نوازندگی، همین بس که وقتی پس از یک دوره بیماری مجدداً به رادیو ایران بازگشت، شورای موسیقی خواست که در میزان دستمزد او تجدید نظر بشود. در آن زمان خود به خود این صحبت پیش آمد که” لطف االله مجد “را با چه کسی باید سنجید؟ “استاد علی تجویدی”، هنرمند سرشناس کشورمان که سالها عضویت شورای موسیقی را داشتند و در آن جلسه نیز بودند، گفتند که: »باید دیگران را با مجد سنجید.« در چنین شرایطی بود که ارزش و دستمزد “مجد” به خوبی روشن گردید. نوازندگی اش، آنقدر جالب و دلنشین و پرمحتوا بود که مرحوم “روح االله خالقی” در کنسرتهای انجمن موسیقی ملی، بارها و بارها او را به عنوان تکنواز انتخاب کرد و به طور کلی نشان داد که به سازش، علاقه ای خاص دارد. از او برنامه های زیادی به همراه زنده یاد”حسین تهرانی”، “رضا ورزنده”، “علی تجویدی” و “پرویز یاحقی” باقی مانده است. وی دو آهنگ لطیف و جذاب نیز ساخته است که به همت “لطف اله مفخم پایان” به چاپ رسیده است. “لطف االله مجد” به سال 1296 خورشیدی در خانواده ای هنر دوست در مازندران به دنیا آمد و در 8 دیماه 1357 خورشیدی از دنیا رفت. روحش شاد و یادش گرامی

بداهه‌نوازی دستگاه سه‌گاه تار لطف‌الله مجد و تمبک امیرناصر افتتاح.mp4

اهل کرمانشاه کسب مقام اول آواز دراستان کرمانشاه مورد تاییدشورای عالی موسیقی همکاری با ارکستر ملی با تأیید استاد مرتضی حنانه و استاد حبیب الله بدیعی تکمیل علم ردیف آوازی و مرکب خوانی در محضر استاد محمود کریمی درمدت هشت سال در دانشکده عالی موسیقی ومرکزحفظ و اشاعه موسیقی وموفق به دریافت دست خط تأییدیه استاد محمودکریمی موفق به کسب دیپلم شایستگی آواز با نظر هیأت داوران ( دکتر مهدی فروغ ، دکتر داریوش صفوت ، دکتر مهدی برکشلی ، استاد علی اکبر خان شهنازی و استاد علی تجویدی ) نوشتن طرح تفصیلی برای موسیقی سنتی رشته آواز برای تدریس به دانشجویان کارشناس ومدرس ردیف آواز ایران درمراکز هنری ومرکز تربیت معلم هنر ازطرف استاد محمود کریمی اجرای برنامه های مختلف با گروه دانشجویان هنردرطی سالهای جنگ در داخل کشور ساخت بیست قطعه آهنگ موردتأیید شورای عالی موسیقی ، که در دورۀ خود از شهرت به سزایی برخوردار بوده ساخت قطعه ” سوزدل” برای ارکسترسمفونیک (به مدت چهار سال) و دریافت تقدیرنامه ویژه از دکترحسن ریاحی (ریاستشورای عالی موسیقی) به خاطر آهنگسازی واجرای هنرمندانه خوانندگی عضوهیأت داوران اردوی هنری سراسرکشور در رامسر اجرای کنسرت با ارکسترهای تالاروحدت ،مرکزموسیقی، دفترموسیقی ،گروه صبا (شادروان حسین فرهادپور) ،گروه استادمحمودتاجبخش و ارفع اطرایی ،گروه دلنوازی ،گروه بربط (احمدعلی راغب) ،گروه نوا(علی درخشان) ، گروه حلاج، گروه حنانه، گروه آفاق، گروه همدل، گروه ساقی و… تهیه آلبوم های موسیقی ( گلزارعشق ، دلارام ، برگ سبز ، الهۀ ناز ، ساقی ، یارآمد ، ذکرحق ، عاشق تنها و…) با همکاری استاد جلیل شهناز ، استاد محمود تاجبخش ، استاد فضل الله توکل ، استاد حسن ناهید استاد حسین فرهادپور ، استاد مجتبی میرزاده و … و گروه سازهای ملی دریافت عنوان کارشناس ارشد هنراز وزارت فرهنگ وارشاداسلامی ساخت و اجرای آهنگ ساقی که شهرت جهانی یافت ومورد توجه خانه موسیقی جهان در آلمان قرارگرفت تا آن را درفستیوال موسیقیSACRED برلین اجرا نماید و همگان او را به نام “ساقی” می شناسند اجرای کنسرت های متعدد در تالاروحدت ،رودکی و خارج ازکشور ازجمله : دانشگاههای منچستر ، نیوکاسل ، گلاسکو ، شیفیلد ، لیدز درکشور انگلستان ، اجلاس ویژه Forum در کشور سوئیس ، اجلاس آسیا و اقیانوسیه ABU و کشورهای آلمان ، فرانسه ، آمریکای لاتین ، شوروی ، آرژانتین ، اسکاتلند ، مکزیک ، کلمبیا اتریش ، کرواسی ، یوگسلاوی ، جمهوری چک ، بوسنی و هرزگوین ، سوئد ، فیلیپین ، مجارستان اردن ، بلغارستان ، کاراکاس ، رومانی ، تاجیکستان ، زاگرب ، ونزوئلا ، کاستاریکا امارات متحده عربی ، بحرین ، مسکو ، ترکیه و … ونیز شرکت در فستیوال موسیقی برلین درکشور آلمان به عنوان خواننده و آهنگساز و سرپرست گروه تشکیل گروه ساقی واجرای برنامه در حضورشخصیتهای مملکتی ونمایندگان پنجاه وچهارکشورجهان اجرای برنامه درافتتاحیه شبکه جهانی جام جم با حضورریاست جمهوری وسران خارجی دارای تبحر دردف نوازی وخوشنویسی

بداهه نوازی و چهارمضراب بیات اصفهان تار جلیل شهناز تمبک محمود فرهمند آلبوم دلارام .mp4

ساز و آواز بیات اصفهان تار جلیل شهناز آواز محمدعلی قدمی آلبوم دلارام.mp4

ساز و آواز ابوعطا حسن ناهید نی محمدعلی قدمی آواز آلبوم دلارام.mp4

ساز و آواز ابوعطا حسن ناهید نی محمدعلی قدمی آواز آلبوم دلارام.mp4

محمد علی قدمی . اجرای آهنگ ساقی در برنامه تلویزیونی

محمد علی قدمی . اجرای آهنگ ساقی در برنامه تلویزیونی.wmv

روزهای کلاس : همه روزه

تلفن رزرو : ۲۲۹۵۲۸۲۰

او ویولن را نزد اساتید مسعود پور ناجی ، علی نوعدوست ، مجتبی میرزاده، اسدالله ملک آموخته است.
دف را نزد سیدضیاءالدین و رضا شقاقی کار کرده و در تنبک شاگرد رضا شقاقی بوده است.
او تا کنون سرپرستی گروه های همنواز (سنتی و پاپ) را در آموزشگاه موسیقی به عهده داشته است.

روش تدریس ویولن

استاد: ایمان ملکی

دوره ی ابتدایی ( مقدماتی ) :

در ابتدا هنرجویان با نت و کشش ها و آرشه کشی روی ساز و وزن خوانی ابتدایی آشنا می شوند و از آنجا که در زمینه ی ویولن سالهای سال کتابی به چاپ نرسیده است از روی کتاب اول هنرستان موسیقی نوشته ی استاد روح اله خالقی و قسمتهایی از Leviolon1  زدهه می شود. در پایان کتاب اول هنرستان با توجه به توانایی شاگردان یا به کتاب دوم هنرستان موسیقی ایران نوشته ی استاد روح الهه خالقی می روند یا ادامه ی کتاب leviolon را برای قوی تر شدن نت خوانی وقدرت آرشه کشی خواهند نواخت در این کتاب ها با ریتمم ابتدایی وگامها وآشنایی با گروه نوازی ساده آشنا می شوند.

دوره متوسطه :

تدریس این دوره از روی کتاب دوم هنرستان موسیقی نوشته ی مرحوم روح اله خالقی انجام می شود.در کنار این کتاب، کتابهای هجده قطعه برای ویلون (برای آشنایی ابتدایی با دستگاههای موسیقی ایرانی نواخته میشود) وهمراه آن قطعات آسان کلاسیک برای تقویت انگشت گذاری در پوزیسیون نواخته می شود که در انتهای کتاب دوم هنرستان شاگرد یا هنرجو با کوک دیگر ساز که همان می لا می لا می باشد آشنا می شود. زدن قطعه های آسان برای آشنایی با همنوازی با سازهای دیگر نظیر تنبک، تار و….. در ادامه ی دوره ی متوسطه کتاب دوم leviolon وشروع کتاب سوم .

دوره ی پیشرفته :

شروع ردیفهای استاد صبا, نواختن چهار مضراب های ساده و آشنایی با کوک های پیشرفته نظیر می لا ر لا,ر لا رلا,می لا ر فا و….. نواختن آهنگهای پیشرفته ی ویولن از کتاب leviolon3  وقطعات ترکیبی

کلاسیک برای یاد گیری پوزیسیون های بالاتر وبالارفتن قدرت انگشت گذاری وتمرین روشهای ساده , ودر ردیف نوازی بداهه نوازی های ساده انجام می شود.

دوره ی عالی:

ردیف های دوم استاد صبا,مرحوم استاد اسداله ملک وبداهه نوازی در کوک های مختلف مانند می لا سی کرن سل ,رلا دوسری سل,ضبط ردیف ها توسط استاد (اینجانب) وچهار مضراب ها برای شاگرد.

استاد تنبک ( ضرب )

او همچنین سرپرستی گروه تنبک نوازان آوای همنواز را هم به عهده دارد که تا کنون کنسرتهای زیادی را برگزار نموده اند.

استاد دف

ایمان ملکی با کتاب آموزش دف که نوشته ی خود اوست آموزش دوره ی ابتدایی را با هنرجویان آغاز می کند.
او همچنین سرپرستی گروه دف نوازان آوای همنواز را هم به عهده دارد که تا کنون کنسرتهای زیادی را برگزار نموده اند.

کلاسهای آموزش کمانچه در چهار دوره ی ابتدایی ، متوسطه ، عالی و ممتاز زیر نظر ایمان ملکی در آموزشگاه موسیقی فریدونی تشکیل می گردد.
کتابهای هنرستان ، ردیف های موسیقی ایران، قطعات کمانچه از استاد علی اکبر شکارچی ، استاد اردشیر کامکار و استاد کیهان کلهر و … در این کلاسها آموزش داده می شود.