توضیحات
نت چون به زلف خویش تصنیف قدیمی بیداد
🎤 خواننده: روایت نورعلی برومند – آواز و ضرب اصغر بهاری
🎼 دستگاه: همایون – بیداد
🎻 آوانگاری و نت‌نویسی: نیما فریدونی
📜 شاعر: فروغی بسطامی
🌿 درباره‌ی تصنیف
این آهنگ یکی از ماندگارترین تصنیف‌های موسیقی سنتی ایرانی است که در دستگاه همایون (گوشه بیداد) اجرا شده است. این اثر، از جمله روایت‌های ارزشمند موسیقی کلاسیک ایرانی است که با اجرای نورعلی برومند و اصغر بهاری در حافظه‌ی موسیقی ایرانی ثبت شده است.
این تصنیف با اجرای سه‌تار نیما فریدونی، بازآفرینی شده و در سبک اصیل موسیقی ایرانی، آوانگاری و نت‌نویسی شده است.
📜 متن کامل شعر – فروغی بسطامی
هر که را که بخت، دیده می‌دهد، در رخ تو بیننده می‌کند
وان که می‌کند سیر صورتت، وصف آفریننده می‌کند
خوی ناخوشش می‌کشد مرا، روی مهوشش زنده می‌کند
یار نازنین هر چه می‌کند، جمله را خوشانده می‌کنند
هر گه از درش خیمه می‌کنم، جامه می‌درم، نعره می‌زنم
من به حال دل گریه می‌کنم، دل به کار من خنده می‌کند
هست مدتی کان شکر دهن، می‌دهد مرا ره در انجمن
من حکایت از رفته می‌کنم، او حدیث از آینده می‌کند
چون به روی خود پرده می‌کشد، روز روشنم تیره می‌شود
چون به زلف خود شانه می‌زند، خاطرم پراکنده می‌کند
چون به بام حسن می‌زند علم، ماه را پس پرده می‌برد
چون به باغ ناز می‌نهد قدم، سرو را سرافکنده می‌کند
کاسهٔ تهی هر چه باقی است، پر کننده‌اش دست ساقی است
ما در این گمان کانچه می‌کند، آسمان گردنده می‌کند
گاهی آگهم، گاه بی‌خبر، گاه ایمنم، گاه در خطر
گاهم اختیار شاه تاجور، گاهم اضطرار بنده می‌کند
زان فروغی از شور آن پری، مشتهر شدم در سخنوری
کز فروغ خود مهر خاوری، ذره را فروزنده می‌کند
🎧 اجراهای معروف و نسخه‌های موجود
✅ روایت نورعلی برومند و اصغر بهاری
✅ بازآفرینی با سه‌تار – نیما فریدونی
✅ نت‌نویسی دقیق برای نوازندگان تار و سه‌تار
📥 دانلود نت و اجرای این اثر
- ✨ تصنیفی ماندگار از گنجینه‌ی موسیقی ایرانی! 🎶🌿
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.