توضیحات

نت مینا بنوش ترانه بختیاری
این نت در آواز دشتی مایه ر تهیه شده‌است.
ترجمه فارسي و متن ترانه مينا بنوش از مسعود بختياري (زنده ياد بهمن علاءالدين)
واي چه خوبه مال بار كنه يارت وابات بو
كوميتچال زين مخملي به زير پات بو
چه خووه مال بار ونه به دشت شيمبار
دست گل منه دستم بو چي پار و پيرار
واي عزيزم مينا بنوش دسمال هف رنگ
چي تيات پيدا ندا به ايل چارلنگ
ويدم بي كه بينمت ديدم نبيدت
خاطرم جا نگري كندم ز دينت
مو اويدم كد ره ري كردم آپشت
غم خم كم سيم نبي سهديت مونه كشت
عاشقم ديوونه يم بيوين بكشينم
بوندينم كهد گل هيچ مگشينم
روسري بنفش
چه خوبه مال كوچ بكنه يارت هم باهات باشه
اسب (1) زين مخملي به زير پات باشه
چه خوبه مال بار بندازه (مستقر بشه) به دشت «شيمبار» (نام منطقه‌اي)
دست گل، توي دستم باشه مثل پارسال و پريسال
عزيزم روسري (2) بنفش، دستمال هفت رنگ
مثل چشمات پيدا نشد توي ايل چهارلنگ
اومده بودم كه ببينمت، ديدم نبودت
خاطرم جا نگرفت (دلم طاقت نياورد) رفتم به دنبالت
من اومدم وسط راه؛ رو كردم پشت سرم (برگشتم)
غم خودم كم برام نبود، پيغام تو (3) منو كشت
عاشقم! ديوونه‌ام! بياين بكشينم
ببندينم به ستون (4) هيچ بازم نكنيد (هيچ نگشاييد من را)
1- كوميت چال: كميت يعني بور يا خرمايي و چال هم به اون اسبايي ميگن كه روي پيشونيشون سفيده.
2- مِينا: روسري بزرگي (مثل شال) كه كمي عقب تر از «لچك» بسته مي‌شود و پشت سر و شانه‌ها و سينه را مي‌پوشاند.
3- سهدي: به معناي سختي است كه در زبان محلي همراه با سفارش مي آيد: «سختي سفارش» و معني نصيحت يا تذكر يا پيغام دارد.
4- بوندينم كــَـهد گــُـل: گل، يه سنگ يا چوبي بوده كه در زمان قديم وسط مال ميزدن بعد آدم عاشق و ديوانه رو بهش مي‌بستن تا به راه بياد.