دانلود کتاب اول و دوم هوی متال لید گیتار تروی استتینا

توضیحات

دانلود پی‌دی‌اف کتاب هوی متال (Heavy Metal) لید گیتار (Lead Guitar) تروی استتینا (Troy Stetina) جلد ۱ و ۲
کتاب هوی متال (Heavy Metal) لید گیتار (Lead Guitar) تروی استتینا (Troy Stetina) جلد ۱ و ۲
در این کتاب، 6 سولو (آهنگ)، و تعداد زیادی تمرین وجود دارد.
فهرست:
گام مینور پنتاتیک
بند دو فرتی وریلیز
کلیشه های راک
ویبراتور
الگوهای ریتمیک
تکنیک های خاص
تعییر دادن کلیدها
موقعیت اکتاو
گام بلوز
بند یک فرتی
بداهه نوازی و جمله بندی
گام مینور طبیعی
طراحی گام ها
گام دورین
هارمونیک های طبیعی
نحوه استفاده از دسته ویب
فرتینگ دست راست
تمرینات سرعتی
کتاب تروی استاتینا
لید گیتار هوی متال جلد ۱ و ۲
این متُد از دهه 80 میلادی تا کنون مورد استفاده مدرسان گیتار جهت آموزش تکنیک های گیتار در سبک های راک و متال می باشد. شیب آموزش این متد خیلی زیاد است و البته به همین واسطه اگر در موقعیت مقتضی تدریس شود می تواند در مدت زمان کوتاه هنرجو را به میزان قابل توجهی پیشرفت دهد. دراین کتاب تکنیک های اصلی گیتار الکتریک اعم از Hammer On، Pull Off، Slide، Bend، Rake تا Tapping و Tremolo Bar معرفی می شوند و تمرین های بسیار جامعی روی این مطالب ارائه شده است. از دیگر مطالب جالب توجه در این متد می توان به الگوهای ریتمیک (جابه جایی ریتمیک)، Sequence ها (تحت عنوان Contouring Scales) و شناخت گام های اصلی مورد استفاده در موسیقی راک به همراه درجات آنها اشاره کرد. در انتها توجه داشته باشید که این متد به هیچ عنوان خودآموز نیست و استفاده از آن در مقطع مبتدی به هیچ وجه توصیه نمی شود.در واقع این کتاب ادامه جلد یک است. به طوری که فصل اول این کتاب شماره هفت می باشد (کتاب یک شامل شش فصل است). با وجود این که در این متد مطالب بسیار کلیدی و مورد استفاده گنجانده شده است، اما به علت شیب آموزشی بسیار تند آن (حتی تندتر از جلد یک) دارای کارایی کافی نمی باشد. البته استفاده از این کتاب به عنوان یک مرجع بسیار مفید است. از مطالب مهم این کتاب می توان به موارد زیر اشاره کرد:
شناخت Modal Map و گام های دیاتونیک و پنتاتونیک در طول دسته گیتار
تمرین های سرعتی
آرپژیوها
Troy Stetina تروی استتینا
یک گیتاریست جهانی و یک استاد موسیقی است که صاحب بیش از ۲۵ متد آموزشی Rock و Heavy Metal می باشد و همین امر باعث حسن شهرت او شده. کتابهای او بالغ بر ۴۰۰۰۰۰ نسخه فروش کرده است. او همچنین نوازنده Solo و نویسنده افتخاری و پرسابقه مجله Guitar One می باشد. بعلاوه او استودیوی ضبط خود Artist Underground را در میلواکی، ویسکانسین Wisconsin اداره می کند.
● سالهای اولیه:
تروی در ۱۶ نوامبر سال ۱۹۶۳ در ایندیانا متولد شد وی جوانترین عضو یک خانواده سرشناس در موتورسواری المپیک بود. تروی در سلسله مسابقات رقابتی موتورسواری آمریکا بزرگ شد و توانست چندین مدال ملی کسب کند. اما مسابقه دادن ضرورتی خانوادگی بیش از یک انتخاب شخصی بود ولی موسیقی عشق واقعی تروی محسوب می شد.
مادر او یک خواننده چیره دست اپرا بود که از علاقه پسرش به موسیقی حمایت کرد و زمانی که تروی در ۱۲ سالگی از علاقه اش به گیتار الکتریک صحبت کرد، مادرش برای او یک گیتار ۶۰ دلاری، مخصوص مبتدیان و یک آمپلی فایر AMP تمرینی کوچک خرید.
▪ تروی: “اوون یه طرح Fender ارزون به اسم Apollo بود. ولی کار کرد! من در یک گروه توی مدرسه، کلارینت Clarinet می زدم پس بلد بودم که موسیقی رو بخونم و شروع کردم به زدن کتاب Alfred Basic Guitar. بعد از مدتی یه نفر به من طرز گرفتن Chord های باره و آزاد رو نشون داد. وقتی ۱۳ ساله یا کمی بیشتر بودم شروع کردم به یادگیری آهنگهای Kiss با گوش. بعدش به شدت افتادم توی Aerosmith و یه کمی هم Led Zeppelin و Rush و…و گروههای Hard Rock اواخر دهه ۷۰ ”
اولین گروه زیرزمینی او Private Wave نام داشت. بعد از تغییر چند عضو، آنها در مسیر سنگین تری حرکت کردند و سرانجام نام گروه به Wraith تغییر یافت. آنها چند کار Original خودشان را ضبط کردند. پس از فروپاشی گروه، تروی به یک گروه بنام Titan که در کلوپها می نواختند پیوست. در ۱۸ سالگی مسیرش کاملا برای او مشخص بود. او بورسیه تحصیلی در رشته فیزیک فضائی را رد کرد، موتور سواری را کنار گذاشت و با هر دوپای خود بدرون دنیای موسیقی پرید!
▪ تروی: “باید بگم، نگاه کردن به عقب و اون تصمیم، واقعا الان پرمخاطره بنظر می رسه. من مطمئنم به پسرم نصیحت می کنم که به دانشگاه بره. مخصوصا زمانیکه شخصه دیگه ای بخاد مخارجشو بپردازه. اما خب اون تصمیم برای من خوب بود و حدس می زنم که تو راه درستی بودم البته بعدا فهمیدم که علاقه من به کیهان شناسی خیلی بیشتر از یه جستجوی شخصی برای حقیقت و وجود خدا بود. این یه منطق فیلسوفانه از فیزیک جدید و مکانیک کوانتوم بود که منو به خودش علاقمند کرد. پس فکر نمی کنم که رفتن به اون راه کار درستی بود. ریاضیات مسلما منو می سوزوند.”
علاوه بر تاثیرات گروههای Hard Rock مثل Kiss و Aerosmith و گروههای مختلف Rock اواخر دهه ۷۰، تروی به Van Halen و Randy Rhoads بعنوان منابع اصلی الهام او در زمانی که بصورت جدی شروع به گسترش مهارت خود در نواختن Lead Guitar کرده بود، استناد می کند. از سوی دیگر، سبک متاثر از موسیقی کلاسیک Randy دوباره علاقه او به موسیقی کلاسیک را که ریشه در دوران کودکی او داشت برانگیخت و او شروع کرد به یادگیری قطعاتی از باخ و پاگانینی.
▪ تروی: “من این اجرای زنده از Ozzy را در سال ۱۹۸۱، درست قبل از مرگ Randy ضبط کردم. فکر کنم یه اجرا تو Memphis بود. اون نوار باعث ایجاد پیوند در من شد. چیزی در Tone صداش و نتهائی که انتخاب می کرد بود، که توجه منو واقعا جلب کرد. من همه چیزو با گوش از اون نوار یاد گرفتم. Randy مسلما یکی از تاثیرات بزرگ من بود. هنوزم کاراشو دوست دارم. اونا سنگین بودن اما هدفدار و در عین حال ملودیک و اون یکی از چیزهائی هست که من همچنان بخاطرش در موسیقی خودم تلاش می کنم.”
تروی شروع به تدریس خصوصی گیتار در یک مغازه محلی بطور پاره وقت کرد و سریعا کشف کرد که او هنر درس دادن و آموزش را در اختیار دارد.
استتینا بسرعت بعنوان یکی از بهترین معلمها در ایندیاناپلیس مشهور شد. زمانیکه برخورد شانسی او با Will Schmid نویسنده و ویراستار انتشارات Hal Leonard در مغازه رخ داد، فرصت نوشتن یک متد آموزشی Heavy Metal محقق شد. کار اول او بخاطر مشکلات Copyright هرگز چاپ نشد. ثمره دومین تلاش تروی، کتاب Original و بسیار موفق Heavy Metal Rhythm Vol.۱&۲ بود و پرفروشترین متد Lead Guitar پس از آن بسرعت روانه بازار شد.
▪ تروی: “معلمان خوب لزوما نباید نوازندگانی خوب باشند و همچنین نوازندگان خوب نباید حتما معلمانی خوب باشند. چرا که ایندو هر کدام مهارتهای کاملا متفاوتی را می طلبند. من خیلی خوش شانسم که واقعا در هر دو زمینه موفق هستم، اما اگر مجبور بودم که یکی رو انتخاب کنم،‌ همیشه این احساس رو داشتم که در درجه اول یک نوازنده هستم و بعد از اون یک معلم و نویسنده. هنوزم نوشتن احساس یه کار زیاد رو برام داره، مخصوصا وقتی که مشغول ضبط یا ساخت اثری هستم. اون موقع تمام ساعتهای شبانه روز هم کم هستن.”
تروی در سال ۱۹۸۶ به میلواکی رفت تا کرسی استادی در مدرسه عالی موسیقی Wisconsin را دریافت کند. بیشتر از تعداد کمی گوش متوجه به حساب آوردن Heavy Metal Guitar در مدرسه سنتی موسیقی شده بودند! با این همه او توانست احترامی همراه با غبطه را جلب کند. تروی مختصرا تئوری پیشرفته موسیقی را در مدرسه عالی برای درک هرچه بیشتر بنیان پیچیده موسیقی کلاسیکی که او اجرا می کرد، تدریس کرد.
▪ تروی: “من چندتا Solo از ۲۴ کاپریس پاگانینی و همچنین رقص زنبور عسل را در مراسم مدرسه عالی اجرا کردم. می دونین با یه صدای بلند و یه دیستروشن کاملا متال. علاقه من به موسیقی کلاسیک دو جانبه بود. من ظاهر تنش زا و کیفیت دراماتیک خود موسیقی رو دوست داشتم.
دوم اینکه، اون یه مبارزه طلبی تکنیکی بود. اگه می تونستم اونو بزنم این احساس رو داشتم که قادرم هر چیز دیگه ای رو بزنم. من همیشه خیلی بیشتر علاقمند بودم که قطعات واقعی کلاسیک رو با گیتار الکتریک اجرا کنم تا اینکه ایده های کلاسیک رو با موسیقی راک منطبق کنم. احساس می کردم که موسیقی آهنگسازان کلاسیک کامل بود، مخصوصا بتهوون، اون بهترینه. من اون موسیقی رو برای خشنودی خودم اجرا می کردم، نه برای معروف شدن یا برای فروش رکوردهام.”
بعنوان یک گروه،‌ یک مشکل برای تروی همیشه این بود که علائق او برای جمع کردن در Style یک گروه خیلی گوناگون بود. با این حال او در اواخر دهه ۸۰ گروهی با نام Assent تشکیل داد که خواننده آن زنی بود به اسم Shauna Joyce، درامر Don Terkel و Mik Rome بعنوان بیسیست.
▪ تروی: “من Heavy Metal رو دوست داشتم، پاپ ملودیک رو دوست داشتم، Punk رو دوست داشتم و همچنین موسیقی کلاسیک رو دوست داشتم. من واقعا همه سبکهارو دوست داشتم، هر چیزی که خوب بود. خب من یه آهنگ رو در یه سبک می نوشتم و احساس می کردم آنچه که می خواستم بگم رو در اون گفتم و بعد یه آهنگ دیگه در یه جهت دیگه. وقتی که ما برای تبدیل Demo هامون به رکوردهای اسم دار رفتیم، نمی دونستیم کدوم طرفی باید بریم! منظورم اینه که ما ۴ نوع Demo ی مختلف داشتیم.”
تروی سرپرست بخش مطالعات گیتار Rock در مدرسه عالی شد و برنامه آموزش دیپلم گیتار Rock را توسعه داد.
اما او ناراضی شد و در سال ۹۳ برنامه را رها کرد و برای کار با موسیقیدانهای مختلف به N.Y رفت و بعد از آن در سال ۹۴ در L.A، همانجائی که او بطور کوتاه با اسطوره دهه ۸۰، Do Dokkan، کار کرده بود،‌ مدتی را گذراند. بالاخره تروی تشخیص داد که می تواند برنامه خود را هر جا که بخواهد طراحی کند و در نهایت تصمیم گرفت که به میلواکی برگردد، نزدیک ناشر خود، برای برپائی استودیوی شخصی و فرستادن ایده های جدیدش بروی Disc .
در بازگشت دوباره به میلواکی او استودیوی ضبط خود Artist Underground را بنا کرد و گامی فراتر در تولید موسیقی جدی و با کیفیت بالا، نهاد. پروزه اول او در استودیوی جدید، کار Instrument خودش Exottica بود. بعد از آن او شروع به تولید،‌ برای گروههای دیگر کرد.
▪ تروی: “خیلی از مردم برای مدت زیادی از من می پرسیدن که آیا من کار Instrument ی بیرون دادم؟ خب راستش من واقعا هیچوقت در موسیقی بدون کلام بزرگ نبودم. موسیقی همراه با Vocal گستردگی و وابستگی خیلی بیشتری داره.
اما در آغاز کار در اواسط دهه ۹۰ ایده های Instrument زیادی به ذهنم رسید. برای بیرون کشیدنشون اونطور که می خواستم لازم بود که تجهیزات استودیو رو ارتقا بدم. بعد از کلی جستجو رفتم به سراغ کار با کامپیوتر اما اون خیلی سختر از اون چیزی بود که باید باشه. من ۴ ماه وقت صرف کردم برای عیب یابی کارم تا بتوانم اونو درست انجام بدم. من هرگز نمی خواستم که یه متخصص کامپیوتر بشم، اگرچه که خوشحالم که تونستم اون کارو بکنم. من Exottica رو اونجوری که می خواستم صدا بده، ساختم و هنرمندانه منو ارضا کرد. چندتا از بهترین اجراهای من اونجاس. Heavy و هدفمندانه ملودیک. تعداد زیادی Tonalite های درهم گره خورده و تنشهای متضاد اتفاق می افتن، تعدادی Solo های پرشور و آهنگهائی که فکر می کنم خیلی زیبا هستند. سود دیگه این کار این بود که من استودیو را باز کردم برای تولید باکیفیت گروههای دیگه. همون چیزی که برای مدت زمان زیادی می خواستم انجام بدم.”
اگرچه تروی بوسیله خیلی ها بعنوان یکی از بهترین نوازندگان دنیا معرفی شده، اما او بدنبال رسیدن به معروفیت در سطحی گسترده و موقعیت یک ستاره Rock نیست.
تروی: “شهرت یعنی تغزیه غرور خودتون برای اینکه احساس کنین مهم هستین. به من توجه کنین! وجود من موجه هست، چرا که من مرکز توجهم. خب، البته خواستار احساس مهم و ارزشمند بودن هیچ ایرادی نداره. ولی این یه کم احمقانه بنظر می رسه که براش خیلی کار کنی، منظورم اینه که ما درباره درمان سرطان یا جنگ پایانی، یا هر چیز خیلی مهم اینجا صحبت نمی کنیم.
این فقط گیتار زدن بخاطر مسیحه! بهتره که یه چهره متعادل از زندگی رو حفظ کنیم. در یک سطح عمیقتر، ما به سادگی، ارواح بشر در جستجوی هدف و شادی هستیم و تا اون سطح هممون یکی هستیم. فکر می کنم این خیلی مهمه که بفهمیم واقعا موفقیت در صنعت موسیقی چی هست و چی نیست. این تا اندازه ای مربوط می شه به موسیقی و استعداد.
همچنین مربوط می شه به زمان بندی، خوش شانسی، کار سخت، بازاریابی و در خیلی از موارد تمایلی به یه کم خل بودن! مثل یه تصادف ماشینی که از عابران توجه می گیره. بعضی از مردم خوش شانس، سخت کار می کنند و درهای شانس هم به روشون باز می شه. به بقیه موقیتهای دیگری اهدا شده. اگرچه ما دوست داریم تا وانمود کنیم خودمون موفقیتهامونو ساختیم، ولی حقیقت اینه که هیچکس واقعا کنترلی بر اونچه که توی زندگی براش اتفاق می افته نداره. ما همه، حداکثر تلاشمونو می کنیم، ما می تونیم و با چیزهائی که زندگی جلومون میندازه معامله می کنیم و فقط بخاطر همینه که بعضیا نمی تونن فرصت مناسب رو برای عضوی از ماشین صنعت موسیقی شدن بدست بیارن. این به این معنی نیست که اونا یا موسیقی اونا از ارزش کمتری در یه سطح هنری برخورداره. این فقط به این معنی که اون اجتماع بطور کلی برای پذیزفتن اون در یک مسیر بزرگ آماده نیست. مطمئنا من ترجیح میدم که CD های بیشتری بفروشم.
اما این مهمترین چیز در زندگی من نیست. اهداف من راجع به گسترش یه کمی بیشتر مهربونی تو این دنیاست. من احساس خوش شانسی می کنم که یه سابقه ۲۳ ساله تو موسیقی دارم و همیشه سعی می کنم برای کارهائی که دوست دارم به اندازه درآمدم خرج کنم. خب حداقل بیشتر مواقع این کار رو کرده ام. همچنین احساس رضایت می کنم از تدریس و تعلیم و بوجود آوردن هزاران گیتاریست. مسلما همیشه می تونست بهتر باشه اما من خیلی خوب این کار رو کردم و بخاطرش احساس خوشنودی می کنم.”
جدای از موسیقی علائق تروی شامل: فلسفه، روانشناسی، فیزیک کوانتوم، پدیده های روانی، مطالعات اسرار آمیز و ورای درک انسانی می شود. او ۱۴ سال است که با Lead Vocalist سابق خود Shauna، کسیکه با او در پروژه سال ۱۹۹۲ Set the World on Fire همکاری کرد، ازدواج کرده است. آنها صاحب دو پسر(به نامهای Zack که ۶ ساله است و Jeremy که ۲ سال دارد)هستند و همانطور که خواهید دید مقرر شده تا آنها تبدیل به قهرمانان گیتار بشوند.
تروی: “مطمئنا موسیقی دارای ارزشه. من واقعا ازش لذت می برم. اما خیلی چیزهای مهمتر دیگری برام هست. چیز مهم دیگه این جهنمی که در اطراف دنیای ما وجود داره. برای من اینطور بنظر می رسه که اون بسمت مردمی پائین می یاد که به دیگران احترام نمی ذارن. اونائی که اشتیاق دارن که برای کسب منافع خودشون به دیگران ضربه بزنن ولی واقعا در درون خودشون خوشحال نیستن.
ایده من اینه که اگه هر کدوم از ما مسئولیتی رو در قبال چیزهائی که زندگی ما رو در جهت بهتری قرار می دن، می گرفتیم و منصفانه و با احترام با دیگران رفتار می کردیم، مطمئنا در دنیای بهتری زندگی می کردیم. حالا این هدفی خیلی با ارزشتر از ستایش خود و شهرت است. به هر حال این آرمان شخصی منه. من می دونم که مهربونی با مهربونی عمومی Heavy Rock ناسازگاری داره.
این پارادوکسی که من حدس می زنم، شاید هم نباشه. من شما رو تشویق می کنم که در موسیقی ای که خلق می کنید بر علیه ستایش بی خردانه اعتیاد و خشونت که اسطوره رو جاودان می کنه، برخیزید و همینطور شما تشویق می کنم که حداقل به موجهائی که خلق می کنین فکر کنین، وقتی که دارین در جریان زندگی حرکت می کنین. برای تک تکتون بهترین آرزوها رو برای موسیقیتون و کار موسیقیتون دارم. صلح، عشق و تمام چیزهای خوب.”