نت در ملک ایران امیرجاهد قمر 🎶

توضیحات

نت در ملک ایران امیرجاهد قمر 🎵🇮🇷 یکی از فاخرترین تصانیف اجتماعی و میهن‌دوستانه موسیقی ایرانی است. این قطعه در آواز دشتی و بر پایهٔ مایه‌های ر و سی توسط استاد نیما فریدونی آوانگاری شده است. تصنیف «در ملک ایران» سروده و ساخته‌ی محمدعلی امیرجاهد بوده و با صدای ماندگار قمرالملوک وزیری به اجرا درآمد.

این نسخه با دقت برای سازهای سنتی ایرانی مانند تار، سه‌تار، نی و سنتور تنظیم شده است. همچنین با حمایت و سفارش خانم معصومه رستم‌نژاد (نوازنده تار) تهیه شد تا در اختیار علاقه‌مندان و هنرجویان موسیقی قرار گیرد.

ویژگی‌های نت در ملک ایران امیرجاهد قمر

• عنوان اثر: در ملک ایران

• شاعر و آهنگساز: محمدعلی امیرجاهد

• خواننده اولیه: قمرالملوک وزیری

• دستگاه موسیقی: آواز دشتی

• مایه‌ها: ر و سی

• سبک اثر: تصنیف اجتماعی، میهن‌دوستانه

• آوانگاری: نیما فریدونی

• دوره تاریخی: پهلوی اول

جدول مشخصات اثر

درباره‌ی محمدعلی امیرجاهد

محمدعلی امیرجاهد (۱۳۱۳–۱۳۵۶) از پیشگامان موسیقی ملی ایران بود. او شاعر، آهنگساز، فعال فرهنگی و از بنیان‌گذاران «انجمن اشاعه و اعتلای موسیقی» بود که بعدها به هنرستان آزاد موسیقی ملی بدل شد. آثار او با صدای قمرالملوک وزیری ماندگار شدند و اغلب پیام‌های اجتماعی، بیدارگرانه و وطن‌دوستانه داشتند.

پیام تصنیف «در ملک ایران»

این اثر فریادی از دل تاریخ است. امیرجاهد در آن به ملت ایران هشدار می‌دهد که از جهل و بی‌خبری دور شوند و با اتحاد، دانش‌اندوزی و عزت‌نفس، جایگاه واقعی خود را بازیابند.

متن کامل تصنیف «در ملک ایران»

«در ملک ایران وین مهد شیران
تا چند و تا کی افتان و خیزان
داد از جهالت، خدا که قدر خود ندانیم
در زندگانی چرا شبیه مردگانیم
با چشمان بینا به کوره ره روانیم
ز معرفت دوریم
به جهل مستوریم
به مجمع جهانیان چو عضو رنجوریم»

«ایرانی بد از اول جهانگیر
نی در کشمکش، تسلیم تقدیر
حرف حسابی زده از نوک شمشیر»

«کجا شد آن ندای عیش دیروز
که در شما خموش گشته امروز»

«ز علم و تدبیر شما، نظام و شمشیر شما
فتاده بد کار جهان به دست تقدیر شما»

«عصری که دنیا در انقلاب است
با نور دانش در پیچ و تاب است
در مهد سیروس این خواب سنگین، بس ناسواب است»

«بیدار باید دمی شدن از خواب غفلت
تا دور گردد همی ز ما ادبار و ذلت
تو ای بیچاره ملت
غریق جهل و غفلت
ز جای خود خیزید
به هم بیاویزید
به جای اشک تر ز آستین گهر ریزید»

«غم تا چند، فغان و ناله تا کی؟
با ذلت کنی عمر گران طی؟
کی بوده زیبنده نسل جم و کی؟»

«چنین خموشی و فسرده خونی
برون سپیدی و سیه درونی
کجا کند چاره تیغ فغان و فریاد؟ دریغ!»

«به زعم جاهد برگو که را بود دست ظفر؟
که باشدش پای گریخت؟»

این تصنیف، نه‌تنها میراثی ارزشمند از موسیقی ایرانی است، بلکه سندی تاریخی از بیداری و میهن‌دوستی است. با نت دقیق آن، امروز نوازندگان می‌توانند دوباره این اثر را زنده کنند. 🎶🇮🇷