توضیحات
نت خدا کنه که خوابم نبره مرضیه
خدا کنه که خوابم نبره
دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
می خوام که دل به دریا بزنم
….. حرفو بک جا بزنم
چرا کسی نمیگه به من
عشق و امیدم به کجا رفته ه ه
شبا اگه تنها بمونم
با غصه ها تو دنیا بمونم
به کی آخه می تونه بگه
که پشیمونه که چرا رفته
دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
فردا دوباره پاییز میشه باز
دل از غصه لبریز میشه باز
ای آسمون بهش بگو پشیمون میشی
بسوزه عاشقی قسم که دل خون میشی
فردا دوباره پاییز میشه باز
دل از غصه لبریز میشه باز
ای آسمون بهش بگو پشیمون میشی
بسوزه عاشقی قسم که دل خون میشی
دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
خدا کنه که خوابم نبره
Marzieh – Khoda Koneh Keh Khabam Nabareh | مرضیه – خدا کنه که خوابم نبره
مرضیه، با نام کامل خدیجه اشرف‌السادات مرتضایی (زاده ۱ فروردین ۱۳۰۳ در تهران – درگذشته ۲۱ مهر ۱۳۸۹ در پاریس)، یکی از مشهورترین خوانندگان موسیقی سنتی ایران بود.
او به‌عنوان یکی از پیشگامان موسیقی کلاسیک ایرانی شناخته می‌شود و آثارش در طول چند دهه فعالیت هنری، تأثیر عمیقی بر فرهنگ و هنر ایران گذاشت.
زندگی و فعالیت هنری
مرضیه در خانواده‌ای هنردوست به دنیا آمد. پدرش، سید حسن مرتضایی، روحانی بود و مادرش، ربابه، از خانواده‌ای هنرمند بود که شامل مجسمه‌سازان، نقاشان و موسیقیدانان می‌شد.
مادرش نقش مهمی در تشویق او به خوانندگی داشت و از او در طول زندگی حمایت کرد. مرضیه در مصاحبه‌ای اشاره کرد که در زمانی که تحصیل دختران در ایران چندان مرسوم نبود، پدرش او را به ادامه تحصیل تشویق کرد.
او سال‌ها زیر نظر استادان بزرگ موسیقی ایرانی مانند اسماعیل مهرتاش و حسین تهرانی آموزش دید و در سال ۱۳۲۱ فعالیت هنری خود را با بازی در نقش شیرین در نمایش «خسرو و شیرین» در تئاتر باربد تهران آغاز کرد.
این نمایش به مدت ۳۷ شب روی صحنه بود و با استقبال گسترده‌ای مواجه شد.
سبک و آثار
مرضیه به‌عنوان خواننده‌ای با صدای متزوسوپرانو شناخته می‌شد و در اجرای تصانیف دوصدایی با هنرمندانی مانند غلامحسین بنان و علی بهاری همکاری کرد.
از معروف‌ترین آثار او می‌توان به «چنگ رودکی» (جوی مولیان)، «رفتم که رفتم»، «مثل مهتاب» و «سنگ خارا» اشاره کرد.
او بیش از ۱۰۰۰ ترانه اجرا کرد و با بزرگ‌ترین شاعران و آهنگ‌سازان ایرانی مانند روح‌الله خالقی، محمد شمس و اسماعیل وفا یغمایی همکاری داشت.
فعالیت سیاسی و تبعید
پس از انقلاب ۱۳۵۷، فعالیت‌های هنری مرضیه به دلیل محدودیت‌های اعمال‌شده بر زنان خواننده متوقف شد. او به مدت ۱۵ سال در انزوا زندگی کرد و تنها در خلوت خود آواز می‌خواند.
در سال ۱۳۷۳، او ایران را ترک کرد و به پاریس رفت، جایی که به شورای ملی مقاومت ایران پیوست و از سازمان مجاهدین خلق حمایت کرد.
او در این دوره کنسرت‌های متعددی در شهرهایی مانند لس‌آنجلس، لندن و پاریس برگزار کرد و به‌عنوان نمادی از مقاومت فرهنگی و سیاسی شناخته شد.
درگذشت
مرضیه در ۲۱ مهر ۱۳۸۹ بر اثر سرطان در پاریس درگذشت.
او در طول زندگی‌اش نه‌تنها به‌عنوان یک هنرمند، بلکه به‌عنوان زنی مبارز و الهام‌بخش برای بسیاری از ایرانیان شناخته می‌شد.
آثار او تا امروز به‌عنوان بخشی از میراث فرهنگی ایران محسوب می‌شوند.
میراث هنری
مرضیه به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین خوانندگان زن در تاریخ موسیقی ایران شناخته می‌شود.
او نه‌تنها به‌خاطر صدای زیبا و تکنیک‌های خوانندگی‌اش، بلکه به‌خاطر شجاعت و تعهدش به هنر و آزادی، مورد احترام است.
آثار او همچنان در میان مردم ایران محبوب هستند و به‌عنوان نمادی از مقاومت و عشق به موسیقی سنتی ایرانی باقی مانده‌اند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.