نت پروانه دلکش
بیات اصفهان
آوانگاری احمد جباریان
پروانه
تا افتد چادر شب بدمد خورشید
ز نسیم جانفزاتر بنشاند دید
بگشاید غنچه خندان لب پر امید
دگر آنجا رنج محنت نتوانی دید
دل من از بوی گلها پر کشد چون پروانه
هر طرف بود نشانه ای از صبای جاودانه ای در دل چمن
برای فرستادن دیدگاه، باید وارد شده باشید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.