خواننده: مرضیه
ترانه‌سرا: رحیم معینی کرمانشاهی
جای آن دارد که چندی هم، ره صحرا بگیرم
سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخن ها
نکته ها از انجمن ها
بشنو ای سنگ بیابان
بشنوید ای باد و باران
با شما، هم رازم اکنون
با شما، دم سازم اکنون
جای آن دارد که چندی هم، ره صحرا بگیرم
سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخن ها
نکته ها از انجمن ها
بشنو ای سنگ بیابان
بشنوید ای باد و باران
با شما، هم رازم اکنون
با شما، دم سازم اکنون
شمع خود سوزی چو من
در میان انجمن، گاهی اگر، آهی کشد، دل ها بسوزد
گاهی اگر آهی کشد، دل ها بسوزد
یک چنین آتش به جان
مصلحت باشد همان
با عشق خود تنها شود
تنها بسوزد، با عشق خود
تنها شود، تنها بسوزد
من یکی مجنون دیگر
در پی لیلای خویشم
عاشق این شور و حال
عشق بی پروای خویشم
تا به سویش ره سپارم
سر ز مستی برندارم
من پریشان حال و دلخوش
با همین دنیای خویشم
جای آن دارد که چندی هم، ره صحرا بگیرم
سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخن ها
نکته ها از انجمن ها
بشنو ای سنگ بیابان
بشنوید ای باد و باران
با شما، هم رازم اکنون
با شما، دم سازم اکنون
سنگ خارا تصنیفی است ساختهٔ علی تجویدی با ترانه‌ای از رحیم معینی کرمانشاهی که اولین بار با خوانندگی بانو مرضیه منتشر شد.تجویدی تصنیف سنگ خارا را در مایهٔ بیات کرد ساخت. اولین بار این تصنیف با صدای مرضیه ضبط و در قالب آلبوم گلهای رنگارنگ شمارهٔ ۲۶۱ منتشر شد..
رفتم رفتم رفتمو بار سفر بستم
با تو هستم هر کجا هستم
از عشق تو جاودان ماند ترانه ی من
با یاد تو زنده ام عشقت بهانه ی من
پیدا شو چو ماه نو گاهی به خانه ی من
تا ریزد گل از رخت ذر آشیانه ی من
رفتمو بار سفر بستم
با تو هستم هر کجا هستم
آهم را می شنیدی به حال زارم می رسیدی
نازت را می کشیدم تو ناز من را می خریدی
به خدا که تو از نظرم نروی
چو روم ز برت ز برم نروی
رفتمو بار سفر بستم
با تو هستم هر کجا هستم
اگر مراد ما بر آید چه شود
شب فراق ما سر آید چه شود
به خدا کس ز حال من خبر نشد
که بجز غم نصیبم از سفر نشد
نروی ای نفس ز پیش چشم من
که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد
رفتمو بار سفر بستم
با تو هستم هر کجا هستم
ترانه‌سرا: رحیم معینی کرمانشاهی
خواننده: مرضیه، علیرضا افتخاری
کو یاری تا به دیارم برساند؟
پیغامم را به نگارم برساند
کو غمخواری که کنارم بنشیند؟
دلدارم را به کنارم برساند
من هم جدا شدم ز آشیانه
من هم، دلم شکسته ای زمانه
من هم به ناله های عاشقانه
در این زمانه گشت ام فسانه
بی خبرم، ز جای بی نشان تو
بر لب من رسیده جان به جان تو
هجر تو شد، نصیب من در این میانه
نصیب من در این میانه
چه شود که از گل زرد بشکسته دلی خبری
چه شود بر رخ من ز کرم فکنی نظری
چو نسیم سحر ز برم بگذر
بگذر که مگر گلی از گِل من به دمت چو روم ز نظر
چه شود کز تو رسد به شکسته دلی خبری؟
چه شود گل فکند به بد آب و گلی نظری؟
چو نسیم سحر، ز برم بگذر
بگذر، که مگر، گُلی از گِل من
بدمد، چون روم ز نظر
چو نسیم سحر، ز برم بگذر
بگذر، که مگر، گُلی از گِل من
بدمد، چون روم ز نظر
بدمد، چون روم ز نظر
نت صبرم عطا کن علی تجویدی بیژن ترقی حمیرا
این نت در دستگاه سه‌گاه مایه لاکرن و فاسری تهیه شده‌است.
متن آهنگ بیا که چشمم روز و شب به راهه روزم مثل دو چشم تو سیاهه
بیا که چشمم روز و شب به راهه روزم مثل دو چشم تو سیاهه
این دل که بی پناهه مجنون یک نگاهه چشم و دلم ز عشق تا سیر اشک و آهه
نشکنی این دل مرا دل شکنی گناهه بی تو دو چشم من به ره مونده خدا گواهه
دل از غم عشقت پریشون شده از من دل آواره مجنون شده
از بس بلا دیده دل بینوا از عشق و دلداری پشیمون شده
نشکنی این دل مرا دل شکنی گناهه بی تو دو چشم من به ره مونده خدا گواهه
بهار اومد عمر زمستون سر اومد توی چمن گلهای خندون در اومد
باز چشم من به راهه باز دل در اشتباهه باز چشم من به راهه
باز دل در اشتباهه بیا که چشمم روز و شب به راهه
روزم مثل دو چشم تو سیاهه این دل که بی پناهه،مجنون یک نگاهه
چشم و دلم ز عشقت،اسیر اشک و آهه نشکنی این دل مرا دل شکنی گناهه
بی تو دو چشم من به ره مونده خدا گواهه
دانلود آهنگ بیا که چشمم روز و شب به راهه روزم مثل دو چشم تو سیاهه
ترانه‌سرا: رحیم معینی کرمانشاهی
متن آهنگ سفر کرده از دلکش
کجا سفر رفتی که بیخبر رفتی اشکم را چرا ندیدی از دل من چرا بریدی
پا از من چرا کشیدی که پیش چشمم بر دگر رفتی
بیا به بالینم که جان مسکینم تاب غم دگر ندارد جز بر تو نظر ندارد
جان بیتو ثمر ندارد مگر چه کردم که بی خبر رفتی
چه قصه ها تو از وفا گفتی با من تو بی محبتی کنون جانا یا من
تو چنان شرر بخدا خبر ز خدا نداری رود آتش از سرِ آن سرا که تو پاگذاری
سوزِ دلم را تو ندانی آتش جانم ننشانی
با غمت درآمیزم از بلا نپرهیزم پیش از آن برم بنشین کز میانه برخیزم
رو به تو کردم بخدا خو به تو کردم که هم آغوش تو باشم
دل به تو بستم به امیدت بنشستم که قدح نوش تو باشم
چه شود اگر نفس سحر خبری زِ تو آرد به کس دگر نکنم نظر که دلم نگذارد
رفتی و صبر و قرار مرا بردی بردی طاقت این دل زارِ مرا بردی بردی
