المان ای یار ترانه شیرازی سه‌تار

آسمون کاری ندار
خدا یارم بیداره
مو میرم به پیش یار
خدا گر خون بباره
های المان شو رفته
یار قد باریکم خو رفته
آسمون به اون گپی
بالا گوشه اش نوشته
هر کی یارش خوشگله بالا جاش تو بهشت
های المان شو رفته
یار قد بارکم خو رفته

آواز دشتی: ملحق به دستگاه شور در موسیقی ایرانی

تعریف و ریشه‌شناسی
آواز دشتی یکی از آوازهای موسیقی ایرانی است که موسیقی‌دانان آن را از متعلقات دستگاه شور می‌دانند. برخی پژوهشگران معتقدند که این آواز از منطقهٔ دشتستان (استان بوشهر) ریشه گرفته است، اما شباهت‌های زیادی میان برخی گوشه‌های آن و موسیقی شمال ایران، به‌ویژه گیلان، وجود دارد.

و ویژگی‌های موسیقایی

• در آواز دشتی، موسیقی‌دانان بر درجهٔ پنجم دستگاه شور تأکید می‌کنند که این نت، شاهد آواز دشتی محسوب می‌شود.
• این نت متغیر است و گاهی یک ربع پرده بم‌تر اجرا می‌شود. این ویژگی، آواز دشتی را از گوشهٔ حجاز در آواز ابوعطا متمایز می‌کند.
• درجهٔ سوم شور، نقش نت ایست را دارد و پایان این آواز معمولاً روی نت پایهٔ شور قرار می‌گیرد.

و گوشه‌های مهم آواز دشتی

• برخی اساتید موسیقی گوشهٔ عشاق را اوج آواز دشتی می‌دانند، درحالی‌که برخی دیگر آن را متعلق به دستگاه نوا معرفی کرده‌اند.
• گوشهٔ غم‌انگیز، به دلیل حس عاطفی قوی آن، در تعزیه‌ها کاربرد فراوانی دارد.

کاربرد و

تأثیر فرهنگی

• آهنگسازان ایرانی بسیاری از لالایی‌ها و ترانه‌های محلی را در آواز دشتی ساخته‌اند.
• این آواز به‌طور سنتی حزن‌انگیز تلقی می‌شود، اما در دوران معاصر، هنرمندان قطعاتی وجدآور و حماسی نیز در این آواز ساخته‌اند. نمونهٔ برجستهٔ آن، سرود «ای ایران» است.

جمع‌بندی
آواز دشتی یکی از غنی‌ترین و تأثیرگذارترین آوازهای موسیقی ایرانی محسوب می‌شود. این آواز، چه در موسیقی سنتی و چه در موسیقی محلی ایران، جایگاه ویژه‌ای دارد.