با حضور اساتید و هنرمندان عرصه آواز و موسیقی ایرانی
??ببیست و سومین محفل شب آواز ایرانی برگزار می شود

?با اجرای مرتضی غزنوی، رسول رهو، کاظم واعظی و داریوش کاکاوند، بیست و سومین «شب آواز ایرانی» 29 مهرماه برگزار می‌شود.

? به گزارش روابط عمومی مرکز موسیقی، شب آواز ایرانی طبق روال معمول شنبه آخر هر ماه برگزار می‌شود و در این ماه این محفل به‌دلیل تقارن با ماه صفر به‌شکل غیررقابتی برگزار خواهد شد و طی آن نسلی با تجربه از روزهای دور آواز ایرانی برای مخاطبان این برنامه به اجرای موسیقی آوازی خواهند پرداخت.

?در بیست و سومین شب آواز ایرانی مرتضی غزنوی همراه آرمان غزنوی (نوازنده تار) به اجرای برنامه می پردازند.

?مرتضی غزنوی آواز را ازنوجوانی شروع کردند و از صفحات ونوارهای موجود و نیزاز تجربیات هنرمندان آن زمان بهره برده و از سال 1368 خدمت استاد رضوی سروستانی رسیده و اقدام به فراگیری ردیف‌های آوازی موسیقی اصیل ایرانی نموده اند. از سال 1375 تاکنون نزد استاد مجید کیانی ، ردیف مرحوم عبداله دوامی و نیز یک دوره تلفیق شعر و موسیقی و زیباشناختی ردیف‌های موسیقی اصیل ایرانی را تحصیل کرده اند. اکنون بررسی و تحقیق بر روی آثار قدما من جمله شیوه آوازی سلیمان امیرقاسمی را نزد استاد کیانی ادامه می دهند. درمکتب‌خانه میرزاعبداله تحت نظارت زنده یاد محمدرضا لطفی و نیز دراموزشگاه آرمان و دانشگاه فرهنگ و هنر واحد 11 به تدریس ردیف‌های آوازی قدما اشتغال دارند. کتابی نیز تحت عنوان آوای سلیم تالیف نمودند که بزودی به دست علاقه مندان خواهد رسید.

?هم‌چنین آرمان غزنوی فارغ التحصیل و کارشناس در رشته موسیقی نوازندگی ساز تار می باشد. نوازندگی تار و سه‌تار را نزد هنرمند گرامی جناب سلمان سالک آغاز کرده است و از آن پس به مدت دو سال از مرحوم استاد رحمان مرادی شیوه تار نوازی شهنازی را آموخته و مدت کوتاهی نیز از کلاسهای آقای کیوان ساکت بهره برده است. سپس نزد استاد داریوش طلایی به فراگیری ردیف های موسیقی اصیل ایرانی مشغول شد. سپس به مدت سه سال نیز درکلاسهای تحلیل ردیف زنده یاد استاد محمدرضا لطفی در مکتبخانه میرزاعبداله شرکت نمود و شیوه تارنوازی میرزاحسینقلی را نزد استاد مجیدکیانی ادامه می دهند.

?گروه دیگر این مراسم داریوش کاکاوند به همراه نیما عیوضی (نوازنده سه‌تار) خواهد بود که به اجرای آواز می پردازند.

?داریوش کاکاوند فراگیری آواز را از سال ۷۳ نزد استاد ثقفی(خرم) آغاز کرد و طی سال‌های ۷۴ تا ۷۸ دوره مقدماتی و مرکب خوانی خدمت استاد محسن کرامتی گذرانده است. وی از سال 82 دوره های عالی ، تلفیق و بیان شعر را خدمت استاد شجریان فرا گرفت و از سال 86 تا ۹۲ بعد از تشکیل کارگاه آواز از محضر ایشان بهره برده است.

?هم‌چنین نیما عیوضی فراگیری ساز تار را از سال 83 نزد پیام جهانمانی آغاز کرد و همزمان تا سال 87 ساز تنبک را نزد حمیدرضا مقصودی آموزش دید و در ادامه به جهت تگمیل آموزه های خود در شیوه های تار و سه‌تار نوازی از آقایان دادور عیوضی ، محسن جمال کاظمی ، رضا جهانی ، شورش رعنایی ، هوشنگ فراهانی و استاد هوشنگ ظریف بهره ها برده است.
از دیگر بخش‌های این برنامه می توان به اجرای آواز رسول رهو به همراه نادر فولادی نسب( نوازنده تار) اشاره کرد. فولادی نسب در این برنامه با نوازندگی ساز شورانگیز، رهو را همراهی خواهد کرد.

?رسول رهو در سال1371 برای ادامه تحصیل به دانشگاه تهران وارد شد و در سال 1372با راهنمایی و ارشاد استاد علی اصغر شاه‌زیدی به دکتر حسین عمومی استاد آواز معرفی شد و بعد از آن تا سال 1384 که دکتر عمومی دار فانی را وداع کردند از محضر ایشان استفاده کرده و شناخت شعر، تلفیق شعر و موسیقی، ساختن و پختن و پرداختن صدا و همچنین آشنایی با مکتب اصفهان و آواز در شیوه های مختلف(سید رحیم اصفهانی, ادیب خوانساری, سید حسین طاهر زاده, تاج اصفهانی, شهاب شاطر حاجی و میرزا علی محمد قاضی عسگر) را فرا گرفت. آشنایی با استاد منوچهر همایون پور هنرمند مشهور دهه سی درسال 1376 اتفاق افتاد و این دوستی و کسب فیض از ایشان تا پایان عمر استاد یعنی سال 1385 ادامه داشت . رهو هم اکنون کارشناس مجری برنامه های موسیقیایی نیستان (رادیو فرهنگ) و در انتهای سکوت (رادیو شبکه جهانی صدای آشنا) است که به پژوهش درباره موسیقی ایرانی و مصاحبه با موسیقیدان های ایران می پردازد.آلبوم نگارینه با خوانندگی رسول رهو و حسین علیشاپور، به آهنگسازی، تنظیم و نوازندگی نی سیامک جهانگیری و همراهی سنتور علی بهرامی فرد، عود حمید خوانساری و تمبک وحید فتایی از جمله آثار منتشر شده اوست.

چاپ دوم خاطرات عارف قزوینی منتشر شد
«خاطرات عارف قزويني» به انضمام اشعار منتشر نشدۀ او، به كوشش مهدي نورمحمدی و با مقدمۀ شادروان استاد ايرج افشار به چاپ دوم رسید.
این کتاب، شامل خاطرات، مشاهدات، دست‌نوشته‌ها و اشعار منتشر نشدۀ عارف قزوینی شاعر و تصنیف سرای مشهور عصر مشروطیت است که در روستای گل زرد و همدان به رشتۀ تحریر درآمده و از لحاظ تاريخي اهميت به‌سزایی دارد.
این دستنوشته های ارزشمند که نزد شادروان دکتر علی اقبالی برادر حسن اقبالی از یاران و دوستان ایام پایانی عمر عارف نگهداری می شد، مشتمل بر 10 جزوه است که 7 جزوۀ آن در سال 1305 خورشیدی در گل زرد و 2 جزوه و 3 ورق به انضمام 4 نامه، بین سال های 1306 تا 1312 خورشیدی در همدان به رشتۀ تحریر درآمده است. این جزوه ها عبارتند از:
1)آشنایی با نجارزاده
2)گاردن پارتی پارک امین الدوله
3)در موضوع مسافرت بروجرد
4)خیال یک شبه در گل زرد دربارۀ وحدت ملی
5)سفر مهاجرت
6) کنسرت جمهوری
7) سفر ده روزۀ من به خرم آباد
8) سالارمنصور، از آزادی خواهی تا غارتگری
9) نیاکان من
10) نامه ها و اوراق پراکندۀ بازمانده
نکات مهمی که در این یاددداشت ها به آن اشاره شده، عبارتند از:
1) این خاطرات، شامل اطلاعات جدیدی از سرگذشت عارف است که تا کنون اطلاعی در خصوص آن وجود نداشته است. در این خاطرات به مواردی چون شرح ورود عارف به عرصه مشروطه‌خواهي، سفر مهاجرت به استانبول، ملاقات او با سردار سپه در هنگام طرح قضيه جمهوري، انگیزۀ عارف از اجرای کنسرت جمهوری و برخی وقایع مشروطه اشاره گردیده که در منابع دیگر به آن اشاره نشده است.
2) با مطالعۀ این نوشته ها به آگاهی های مهمی از زندگی عارف طی سال های 1302 تا 1305 و نوع رابطه و دیدگاه او نسبت به رضا شاه می توان دست یافت که تا کنون اطلاعات واضح و روشنی در این خصوص وجود نداشته است.
3) دربارۀ جنایات نظامیان و اُمرای لشکر رضا شاه در لرستان و توصیف وضعیت جغرافیایی دهکرد، گل زرد و سره بند اطلاعات مهمی ارائه شده که از لحاظ مطالعات تاریخی و لرستان پژوهی اهمیت فراوانی دارد.
4)راجع به شخصیت های مشهور ادبی و هنری همچون: اشرف الدین حسینی (نسیم شمال)، ملک الشعرای بهار، وحید دستگردی، ایرج میرزا، میرزادۀ عشقی، رضازادۀ شفق، عبدالعظیم قریب، حبیب الله نوبخت، رشید یاسمی و علی نقی وزیری مطالب ارزشمندی عنوان نموده که از اهمیت بسیار مهمی برخوردار است.
5) دربارۀ سرشناسان و مشاهیر قزوین همچون: شهید ثالث، طاهره قره العین، میرزا حسن شیخ الاسلام، اشرف الدین حسینی (نسیم شمال)، میرزا یحیی واعظ، سید محمد ولدآبادی و حاج میرزا محمود امینی آگاهی های مهمی به دست داده که از لحاظ مطالعات قزوین شناسی حائز اهمیت فراوانی است. (ارزشمندترین و مهم ترین قسمت نوشتۀ عارف، مطالب ناگفته در خصوص اشرف الدین حسینی است که این مطالب در شناخت بهتر این شاعر بزرگ عصر مشروطه از اهمیت فراوانی برخوردار است.)
6) عارف در این جزوه ها، دربارۀ برخی رجال سیاسی، نمایندگان مجلس و آُمرای لشکر همچون: سلیمان میرزا اسکندری، مشیرالدله، مؤتمن الملک، سید حسن مدرس، قوام السلطنه، وثوق الدوله، محمدعلی فروغی، نظام السلطنۀ مافی، قائم مقام الملک رفیع، سید ضیاءالدین طباطبایی، محمدرضا مساوات، تیمورتاش، میرزا احمد قزوینی، دبیراعظم، سپهبد امیراحمدی، سرلشکر طهماسبی، سرلشکر خزاعی و خدایار خان اظهار نظر و دیدگاه خود را نسبت به این افراد بیان نموده است.
7) این یادداشت ها مشتمل بر غزلیات، قصاید، مقطعات و مفرداتی منتشر نشده از عارف قزوینی و همچنین عکس هایی کمتر دیده شده از اوست که در دیوان وی نیامده است.
زینت بخش این خاطرات، مقدمۀ شادروان استاد ایرج افشار است که در ابتدای آن چنین نوشته است: «یکی از اتفاقات ادبیِ تازۀ خوشایند، به دست آمدن 9 دسته نوشتۀ سرگذشت واره از عارف قزوینی است، همراه با چند نامه ای که ردر خاندان محترم اقبالی همدان بر جای مانده و برای آن که نابود نشود، جملگی به انجمن آثار ملی (که اینک انجمن مفاخر نام گرفته است) سپرده شده است و فاضل گرامی آقای مهدی نورمحمدی کوششگر خوش اقبال که خواندن و نوشتن و چاپ کردن و در حقیقت احیاء آن ها را بر عهده داشته، در مقدمۀ دلپسند خود به کیفیت و کمیت آن ها پرداخته است و دیگر جایی برای دوباره گویی نیست. مشتاقان تاریخ ادبی عصر مشروطه، ارج کار او را به خوبی خواهند دانست…»
خاطرات عارف قزوینی بعد از گذشت 8 سال از چاپ اول که نایاب شده بود، در 625 صفحه در کتابفروشی ها در دسترس دوستداران کتاب است.
محل فروش: کتابفروشی طهوری، مقابل دانشگاه تهران.

تلفن انتشارات سخن 66953805

کتاب «خاطراتی از موسیقی دانان» منتشر شد
کتاب «خاطراتی از موسیقی دانان»، به گردآوری، گزینش و انتخاب مهدی نورمحمدی، توسط انتشارات علمی به چاپ رسید.
مطالعۀ خاطرات ادبا، شعرا و رجال سیاسی همواره طرفداران خاص خود را داشته و رشد شتابان چاپ و انتشار خاطرات چهره های ادبی، سیاسی و هنری (به ویژه بعد از پیروزی انقلاب)، گویای علاقۀ مفرط طبقۀ کتابخوان کشور به این گونه کتاب هاست.
کتاب حاضر، مجموعه خاطرات و داستان های اهل موسیقی است که از منابع کتبی (کتب، نشریات و مجلات گوناگون) و منابع صوتی (نوار و سی دی) گرد آوری شده است. نگارنده در گردآوری این خاطرات و داستان ها کاملاً متعهد به رعایت اصل امانتداری بوده و تنها برای انتقال بار عاطفی و پیام خاطرات به مخاطبان، برای هر داستان یا خاطره، عنوانی را انتخاب نموده است.
این مجموعۀ خواندنی، خوانندگان گرامی را با بخشی از تاریخ موسیقی ایران و روحیات، خصوصیات اخلاقی و عقاید موسیقی دانان مشهور کشور، از دورۀ قاجار تا عصر حاضر آشنا
می¬سازد. سعی گردآورنده بر این بوده است تا حد امکان، خاطرات و داستان¬ها را هدفمند و سودمند انتخاب کند و از آوردن داستان هایی که ذکر آن¬ها در خور شأن موسیقی¬دانان و این کتاب نبوده، خودداری نموده است.
برخی از موسیقی دانانی که خاطرات و داستان های آن ها در این کتاب آورده شده، عبارتند از:
میرزا عبدالله، آقا حسینقلی، درویش خان، اقبال آذر، سید حسین طاهرزاده، باقر خان رامشگر، جواد خان قزوینی، عبدالکریم جناب، عبدالله دوامی، عارف قزوینی، حسین خان اسماعیل زاده، حاج آقا محمد ایرانی مجرد، حسین خان هنگ آفرین، احمد عبادی، علی اصغر بهاری، علی اکبر شهنازی، لطف الله مجد، جلیل شهناز، عبدالحسین شهنازی، حسن کسایی، نایب اسدالله، رضا محجوبی، مرتضی محجوبی، پرویز یاحقی، علی تجویدی، روح الله خالقی، علی نقی وزیری، محمدرضا لطفی، محمدرضا شجریان، حسین علیزاده، داریوش پیرنیاکان، حسین تهرانی، شهرام ناظری، هوشنگ ابتهاج، غلامحسین بنان، مرتضی نی¬داود قمرالملوک وزیری، قربان خان شاهی، سید جواد بدیع¬زاده، امین الله رشیدی، حبیب سماعی، همایون خرم، منوچهر همایون¬پور، ابوالحسن صبا، فرامرز پایور، حسین یاحقی، فریدون حافظی، حاتم عسگری، جواد معروفی، موسی معروفی، محمدحسین شهریار، منصور نریمان، اسماعیل نواب صفا، دکتر داریوش صفوت، دکتر ساسان سپنتا، ابراهیم قنبری¬مهر، محمود کریمی، ابراهیم بوذری، داود پیرنیا، سماع حضور، مهدی خالدی، حسین قوامی فاخته¬ای، تاج اصفهانی، سلیمان امیرقاسمی، میرزا علی اکبر شیدا و تعدادی دیگر.
کتاب خاطراتی از موسیقی دانان در 302 صفحه به قطع وزیری و جلد گالینگور به چاپ رسیده است. در انتهای این کتاب نیز 164 عکس از موسیقی دانان به چاپ رسیده که برخی از این عکس¬ها برای اولین بار است که منتشر می شود.

فضاهای مجازی چند روزی است خبرخوان نوید میلاد او هستند؛ خسرو آواز ایران امروز 77 ساله می‌شود. هنرمندی که موسیقی با تارو پود زندگی‌اش گره خورده است و نامش تنها در عنوان «هنرمند» خلاصه نمی‌شود بلکه نام محمدرضا شجریان بر قله موسیقی ایران نشسته است. او «سرای امید» ایران است و نغمه‌ها و باورهایش آزادی و آزادگی است. شجریان امروز آبروی موسیقی ایران است. کسی که شرافت خود را در مسیر هنر قرار داد و برای مردم سرزمینش بدون هیچ چشمداشتی خواند و با عشق همین مردم زندگی کرد. صدای او «مرغ سحر» خوانی است که هر دل خفته‌ای را بیدار می‌کند. عالیجناب محمدرضا شجریان، خسرو آواز ایران؛ تولدت مبارک، امروز تمامی «مستان سلامت می‌کنند».

ندا سیجانی

شجریان؛ هنرمند گرانقدر
وقتی در کنار کسی مثل محمدرضا شجریان قرار می‌گیرید، نخستین تأثیری که بر شما می‌گذارد، خصلت جست‌و‌جوگری است. نخستین باری که او را دیدم تا به امروز تفاوتی در خطوط اصلی روحیه و هنرش ایجاد نشده است. از همان اول عاشق موسیقی بود و هست، فقط، پخته‌تر شد و تجربه‌های بسیاری کسب کرد. تا جایی که یادم هست نخستین تجربه همکاری ما به اتفاق محمدرضا لطفی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به همراه نورعلی خان برومند شکل گرفت. قرار بود در نخستین کنسرتی که در این جشنواره برگزار می‌شد، شجریان به همکاری دعوت شود. یادم هست سال‌های 51-50 بود؛ آن روزها شجریان شهرت امروز را نداشت. وقتی آمدند و جناب برومند به ایشان گفتند چه کار باید بکند، شجریان رفت و دو ماه به مرکز نیامد. انگار می‌خواست با مطالبی که از آقای برومند دریافت کرده خلوت کند. حتی مدت‌ها به کوه می‌رفت و این آوازها را تکرار می‌کرد، به خاطر همین وقتی بعد از دو ماه تمرین بازگشت و شروع به خواندن آوازها و قطعات کرد احساس کردیم یک امنیت خاصی ما را احاطه کرده است. کسی همراه ما شده بود که نه تنها، برای ما که کم سن‌وسال بودیم، جایی برای نگرانی باقی نمی‌گذاشت بلکه شوق این اجرا را در دل ما دوچندان می‌کرد. سکان آواز را کسی سرشار از تکنیک به‌دست گرفته بود که عطر و بوی آواز پرصلابتش درحافظیه پیچید و یک خاطره جاودان را بر صحنه تاریخ و زندگی ما به جا گذاشت.
شجریان به‌عنوان یک هنرمند رسالت دارد و نمی‌تواند نسبت به اطراف خود بی‌تفاوت باشد. با نگاه به کشورهای مختلف خواهید دید که هنرمندان در قبال واقعیت ها موضع مصلحانه و حتی انتقادی دارند و بسیاری مواقع نظر هنرمندان از سیاستمداران مهم‌تر نیز بوده است و مردم بیشتر به حرف آنها اعتقاد دارند. یک عده طاقت این را ندارند که یک هنرمند دریک مقطع نظر خود را بیان کند.
کارهایی که شجریان برای موسیقی ایران کرده است موجب شده تا موسیقی ادامه داشته باشد. این اتفاق در جشنواره اخیر ملی موسیقی جوان به وضوح دیده شد؛ از نوازندگی دختر 7-6 ساله گرفته تا سه‌تارنوازی پسر بچه 12-10 ساله؛ این یعنی تداوم در موسیقی. قطعاً تعداد چهره‌هایی که به ارزش موسیقی افزوده‌اند و کارشان را باعشق به اصول به ثمر رسانده‌اند انگشت‌شمار است به همین دلیل قرار نیست شجریان دیگری به وجود آوریم. حتی توانایی‌های همایون را نباید به این شکل تعبیر کرد، او قرار نیست عین پدرش باشد و می‌تواند مسیر دیگری را ادامه دهد. به نظر من اینکه فکر کنیم آواز بعد از شجریان از بین رفته، اشتباه است؛ شجریان یک ارزش درهنر است و جایگاهش در تاریخ ابدی خواهد بود. شجریان سال‌های بسیار در زمینه موسیقی تلاش کرده و این می‌تواند الگویی برای هنرمندان جوان باشد تا بتوانند جایگاه شجریان‌ها را به دست آورند نه اینکه شرایط جامعه ما و نگاه به هنر را به سمت و سوی تجاری شدن پیش ببرند. تکرار جایگاهی چون شجریان انگیزه و معنویت خاص خودش را می‌خواهد و به محض اینکه جامعه فرصت بیابد که به سمت معنویت هنر سوق پیدا کند قطعاً شجریان‌ها دوباره متولد خواهند شد. شجریان شهرتش به همین چند ساله خلاصه نمی‌شود. شجریان خیلی سال‌ها پیش شجریان شده است و با منع ها از یادها نمی‌رود. شجریان یعنی تداوم هنر، شجریان یعنی پشتکار، شجریان یعنی باور.

حسین علیزاده
نوازنده تار و
ردیف دان و آهنگساز

ایسنا نوشت: نازنین گلچین – فرزند این هنرمند – ضمن تایید این خبر، اظهار کرد: پدرم حدود یک‌ماه در بیمارستان هتل گاندی تهران بستری بود.

او دلیل بستری شدن پدرش در بیمارستان را تشدید بیماری ریوی او دانست و افزود: امروز (جمعه، ۳۱ شهریورماه) پدرم ایست قلبی کرد و متاسفانه پزشکان نتوانستند او را احیا کنند.

نادر گلچین – خواننده – در سال ۱۳۱۵ در شهر رشت متولد شد. او پس از آمدن به تهران در سال ۱۳۳۹ با اداره هنرهای زیبا و وزارت فرهنگ و هنر همکاری کرد. گلچین همچنین از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۲ در رادیو ایران فعالیت داشت.
نادر گلچین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نادر گلچین
Golchin-370×235.jpg
نادر گلچین در منزلش در تهران
اطلاعات
نام اصلی نادر دلدار گلچین
تولد ۱۶ آذر ۱۳۱۵
ملیت ایرانی
مرگ ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ (۸۰ سال)
سبک‌(ها) موسیقی سنتی ایرانی
ساز(ها) تار، سنتور، تنبک
سال‌های فعالیت ۱۳۲۷-۱۳۵۷ و یک آلبوم بعد از انقلاب (۱۳۸۵)
نوع صوت تِنور
علت معروف‌شدن صدایی خاص با سوزی پنهانی و نیز پخته و پرورده دارد که با ساختار ارکستری هماهنگی زیادی دارد.
نادر گلچین (زاده ۱۶ آذر ۱۳۱۵ رشت – وفات ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ تهران ) خواننده آواز سنتی اهل ایران بود.[۱]

نادر گلچین از جمله خوانندگان صاحب سبک و دارای صدایی خاص خود بود. بیشتر آثار او به سال‌های پیش از انقلاب بازمی‌گردد. از آثار مهم او در آن دوران می‌توان به «یوسف گم گشته» اشاره کرد و از دیگر آثار او می‌توان به تصنیف مرغ سحر، ناوک مژگان، قصه شهر عشق، مسبب، من دیگه بچه نمیشم و آلبوم‌های گریز، نفس باد صبا، زلف بنفشه یاد کرد.

در سالهای پس از انقلاب پس از ۳۵ سال کناره‌گیری تنها آلبومی به نام «گریز» که کار مشترک با فریدون شهبازیان است را منتشر کرد.

گلچین صدایی خاص با سوزی پنهانی و نیز پخته و پرورده داشت که با ساختار ارکستری هماهنگی زیادی دارد. او همچنین از تحریرهای شمرده و پخته آوازی برخوردار بود و سعی می‌کرد که محدوده صدایش را بشناسد و در همان محدوده از تمامی ظرفیت‌های صدایی اش بهره ببرد. وی شعر را به خوبی می‌شناخت و به همان خوبی و شمردگی در آوازهایش ادا می‌کرد.[۲] او با آهنگسازان و هنرمندان زیادی از جمله فریدون شهبازیان، عماد رام، مجتبی میرزاده، حسن یوسف زمانی، عبدالکریم مهرافشان، عباس خوشدل، همایون خرم، مهدی خالدی، محمد حیدری، فرامرز پایور و دیگران همکاری داشت.[۳]

محتویات [نهفتن]
۱ بیماری و مرگ
۲ زندگی
۳ کناره‌گیری پس از انقلاب
۴ پانویس
۵ منابع
بیماری و مرگ[ویرایش]
وی روز ۴ شهریور ۱۳۹۶ بر اثر تشدید بیماری قلبی ریوی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان گاندی بستری شد و در نهایت ظهر روز جمعه ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ بر اثر ایست قلبی در سن ۸۰ سالگی درگذشت.

زندگی[ویرایش]
نادر گلچین در سال ۱۳۱۵ در شهر رشت متولد شد. از کودکی به موسیقی علاقه فراوانی داشت و از ۱۲ سالگی همکاری با رادیو رشت را آغاز کرد که در اختیار تیپ رشت بود و زیر نظر مدیران ارتش اداره می‌شد و خواننده محلی گیلان شد. همکاران وی دراین رادیو عبارت بودند از: علی اکبرپور (آلتو، ویولن) نادر پوردلجو (قره‌نی) و عده‌ای دیگر از هنرمندان به نام رشت، که مدت‌ها این همکاری ادامه داشت. سال سوم دبیرستان به هنرپیشگی روی آورد و در تئاتر رشت در نمایشنامه‌های «بارگاه هارون الرشید»، «خواب‌های پینه دوز» شرکت کرد و آوازهایی را در بازیگری اجرا کرد.

نادر گلچین در سال ۱۳۳۹ به تهران آمد و بی‌درنگ فعالیت‌های هنری خود را در اداره هنرهای زیبا و وزارت فرهنگ و هنر آغاز کرد. اولین برنامه خود را با ارکستر محمود تاج‌بخش اجرا کرد و تا سال ۱۳۵۴ در این اداره به ترتیب با ارکسترهای فرامرز پایور، عباس خوشدل، عبدالکریم مهرافشان، عماد رام و مصطفی پورتراب ادامه همکاری داد.

او در سال ۱۳۵۰ همکاری خود را با رادیو ایران شروع کرد که تا سال ۱۳۶۲ ادامه یافت. گلچین در برنامه‌های مختلف رادیو، به ویژه برنامه گلها فعالیت چشمگیری داشت؛ و با هنرمندانی چون: فرامرز پایور، منصور صارمی، پرویز یاحقی، حبیب‌اله بدیعی، علی‌اصغر بهاری، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، فضل‌اله توکل، جهانگیر ملک، امیرناصر افتتاح، محمد اسماعیلی، آبتین اجلالی و منصور نریمان همکاری کرد. از کارهای او که بسیار مورد استقبال شنوندگانش واقع شد، اجرای آهنگ «آمد نوبهار» اثر مهدی خالقی بود که به رهبری فرهاد فخرالدینی بازسازی و با گروه کر رادیو اجرا شد.

نادر گلچین بر اساس قراردادهای فرهنگی ـ هنری بین ایران و دیگر کشورها، همراه با ارکستر فرامرز پایور، به الجزایر رفت و موسیقی سنتی ایران را به هنردوستان آن کشور معرفی نمود. از دیگر کارهای برجسته این هنرمند، کنسرتی بود که به نفع زلزله‌زدگان بوئین‌زهرا، همراه با ارکستر عماد رام برگزار کرد.

نادر گلچین در طول فعالیت‌های هنری خود، متجاوز از ۳۰۰ آواز و آهنگ اجرا کرد و در کنار کار خوانندگی، مدیر مسئول یک شرکت تکثیر نوار مجاز موسیقی نیز می‌باشد.[۴]

کناره‌گیری پس از انقلاب[ویرایش]
در سالهای پس از انقلاب نادر گلچین از صحنه موسیقی کشور کناره‌گیری کرد. خود او در اینباره در مصاحبه‌ای با روزنامه همشهری اظهار داشته است: من عضوی از وزارت فرهنگ و هنر بودم سالها در این وزارتخانه با ارکسترهای مختلف همکاری داشتم. آن موقع به اقتضای جوانی حس و حال فعالیت در من زیاد بود ولی با نزدیک شدن به ایام پیری خود به خود میل به فعالیت‌های هنری کاهش یافت. در ظاهر اینطور نشان نمی‌دهم ولی به قول شاعر «بر ظاهر آباد من امید مبند من خانه ویرانه‌ام از من بگریز»[۵][۶]

نادر گلچین پس از ۳۵ سال در ایران آلبومی به نام «گریز» منتشر کرد که کار مشترکی با فریدون شهبازیان بود.

در ۱۷ دی ماه سال ۱۳۸۶ در فرهنگسرای هنر (ارسباران) مراسمی برای نکوداشت نادر گلچین و یادمان محمودی خوانساری برگزار شد و از این هنرمندان عرصه موسیقی تقدیر به عمل آمد.[۷]

پانویس[ویرایش]
پرش به بالا ↑ همشهری آن‌لاین، نادر گلچین در بیمارستان کسری
پرش به بالا ↑ همشهری آن‌لاین، نگاهی به آلبوم گریز اثر مشترک شهبازیان – گلچین
پرش به بالا ↑ وب‌گاه خانه موسیقی
پرش به بالا ↑ وب‌گاه راستخون به نقل از کتاب: مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)
پرش به بالا ↑ همشهری آن‌لاین، گزارش کامل دومین نشست نقد نغمه
پرش به بالا ↑ قطعه شعر انتهایی پاراگراف از محمود ثنایی (شهر آشوب) شاعر گمنام اصفهانی است
پرش به بالا ↑ خبرگزاری فارس، نکوداشت نادر گلچین و یادمان محمودی خوانساری
منابع[ویرایش]
همشهری آن‌لاین، نگاهی به آلبوم گریز اثر مشترک شهبازیان – گلچین
وب‌گاه راستخون به نقل از کتاب: مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)
همشهری آن‌لاین، گزارش کامل دومین نشست نقد نغمه
همشهری آن‌لاین، نادر گلچین در بیمارستان کسری
خبرگزاری فارس، نکوداشت نادر گلچین و یادمان محمودی خوانساری
درگذشت استاد نادر گلچین – چکامه
رده‌ها: اهالی رشتخوانندگان مرد اهل ایرانزادگان ۱۳۱۵درگذشتگان ۱۳۹۶

معرفی انجمن پشتیبانی از آموزش موسیقی برای ایرانیانی که نیاز مالی دارند اپاما

این انجمن که هسته ی مرکزی آن در مونترال کانادا واقع شده است قصد دارد از ایرانیانی که به دلایل کمبود بودجه ی مالی نتوانسته آموزش موسیقی خود را آغاز نمایند یا ادامه دهند ، پشتیبانی نماید.

علاقمندان می توانند به این انجمن بپیوندند و به آن کمک کنند.

اگر کسانی را می شناسید که نیاز واقعی به این کمک را دارند به ما معرفی نمایید.

در این برگه گزارش کاری از ادامه ی این روند در آینده ارایه خواهد شد. نام نیکوکاران و نام کسانی که از این پشتیبانی ها بهره می برند چونان یک راز می ماند مادامی که به ما اجازه دهند از آنان در این برگه یاد کنیم.

امید که این راه آغاز شده بدان جا بیانجامد که کسی به خاطر پول از آموزش محروم نشود.

نیما فریدونی

۱۳ شهریور ۱۳۹۶ خورشیدی

تهران

محمد معتمدی بازخوانی آثار مجید وفادار2

محمد معتمدی بازخوانی آثار مجید وفادار1

نشست رسانه ای کنسرت «بگو کجایی» به خوانندگی محمد معتمدی یکشنبه ۲۹ مرداد ماه در تالار امیرحسین فردی حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدای این نشست علیرضا امینی سرپرست ارکستر نیایش گفت: مجموعه آثار فاخر کلاسیک ایرانی که از عمر تولید آن بیش از نود سال می گذرد در برگیرنده ویژگی های خاصی هستند. این آثار، آثاری هستند که به صورت سینه به سینه منتقل شده اند و یکی از هنرمندانی که طی دهه های گذشته از خود کارهای بسیار ارزشمندی بر جای گذاشته استاد مجید وفادار است که قطعه های مربوط به این هنرمند تاثیر بسیاری در حوزه شنیداری موسیقی اصیل ایرانی داشته است. این هنرمند نزدیک به سیصد تصنیف دارد که خوشبختانه هم دست نویس آنها وجود دارد و هم بیش از دویست قطعه از آنها به صورت شنیداری قابل دسترسی است. در ارکستر مجید وفادار ساختار زهی و بادی رنگ و طعم خاص خود را داشت و ما باید به دنبال ارکستری می گشتیم که چنین قابلیتی را داشته باشد و تنها ارکستری که توانست به ما کمک کند ارکستر «چکاوک» بود که در این کنسرت همراه ارکستر «نیایش» حضور دارد. ما تمام تلاش خود را انجام دادیم که رنگ و بوی آثار قدیمی مجید وفادار حفظ شود به همین جهت علاوه بر استفاده از ارکستر چکاوک از صدای محمد معتمدی نیز استفاده
کردیم. ما برای اجرای این آثار باید ارکستری را پیدا می‌کردیم که بتواند به اجراهای استاد وفادار، وفادار بماند. درنهایت ارکستر نیایش و ارکستر چکاوک با هم یکی شدند تا این آثار را به اجرا درآورند.
وی افزود: ما از مجموعه‌ی 300 اثر استاد وفادار کنسرت‌های بسیاری را آماده‌ی اجرا کرده‌ایم. یک اجرا در برج میلاد و اجرایی دیگر در تالار اندیشه حوزه هنری روی صحنه
می‌رود. هم زمان با این اجراها کتاب زندگی استاد مجید وفادار تحت عنوان «خنیاگر آسمانی» هم رونمایی می‌شود. هم‌چنین سی‌دی 40 دقیقه‌ای از تکنوازی‌های استاد وفادار هم با عنوان «شیوه‌ی شیدایی» منتشر خواهد شد.
محمد معتمدی خواننده این کنسرت پس از علیرضا امینی درباره این برنامه گفت: خوشحالم که این پروژه می‌خواهد به‌طور منسجم آثار یکی از آهنگسازان مطرح موسیقی ایران را اجرا کند. مجید وفادار یکی از بزرگان موسیقی است که در جریان تحولات موسیقی ایران نامش فراموش شده است. ما دیدیم که که قطع شدن آن رشته‌ی اصیل موسیقی و کنار گذاشتن آن،
در به دست آوردن ذائقه‌ی مخاطبان میلیونی با شکست مواجه شد. هدف ما از برگزاری اینگونه پروژه‌ها جبران برخی از غفلت‌هاست. در دوره‌ی طلایی موسیقی ایرانی، موسیقی اصیل ایرانی با موسیقی پاپ پیوند یافته و مخاطبان بسیاری این موسیقی را همراهی کرده‌اند. ما ادعا نداریم که کار عجیبی می‌کنیم، ولی سعی داریم که این برنامه را با درنظر گرفتن نیاز
امروز مخاطبان ایرانی اجرا کنیم. آثاری که ما از استاد وفاداری روی صحنه می‌بریم به جز «به سوی تو» که با صدای کوروس سرهنگ زاده زیاد شنیده شده، دیگر آثار کمتر
شنیده شده‌اند.
رضا شایسته نوازنده ویولن که هدایت ارکستر نیایش را به عهده دارد گفت: الان هر کسی که می خواهد در انتخابات مختلف رای بیاورد شعار اصلیش ایجاد اشتغال است. چرا این
اشتغال در حوزه هنر نباید ایجاد شود. آیا ارکستری 40 نفره که روی صحنه می رود برای نوازندگانش ایجاد اشتغال نمی کند. ما در همین ارکستر نوازنده ای داریم که سرباز است
و خرج خانواده اش را می دهد. خانمی از نوازندگان ما خرج خانواده اش را می پردازد. زمانی موسیقی ما موفق است که ما تعداد ارکسترهای زیادی داشته باشیم. مسئولان دولتی باید از این ارکسترها حمایت کنند.
معتمدی با اشاره به تفاوت ترانه و غزل گفت: قالب درست برای موسیقی ترانه است. یعنی شعری که برای موسیقی سروده شده است. غزل خودش یک فُرم کامل ادبی است. غزل‌ها به سختی در هیئت موسیقی جای می‌گیرند. آثاری که در موسیقی ایرانی ماندگار شده‌اند اصولاً ترانه بوده‌اند. ترانه مانند لباسی است که بر قامت موسیقی دوخته می‌شود ولی غزل هم‌چون عبایی است که ما آن را بر قامت موسیقی می‌دوزیم. به عقیده من، اگر قرار است غزل در موسیقی استفاده شود، باید از واژه‌ها و ترکیب‌های جدید استفاده شود. خود من سعی کرده‌ام در قطعه‌های اخیرم از شعر شاعران معاصر استفاده کنم.
محمد معتمدی با اشاره به اینکه خود دانشجوی صدا و سیما است در انتقاد از عملکرد این مجموعه گفت: با اینکه امروز در حضور خبرنگاران محترم صدا و سیما صحبت می کنم باید بگویم طی بیست سالی که فعالیت هنری کرده‌ام حمایتی از سوی تلویزیون ندیده‌ام. صداوسیمای ما در سال‌های اخیر خودش منشا جریانی نبوده است. همیشه نگاه می‌کرده که کدام موسیقی در لاله زار پرفروش است و همان را تیتراژ سریال‌هایش استفاده می‌کرده است. اما همیشه اقبال عمومی مخاطبان، درست‌ترین راه ممکن نیست. در حالی که در گذشته صدا و سیما خود پیشرو در ارائه آثار هنری بوده است.
معتمدی با اشاره به وضعیت امروز صدا و سیما گفت: سیستمی که در صداوسیما جریان دارد، ناگزیر خروجی مناسبی ندارد. شاید خیلی از مدیرانی که در سازمان هستند؛ دوست دارند حرکت‌های سنجیده‌ای انجام دهند اما سیستمی که بر صداوسیما حاکم است این مدیران را به سمتی سوق می‌دهد که خروجی چیزی می شود که می بینید.
معتمدی در پاسخ به سئوالی درباره چگونگی بازسازی آثار هنری هنرمندان قدیمی گفت: آثاری که در این کنسرت برای مخاطبان اجرا می شوند، غیر از یک قطعه در جامعه امروز ما
کمتر شنیده شده است. شما اگر کمی جستجو داشته باشید متوجه می شوید عموما آثار بازسازی شده باید همانی باشد که قبلا توسط آهنگساز یا خواننده خلق شده بود. من به خاطر دارم وقتی قرار بود در محضر استاد محمدرضا لطفی قطعه «ایران ای سرای امید» را بازسازی کنیم ایشان عنوان می کردند که نوستالژی مردم فقط مربوط به اثری است که با آن
خاطره دارند نه اجرایی که الزاما بهترین شکل بوده است. به هر حال هدف ما در برگزاری کنسرت پیش رو این است که انقطاع تاریخی که بین موسیقی اصیل ایرانی قدیم با موسیقی امروز ایران ایجاد شده به سهم خود مرتفع کنیم زیرا همه امروز نتایج این انقطاع تاریخی را هم در موسیقی ایرانی و هم در موسیقی پاپ می بینیم. ما می خواهیم با این برنامه و برنامه های مشابه فضایی را در سبد شنیداری مخاطب فراهم کنیم که این انقطاع دیگر وجود نداشته باشد.
ايمان دلفانی نماينده حسن موسوی تهیه کننده این کنسرت با ارائه توضیحاتی در مورد شرکت شیناتک گفت: این شرکت در حال ارائه یک اپلیکیشن موسیقی است به نام «موزاوی»؛ موزاوی یک اپلیکشین است که در آن با ایجاد امکاناتی مثل برگزاری «کنسرت آن لاین» یا «آن لاین شو» می خواهد به انواع دسته بندی های موسیقی بپردازد و مخاطبان آن لاین موسیقی را پوشش دهد.
گفتنی است، کنسرت “بگو کجایی” 9 شهریور در مرکز همایش‌های بین‌المللی برج میلاد برگزار می‌شود.