نتایج جستجوی «حمیرا»

‎⁨⁨نت نامهربونی محمد حیدری

‎⁨⁨نت نامهربونی محمد حیدری

دانلود ‎⁨⁨نت نامهربونی بیات اصفهان بیات راجه مایه ر محمد حیدری تورج نگهبان الهه
این نت در دستگاه شور مایه سی هم تهیه شده‌است.
نامهربونی ، نمی دونم می دونی که عشقت ما رو کشته تیر نگاهت ، دوتا چشم سیاهت ، مثل آهو درشته رحمی نداری بر رنج و دردم ، آخر مگه من با تو چه کردم انقدر چرا لج می کنی ، هی چشماتو کج می کنی ترک منو کردی چرا ، رفتی تو از پیشم کجا ای لامروت ، نکن ما رو اذیت که هیچ طاقت ندارم پیش رقیبون ، سیه کردی عزیز جون ، تو روز و روزگارم ای روزگار ، از اول یار من بودی و این آخر ولم کردی نمی دونی از این کارت ، چه خونی بر دلم کردی به من نارو زدی باشه ، باشه ولی باز از تو ممنونم منه دیوونه رو هشیار کردی ، عاقلم کردی روزگار مون
نام اصلی محمد حیدری
تولد دی ۱۳۱۶
تهران
ملیت ایرانی
مرگ ۳ شهریور ۱۳۹۵
(۷۸ سال)
لس آنجلس، کالیفرنیا
علت مرگ سرطان
سبک‌(ها) موسیقی سنتی ایرانی
موسیقی پاپ فارسی
استاد(ها) ابوالحسن صبا
ساز(ها) سنتور
سال‌های فعالیت آهنگساز، موسیقی‌دان، نوازندهٔ سنتور
سازهای برجسته
سنتور
محمد حیدری (زادهٔ دی ۱۳۱۶ در تهران – درگذشت ۳ شهریور ۱۳۹۵ در کالیفرنیا) ردیف‌دان و آهنگساز برجسته موسیقی پاپ ایران و نوازندهٔ سنتور ایرانی مقیمِ آمریکا بود. از جمله ترانه‌های مشهورش، «سوغاتی» و «بهار بهار» با صدای هایده، «بیا بنویسیم» با صدای مهستی، «صبحت بخیر عزیزم» با صدای معین و «دل من» با صدای داریوش را می‌توان نام برد.
محمد حیدری در دی‌ماه ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. وی در ۱۳سالگی مقدمات نوازندگی سنتور را از ابوالحسن صبا فراگرفت. مدتی نیز از تجربیات عبدالله دوامی و محمد ایرانی مجرد بهره برد. از سال ۱۳۳۴ به مدت یک سال با ارکستر شماره یک هنرهای زیبا به سرپرستی ابوالحسن صبا همکاری داشت و از ۱۳۳۶ با گروه دیگری در ادارهٔ هنرهای زیبا به سرپرستی نصرت‌الله گلپایگانی وارد همکاری هنری شد و از همین دوران تا سال ۱۳۵۷ برنامه‌های متعددی در داخل و خارج کشور اجرا کرد.
فعالیت هنری
در کتاب موسیقی‌دانان ایرانی نوشتهٔ پژمان اکبرزاده آمده‌است: «محمد حیدری از سال ۱۳۴۰ به تدریس در هنرستان موسیقی ملی و کلاس‌های شبانهٔ هنرستان اشتغال داشت. وی توانست شاگردان چیره‌دستی را به موسیقی ایرانی معرفی کند. او سرپرستی «گروه نوازندگان» را نیز عهده‌دار بود و همراه با نوازندگان و خوانندگان مختلف، برنامه‌هایی را نیز در رادیو به اجرا درآورد. اسماعیل واثقی، که از شاگردان حیدری بوده‌است، و اکنون یکی از نوازندگان برجستهٔ سنتور است، درمورد استاد خود چنین می‌گوید: «سنتور ایران به حیدری بدهکار است.»
محمد حیدری پس از انقلاب ۱۳۵۷ ابتدا به ایتالیا و سپس به آمریکا کوچ کرد و فعالیت هنری خود را در زمینه‌های ساخت ترانه، تدریس و نوازندگی سنتور در جنوب کالیفرنیا ادامه داد.
درگذشت
محمد حیدری در ۳ شهریور ۱۳۹۵ در جنوب کالیفرنیا و در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
آهنگسازی و تنظیم
نوشتار اصلی: ترانه‌شناسی محمد حیدری
خواننده نام ترانه ترانه‌سرا آهنگساز تنظیم
داریوش/حسن خیاط باشی دلِ من هما میرافشار/ایرج رزمجو محمد حیدری آندرانیک
هایده سوغاتی اردلان سرفراز محمد حیدری ناصر چشم آذر
هایده قلبم گرفت لیلا کسری محمد حیدری محمد حیدری
هایده حیف هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
هایده دل من سنگ صبوره هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
هایده نامهربونی تورج نگهبان محمد حیدری محمد حیدری
هایده چین زلف محمد حیدری محمد حیدری محمد حیدری
هایده به غیر خدا کسی نیست محمد حیدری محمد حیدری محمد حیدری
هایده زهر جدایی محمد حیدری محمد حیدری محمد حیدری
هایده بهار بهار محمد حیدری محمد حیدری منوچهر چشم آذر
هایده منم آنکه برای تو می‌میرد تورج نگهبان محمد حیدری محمد حیدری
هایده حیف از جوونی هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
الهه نامهربونی تورج نگهبان محمد حیدری محمد حیدری
معین دلم گرفته لیلا کسری محمد حیدری آندرانیک
معین محضِ رضایِ خدا محمد حیدری محمد حیدری محمد حیدری
معین صبحت بخیر عزیزم هما میرافشار محمد حیدری منوچهر چشم آذر
معین مسافر هما میرافشار محمد حیدری منوچهر چشم آذر
معین بی بی گل مسعود امینی محمد حیدری بیژن مرتضوی
مهستی بیا بنویسیم اردلان سرفراز محمد حیدری منوچهر چشم آذر
مهستی میخانه بی شرابه لیلا کسری محمد حیدری منوچهر چشم آذر
مهستی چراغ اردلان سرفراز محمد حیدری منوچهر چشم آذر
مهستی هزار سال هما میرافشار محمد حیدری منوچهر چشم آذر
مهستی عید من و تو هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
مهستی، گلوریاروحانی، شایسته ظلی نوروز رسیده‌است هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
مرتضی پرسه اردلان سرفراز محمد حیدری ناصر چشم آذر
مرتضی نارفیق لیلا کسری محمد حیدری آندرانیک
مارتیک دل ما رفته مهمونی مسعود امینی محمد حیدری منوچهر چشم آذر
شکیلا عزیز دیروز امیل محمد حیدری علیرضا توانگر
شکیلا سوغاتی اردلان سرفراز محمد حیدری کاظم عالمی
شیلا نامه هما میرافشار محمد حیدری آرمن
امید سلطانی تکیه گاه مسعود امینی محمد حیدری محمد حیدری
امید سلطانی پیروزی مهدی داوودی محمد حیدری بابک رادمنش
امید سلطانی آیه‌های بارونی مسعود امینی محمد حیدری محمد مقدم
پویا سینه ریز هما میرافشار محمد حیدری محمد مقدم
پویا عهد شکن هما میرافشار محمد حیدری محمد مقدم
ستار یادته هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
ستار هزار و یک شب(منتشر نشده) امیل محمد حیدری منوچهر چشم آذر
حمیرا دیوونتم هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
حمیرا گذشته هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
حمیرا چشم انتظاری هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
حمیرا بی تو هیچم هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
حمیرا منتظر به راه هما میرافشار محمد حیدری محمد حیدری
حمیرا سفر کرده بیژن ترقی علی تجویدی محمد حیدری
سروش پشیمان هما میر افشار محمد حیدری منوچهر چشم آذر
نسرین نوای مهربونی امیل محمد حیدری محمد حیدری
نسرین غربت۲ امیل محمد حیدری منوچهر چشم آذر
شهلا سرشار وای به حالت امیل محمد حیدری
افسانه ملک اومدنت امیل محمد حیدری افلیا پرتو
افسانه ملک ای دل امیل محمد حیدری افلیا پرتو
افسانه ملک ز من بگذر امیل محمد حیدری افلیا پرتو
افسانه ملک چشم سیاه امیل محمد حیدری افلیا پرتو
مهرداد آسمانی آنتیک مسعود امینی محمد حیدری منوچهر چشم آذر


نامهربونی از کورس سرهنگ زاده

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

ویولن‌نوازان برنامه گل‌ها نوشته جواد ظل طاعت

ویولن‌نوازان برنامه گل‌ها نوشته جواد ظل طاعت

با سپاس از جعفر جوانی برای ارسال این مقاله برای ما

»ویولن نوازان برنامه ي گلها«

هنرمندان و بنیانگذارانِ برنامه ي گلها، اگرچه به موسیقی سنتی ایران علاقمند بوده و عاشقانه در آن فعالیت داشته اند، اما از تعصبات برخی از استادانِ سنت گرا نیز، در امان مانده بودند. آنها از جمله سازهاي اروپاییِ ایرانی شده، همچون »ویولن« و »پیانو« را در وهله ي اول و »ویولنسل«، »فلوت«، »کلارینت« را در مراحل بعدي، در اجراي برنامه ها، شرکت می دادند. در این میان، »ویولن« و »پیانو« رفته رفته، به سازهاي اصلیِ موسیقیِ سنتی تبدیل شدند. به ویژه ویولن نوازان برجسته اي که همگی از شاگردان زنده یاد استاد “ابوالحسن صبا” بوده اند، در تکنوازي ها و گروه نوازي ها، مهم ترین نقش را ایفا می کردند. حسنِ دیگرِ کار، در این بود که، این ویولن نوازان همگی آهنگ ساز نیز بودند و تصنیف هاي دل انگیزي را به برنامه ي گلها ارمغان می کردند. از میانِ شاگردانِ دست اول و مستقیم صبا، چند تنی، در نیم قرنِ اخیر، شهرتی همپاي او پیدا کردند و به ویِژه در دو حوزه ي اجرا و آفرینش، دستاوردهاي دلپذیر از خود به یادگار گذاشتهاند. استاد “مهدي خالدي” یکی از آنهاست. شاید نخستین شانس او در آن بوده، که پدرش که خود دستی در سه تار داشت و از دوستان نزدیک “ابوالحسن صبا” به شمار میرفت. پدر، او را در سال 1314، در شانزده سالگی، نزد “صبا” برد و از او خواست که پسر را سه تار بیاموزد. “صبا” ولی با دیدن انگشتان لاغر و بلند پسر، گفته است که ویولن نوازي براي او مناسبتر است. شادروان “مهدي خالدي” به این ترتیب به مدت سه سال نزد “صبا” ردیفهاي سه گانه ویولن را فرا گرفت و به توصیه او در سال 1319، سال گشایش رادیو ایران، به آن سازمان پیوست. “مهدي خالدي” در نواختن ویولن سبکی ویژه داشت. در واقع پس از استاد “حسین یاحقی” و “ابوالحسن صبا”، سومین سبک شاخص ویولن نوازي ایرانی را پدید آورد که پس از او نیز از سوي دیگران پیروي میشد و هنوز نیز سبک مورد پسند و عمل برخی از نوازندگان است. در این سبک، آرشه بیش از پنجه مورد توجه قرار میگرفت. ظرافت آرشهکشی در کار “خالدي” کمنظیر بود. شنونده به سختی میتوانست لحظات تعویض آرشهها و قطع و وصلها را دریابد. سر آغازِ شهرت استاد “خالدي”، شاید ترانهاي باشد به نام “نشاط” که نام فرزند وي نیز هست و با شعري از “اسماعیل نواب صفا” پیوند خورده است. “اسماعیل نواب صفا” میگوید: “چون شعر در روزهاي

پیش از نوروز ساخته شده و با جمله “آمد نوبهار “آغاز میشد و به همین نام نیز شهرت یافته، سی سال تمام در آغاز هر سال نو از رادیو پخش میشده است”. یکی دیگر از شاگردانِ برجسته “صبا”، استاد “علی تجویدي” بود که پنجه اي بغایت شیرین داشت، کاشف صداهاي ناب بود و این صداها را براي کار در برنامه ي گلها و اجراي آفریده هاي خود، آماده می ساخت. ترانه هاي او در نیم قرنِ اخیر، از بهترین ها بوده اند. یکی از ترانه هاي “تجویدي” که گمان می رود یکی از نخستین ترانه هاي اجرایی او در برنامه ي گلها باشد، »عاشق شیدا« نام دارد. تاریخ نخستین اجرایش نیز در 1337 ثبت گردیده است. آهنگی در دستگاه سه گاه، درآمیخته با متنِ ظریف شاعرانه اي از “منیر طاهه”. ترانه را شادروان “غلامحسین بنان” در برنامه گلهاي رنگارنگ شماره 190 با صداي گرم و مخملی اش، به شیوه اي استادانه، خوانده است. از دیگر شاگردانِ برجسته ي ویولن نوازِ “صبا”، می توان از”حبیباله بدیعی” و “رحمتاله بدیعی” یاد کرد که هیچ نسبتی نیز، باهم نداشته، اما هر دو، در مهارت و کفایت به کمال رسیده و هر دو نیز، با برنامهي »گلها« همکاري داشتهاند. “حبیباله بدیعی” یکی از پرکارترین همکاران »گلها« بوده است. او آموزش موسیقی را با “مفخم پایان” آغاز کرده که خود از شاگردان “صبا” بوده و بعد به توصیهي او نیز، به کلاس “صبا” راه یافته و در آنجا با همهي شگردهاي صبایی آشنا شده است. شادروان “حبیب االله بدیعی” صلابت آرشه و ظرافت پنجه را توامان داشت و در نواختههاي او، توازنی که میان آرشه و پنجه پدید میآمد، سخت گوشنواز بود. از “بدیعی” که در مهرماه سال 1371 در تهران درگذشت، آهنگها و ترانههاي بسیار نیز به یادگار مانده است. به عقیده بسیاري از علاقمندان به هنر و موسیقی، در میانِ شاگردان مرحوم “صبا”، صداي ساز “حبیب بدیعی” بیشترین شباهت را به صداي ساز استادش داشت. استاد “همایون خرم”، یکی دیگر از ویلوننوازانِ آهنگسازي است که، از مکتبِ “صبا” برخاسته و با برنامهي »گلها« همکاري مستمر داشته است. شیوهي نواختن او البته، غیر از شیوهي حبیب بدیعی و علی تجویدي است و اگر در جستوجوي شباهتها باشیم، بیشتر نزدیک به شیوهي استاد “مهدي خالقی” است. تمرکز بر آرشه، در نواختههاي او اهمیت بیشتري پیدا میکند تا پنجه و جدا از همه ي اینها، قریحهي آهنگسازي اوست که امضاي مخصوص به خود را داشت. کمابیش همه‌ي خوانندگان زمانه، ترانههاي او را خواندهاند و بیش از همه بانو “پروین” که صدایش سازگاري عجبیبی با کارهاي او دارد. »غوغاي ستارگان« این دو در پیوند با شعري از »کریم فکور« در زمان خود غوغایی بهپا کرد. و اما جوانترین ویلوننواز آهنگساز، که پایش به برنامهي »گلها« باز شد، “پرویز یاحقی” بود. او نیز در نواختن و ساختن، سلیقه و روشی ویژهي خود داشت. پنجه و آرشهاش هردو پرشور، ولی در تناسب با یکدیگر بودند. نخستین آفریدهاش ترانهاي بود با عنوان »امید دل من« که با صداي استاد “بنان” در برنامهي »گلها« به اجرا درآمد و بیشترین کارهاي او را شاید همسر و خواننده ي تواناي وي، بانو »حمیرا« خوانده باشد.