روز: نوامبر 3, 2018

سخنان فرهنگ شریف در مورد موسیقی و اطلاق واژه‌ی استاد

بداهه‌نوازی آواز افشاری سل کوشا میرزایی سه‌تار.mp4

بداهه‌نوازی آواز افشاری سل کوشا میرزایی سه‌تار.mp4

رزومه محمد صالحی

(متولد ۲۷/۲/۱۳۶۶)

۱۳۷۸: شروع فعالیت موسیقی و نوازندگی گیتار کلاسیک
۱۳۸۴: شرکت در کلاس های گیتار کلاسیک کارینا کیمیایی
۱۳۸۵: شرکت در مستر کلاس گیتار کلاسیک لیلی افشار
۱۳۸۵: گذراندن دوره تئوری موسیقی، هارمونی، کنترپوان و تاریخ موسیقی نزد کیوان میرهادی
۱۳۸۶: شروع تحصیل در دانشکده هنر و معماری در رشته موسیقی
۱۳۸۷: شرکت در کلاس های گیتارکلاسیک فرزین طهرانیان/مهرداد پاکباز – تکمیل دروس تئوری موسیقی و سلفژ نزد امیر مهیار تفرشی پور – هارمونی، کنترپوان، فرم و آنالیز نزد محمد رضا تفضلی – تاریخ موسیقی نزد امیر اشرف آریان پور و سازشناسی و ارکستراسیون نزد حسن ریاحی در دانشگاه هنر و معماری
۱۳۹۰: شرکت در کلاس های آهنگسازی محمد سعید شریفیان
۱۳۹۲: گذراندن دوره آهنگسازی و هارمونی روی گیتار نزد شهرام فقیهی

سابقه فعالیت هنری

۱۳۸۴-۱۳۸۵: عضویت در آنسامبل گیتار تهران به سرپرستی کارینا کیمیایی
۱۳۸۵: کنسرت به همراه آنسامبل گیتار تهران در سالن اندیشه حوزه هنری
۱۳۸۶: کنسرت تکنوازی و دونوازی در فرهنگسرای شهریار
۱۳۸۶-۱۳۸۷: تدریس گیتار کلاسیک در آموزشگاه موسیقی عشاق
۱۳۸۷-۱۳۸۸: عضویت در گروه گیتارکلاسیک ویولت به سرپرستی مصطفی آخوندی
۱۳۸۷: کنسرت به همراه گروه ویولت در کلیسای آلمانی ها و خانه هنرمندان
۱۳۸۷: راهیابی به مرحله نهایی مسابقه گیتار تهران در سالن رودکی – کنسرت های متعدد تکنوازی و گروه نوازی در دانشکده هنر و معماری و آموزشگاه های موسیقی تهران
۱۳۸۸: تدریس گیتار کلاسیک در آموزشگاه موسیقی بهرنگ
۱۳۸۹ تا ۱۳۹۶: تدریس گیتار کلاسیک در آموزشگاه موسیقی نیزار
۱۳۹۰: رسیتال گیتار کلاسیک در بیست و هفتمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر
۱۳۹۱: رسیتال گیتار کلاسیک در کنسرواتوار تهران
۱۳۹۳ تا کنون: تدریس در آموزشگاه موسیقی هنر جاودان
۱۳۹۶: کسب رتبه نخست در فستیوال گیتار تهران(مگتان)

فیلم اجراهای محمد صالحی

The Elves Suite For Guitar محمد صالحی مدرس گیتار کلاسیک آموزشگاه موسیقی فریدونی.mp4

Xodo Da Baiana by Dilermando Reis محمد صالحی مدرس گیتار کلاسیک آموزشگاه موسیقی

Xodo Da Baiana by Dilermando Reis محمد صالحی مدرس گیتار کلاسیک آموزشگاه موسیقی فریدونی.mp4

با سپاس از جعفر جوانی برای ارسال این مقاله

---

داوود پرنیا

چهل و هفت سال است که از مرگ داوود پیرنیا، بنیانگذار برنامه “گلها”ي رادیو ایران می گذرد. برنامه اي که در بیست و دو سال فعالیت خود، به معتبرترین جایگاه پیوند شعر و موسیقیِ سنتی تبدیل شد و گنجینه اي کمیاب از این پیوند را در دسترس همگان قرار داد. موسیقی سنتی ایران، در سال هاي پایانی دهه دوم قرن جاري، به پیروي از نیازِ زمان و همپاي هنرهاي دیگر، شعر و قصه و نمایش و نقاشی، به سوي نو شدن گام بر می داشت. فرآیند این نو شدن البته پیش از اینها آغاز شده بود. “عارف قزوینی” و “درویش خان” از زمانِ مشروطیت و پس از آن “کلنل علینقی وزیري” در سال هاي نخست قرنِ خورشیدي، هر یک متناسب با امکانات و توانایی هاي خود، کوشش هاي ارزندهاي در این راه به کار زدند. پس از آن ها نیز شاگردان مکتبِ “علینقی وزیري” و “ابوالحسن خانِ صبا” به سهمِ خود در پیشبرد فرآیند نوآوري، نقشی مهم ایفا کردند و کوشیدند با آفرینشهاي تازه زنگار ملال و یکنواختی را از بدنه موسیقی سنتی بزدایند. از طرفی ارکسترهاي تازه ي به وجود آمده، آوازخوانیها و تصنیفها از ریتمها و تم هاي تاثیرگذار، برخوردار شد و تلفیقِ شعر و موسیقی مورد توجه و دقت ویژه قرار گرفت و شعرهاي »گل و بلبلی« و »روي حوضی«، جاي خود را به متنهاي توصیفی و تمثیلی می داد. موسیقی سنتی نیز، هم در حوزه ي تصنیف و هم در قلمرو آواز، جاي خود را تثبیت کرده بود. پس از این اتفاق و پس از چند سال، در جامعه موسیقی سنتی پدیدهاي دیگر رخ نشان داد، پدیدهاي که پیوند شعر و موسیقی را به صورتی دقیق و فاخر عرضه میکرد و میانِ تکنوازي و گروهنوازي از یکسو و میان شعر و موسیقی از نظر نوع و شیوه ي اجرا از سوي دیگر، تطابق و تعادلی برقرار می ساخت. بدیهی است که براي ساختنِ شعر و موسیقیِ فاخر، می بایست از مهارتهاي دست اول بهره میگرفت و در گزینشِ هر یک از آن دو معیارهاي سختگیرانهاي را به کار میبست. این پدیده که در آغاز، نامِ »گلهاي جاویدان« بر آن نهادند از ابتکارات زنده نام “داوود پیرنیا” بود که اگر چه حقوق خوانده بود و حرفهاش قضاوت بود ولی دل و جانش در گروِ شعر و موسیقی سنتی ایران بود. “داوود پیرنیا” که در تهران زاده شد، پدرش، “حسن پیرنیا” – مشیرالدوله- از دولتمردان

روشنفکر و تاریخ پژوه دوره قاجار بود. او پس از به پایان بردن تحصیلات ابتدایی وارد »مدرسه فرانسوي سن لویی« شد و پس از چند سال براي تحصیل حقوق رهسپار سوییس گردید. او در بازگشت به ایران، به خدمت وزارت دادگستري درآمد و در آنجا »کانون وکلا« را بنیاد کرد. پس از چندي، به وزارت دارایی منتقل شد و در آنجا »اداره آمار« را به وجود آورد. وي در مدت اقامت در اروپا، با موسیقی کلاسیک مغرب زمین آشنا شده و حتی به فراگیري پیانو پرداخته بود ولی با این همه در بازگشت، بیشتر به موسیقی سنتی ایران اندیشید و به فکر نوسازي آن افتاد. او دانسته بود که شعر و موسیقی سنتی همزاد یکدیگرند و از پیوند آن دو اگر به درستی صورت پذیرد آثار درخشانی پدید خواهد آمد. “پیرنیا” در جلسات هفتگی گرد همایی دوستان که در خانه خود او تشکیل میشد، اندیشه هاي خود را در مورد وضعیت شعر و موسیقی در ایران با آنان در میان میگذاشت. در یکی از این جلسات، صحبت از بنیادگذاشتن برنامه اي براي تهیه شعر و موسیقی فاخر به میان آمد. یاران همه او را به این کار ترغیب کردند و او دست به کار شد و نخستین برنامه »گلهاي جاویدان« را در نوروز سال 1335 به مرحله پخش از رادی ورسانید

وپسازآنهرماهوهرسالبرتنوعوغنايآنافزود. پس از »گلهاي جاویدان« که هر هفته اختصاص به عرضه آثار یکی از شاعران برجسته ایران داشت، »گلهاي رنگارنگ« به میدان آمد که شعرهاي گونه گونی را با شماري قطعات موسیقی در خور عرضه میکرد. چیزي نگذشت که براي عرضه موسیقیِ بومی »گلهاي صحرایی« پدید آمد و پس از آن »یک شاخه گل« براي تک شعرها و تک آهنگهاي درخشان و »برگ سبز« براي اجراي شعر و موسیقی عرفانی. از آن پس، »برنامههاي گلها«، جایگاهی براي هنرنمایی بزرگان شعر و موسیقی سنتی ایران شد. ادیبان و شاعرانی چون “رهی معیري”، “پژمان بختیاري”، “علی دشتی”، “لطفعلی صورتگر” و آهنگسازان و نوازندگانی چون “روحاالله خالقی”، “جواد معروفی”، “مرتضی محجوبی”، “ابوالحسن صبا”، “جلیل شهناز”، “احمد عبادي” و “حسن کسائی” از همکارانِ ثابت قدمِ »برنامه گلها« بودند. که البته در میان آنان باید بر اهمیت حضور دو تن تاکید بیشتري گذاشت. نخست استاد فقید “روحاالله خالقی”، موسیقی دانی آگاه از مکتبِ “کلنل علینقی وزیري” که به همت او »ارکسترِ بزرگ گلها« نیز بنیاد شد و دیگري “رهی معیري”، شاعر و ترانه سراي معروف، که با موسیقی نیز آشنایی داشت.

از همکاري نزدیک این دو استاد بزرگ، بخش گرانقدري از گنجینه ي گلها فراهم آمده است. بیشتر آنچه را که این دو ساخته و سرودهاند یکی از غنیترین صداهاي موسیقی سنتی یعنی استاد کامل”غلامحسین بنان” به اجرا درآورده است. در واقع اساتید “خالقی”، “رهی” و “بنان” مثلث قدرتمندي را در برنامه گلها پدید آوردند و آثار فاخري از خود به یادگار گذاشتند. در سالهاي بعد، هنرمندان دیگري نیز، به گلها پیوستند که از میانشان می توان به اساتید بزرگی چون، “مرضیه”، “الهه”، “علی تجویدي”، “همایون خرم”، “حبیباالله بدیعی”، “فرامرز پایور”، “عبدالوهاب شهیدي”، “اکبر گلپایگانی”، “بیژن ترقی”، “نواب صفا”، “معینی کرمانشاهی”، “تورج نگهبان”، “پرویز یاحقی”، “هایده” و “مهستی” یاد کرد. البته آمار نه چندان دقیقی که در دسترس ماست، نشان می دهد که در طول تقریباً ده سال سرپرستی “داوود پیرنیا” بر برنامه گلها،» 157 گلهاي جاویدان«، »48 گلهاي رنگارنگ«، »465 شاخه گل«، »312 برگ سبز«، و»62 گلهاي صحرایی«، در جمع 1437 برنامه در رادیو تولید شده است. شادروان “داود پیرنیا” در سال 1344 به سبب ناراحتی قلبی از یک سو و ناخرسندي از مسئولان تازه رادیو از سوي دیگر، از کار کناره گرفت و شش سال بعد در یازدهم آبان ماه سال 1350 چشم از جهان فرو بست. پس از زنده یاد “داوود پیرنیا” به ترتیب “رهی معیري” و “محمد نقیبی” هر یک چند سالی سرپرستی گلها را بر عهده گرفتند و سرانجام در سال 1351 کار به دست “هوشنگ ابتهاج”، شاعر متخلص به »ه.الف.سایه«، که »گلهاي تازه« را جانشین گلهاي “پیرنیا” ساخته بود، افتاد.