توضیحات

🎵 نت تصنیف دائم مه من | درویش‌خان 🎶

🌟 و معرفی اثر

«دائم مه من» یکی از تصنیف‌های برجسته‌ی موسیقی سنتی ایران است که توسط غلامحسین درویش‌خان، از پیشگامان موسیقی نوین ایرانی، در دستگاه ماهور، مایه‌ی دو ساخته شده است.

شعر این قطعه، از اشعار عاشقانه و فاخر ملک‌الشعرا محمدتقی بهار است که با بیانی لطیف و کلاسیک، زیبایی‌های تغزل فارسی را به تصویر می‌کشد. اجرای این اثر با ساز تار توسط نیما فریدونی نیز، جلوه‌ای نو و آموزنده به آن بخشیده است.

📑 جدول مشخصات اثر

📜 و متن کامل شعر

دائم مه من بر من دل ریش کند ناز
چون خواجه‌ی منعم که به درویش کند ناز
عاشق طلبی، عاشق طلبی،
بین که چو معشوق ببیند
در آینه بیند رخ و بر خویش کند ناز

مردم به لب چشمه‌ی حیوان دهانش
چون تشنگیم بیش شود، بیش کند ناز

ای کاش که از خوبیش آگه نشود یار
ترسم که به اندازه‌ی خوبیش کند ناز

دانست که من عاشق و دیوانه‌ی اویم
هر روز به من بیشتر از پیش کند ناز

از پیش و پسش طنطنه‌ی حسن جمالش
از پشت کند غمزه و از پیش کند ناز

از پیش و پسش طنطنه‌ی حسن جمالش
از پشت کند غمزه و از پیش کند ناز

🎧 اجرای معاصر

🎶 اجرای شنیدنی این اثر توسط نیما فریدونی با ساز تار، با تنظیم دقیق در دستگاه ماهور، الهام‌بخش هنرجویان موسیقی ایرانی برای درک لطافت‌های تصنیف‌سازی کلاسیک است.

🎯 و جمع‌بندی

• «دائم مه من» نه تنها یک قطعه موسیقی، بلکه بازتابی از عشق، تغزل و ظرافت ادبیات فارسی در بستر موسیقی سنتی ایران است. انتخاب دستگاه ماهور برای این شعر، فضای باشکوه و دل‌انگیزی را پدید می‌آورد که با اجرای سنتی، حس و حال خاصی به شنونده منتقل می‌کند.