نت نرگس بیمار

نرگس بیمار تو گشته پرستار من
تا چه کند این طبیب با دل بیمار من

چشم پر از خواب خویش، دیدهٔ بیدار من
رسم تو عاشق‌کشی، شیوهٔ من عاشقی
تیغ زدن شغل تو، کشته شدن کار من

با همه تیر بلا، کامده بر دل مرا
از مژه‌ات برنگشت، بخت نگون‌سار من

آب رخ گل بریخت لالهٔ رخسار تو
خرمن بلبل بسوخت زمزمهٔ زار من

ناله برآمد ز کوه از اثر زاریم
تا تو کمر بسته‌ای از پی آزار من

رفتم و از دل نرفت حسرت خاک درت
مردم و آسان نساخت عشق تو دشوار من

تا خم زلف تو را دام دلم کرده‌اند
میل خلاصی نکرد مرغ گرفتار من

هرچه لبم بوسه زد گندم خال تو را
یک‌جو کمتر نشد خواهش بسیار من

تا سخنی گفته‌ام زان لب شیرین سخن
خسرو ایران نمود گوش به گفتار من

ناصردین‌شاه را بارگه عدل و داد
کز گهرش برده‌ام نظم گهر‌بار من

تا که فروغی شنید شعر مرا شهریار
شهره هر شهر شد دفتر اشعار من