توضیحات
نت چهارمضراب نوا سل صبا
ابوالحسن صَبا (۱۴ فروردین ۱۲۸۱ – ۲۹ آذر ۱۳۳۶ ه.ش) موسیقی‌دان، آهنگساز، نوازنده و آموزگار موسیقی اهل ایران بود.
او در طولِ چهل سال فعالیت حرفه‌ای‌اش به آهنگسازی، طراحی شیوه‌های نوین نوازندگی،
گردآوری ردیف، تألیف کتاب‌های آموزشی و تربیت شاگردانی سرشناس پرداخت و از این رو هنرمندی تأثیرگذار در رشد جریان‌های موسیقی در ایران شناخته می‌شود.
وی با اصول علمی موسیقی غربی آشنایی کامل داشت
و در عین حال بر گسترش و پیشرفت موسیقی سنتی و محلی ایران تمرکز داشت. از وی به‌خاطر نوآوری‌ها و تحولاتی که در موسیقی ایران پدید آورد،
با عنوانِ «نیمای موسیقی ایرانی» یاد می‌شود و مدتی که در این عرصه حضور داشته‌است را «دوران طلایی موسیقی» نام نهاده‌اند.
اجرا و آموزش با سه‌تار: نیما فریدونی
ابوالحسن صبا ۱۴ فروردین سال ۱۲۸۱ ه. ش[الف] در خانهٔ پدری‌اش واقع در خیابان ظهیرالاسلام در محلهٔ شاه‌آباد تهران زاده شد. او دومین فرزند از پنج فرزند خانوادهٔ صبا بود.[۴] پدرش ابوالقاسم صبا معروف به کمال‌السلطنه (زادهٔ ۱۲۹۲ ه.ق – درگذشتهٔ ۱۳۴۵ ه.ق)، پزشکِ دربار قاجار، نوهٔ محمودخان صبا، شاعر و نقاشِ دوره ناصری و ندیدهٔ فتح‌علی صبای کاشانی، ملک‌الشعرای دربار فتحعلی‌شاه قاجار بود.
ابوالقاسم صبا از نزدیکان شعاع‌السلطنه، پسر مظفرالدین‌شاه بود و با درویش‌خان نیز دوستی داشت.[ب] مادر ابوالحسن صبا آمنه رئیس نام داشت؛ وی از طرف پدر به خانوادهٔ صبا (همسرش) و از طرف مادر به خاندان سمیع گیلانی منسوب بود.[۱][۶] فرزندان او و ابوالقاسم صبا به ترتیب سن عبارت بودند از: عبدالحسین، ابوالحسن، عالیه، خدیجه و عادله. عبدالحسین صبا که فرزند بزرگ بود، در نواختن سه‌تار مهارت داشت و بعدها به خدمت وزارت دارایی درآمد.[۷]
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.